Genç kadın, morluklarla dolu olan karnına baktı. Karnında taşıdığı varlık onu her gün biraz daha zorlasa da bunu yapmak zorundaydı. Onu dünyaya getirmeli ve bu savaşa son vermeliydi . Belki bu sefer kocası ona biraz daha ilgi gösterirdi.
28.05.2018...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Benisevmediğinibiliyordum, sadece kendimi kandırdım."
5.BÖLÜM : Hüzün Sarmalı
Gözlerini açarak bakışlarını karanlık odada gezdirdi. Kendine geldikten sonra gözleri perdesi açık olan büyük cama kaydı.
Kar yine tüm ihtişamıyla tane tane yağıyordu.
Sabahında dışarı çıkmış, bebeğin hareket etmesine izin verdiği kadar biraz vakit geçirmişti. Sonrasında ise Jack ona kızmış ve içeri geçmesini söylemişti. Katara ise bu yaptığından dolayı kardeşine kızmıştı ama Jack ablasını dinlememiş ve içeri geçmesinde diretmişti. Olivia kocasının onu umursamadığını zaten biliyordu fakat bunu bu kadar belli edip kalbini kırması fazlaydı. Çocuğunu taşıyordu ilk başta. Bu bile biraz da olsa ona saygı duyması için yeterli bir sebepti.
"Neden bana böyle davranıyorsun?" dedi yanında yatan bedene. Normalde gözlerini bile kapatan saçları şimdi hafiften alnının yanına doğru kaymıştı. Burnu dik dudakları ise ne çok büyük ne de çok küçüktü ama dolgun ve güzeldi. Çene hattı keskin sayılırdı. Yutkununca hareket eden adem elması yavaşça aşağı inip yukarı çıktı.
Olivia derin bir nefes aldı. Dolan gözlerini es geçerek konuşmaya başladı.
"Ben bunları hak etmiyorum. Seni benimle evlenmeye zorlamadım. Ben... söyleseydin eğer evlenmezdim seninle. Emin ol her şeyi yapardım. Beni sevmiyorsun biliyorum. Benden haz dahi etmiyorsun ama onu neden sevmiyorsun. Onun hiçbir suçu yok. Bana olan nefretini o çekmemeli. O bunları hak etmiyor." Eli yardımıyla gözlerini sildi. Ama yaşlarının durmayacağını anladığında giydiği uzun kollu pijamayı parmaklarına kadar çekti. Pijama kumaşını gözlerine bastırıp sessizce ağladı.
***
Olivia karnında olan hareketlilikten dolayı alnını berjerin arkasına yaslayıp elleri ile berjerin kumaşını sıktı.
"Canım acıyor, dur." Diye fısıldadı bebeğine. Onu hissetmek güzeldi fakat canı acıyordu. Bu acı bebek büyüdüğü için daha da katlanılmaz olmuştu. Öne eğilip bebeğe basınç yapmak istemiyordu fakat canı gerçekten yanıyordu. Bu öyle bir şeydi ki sanki bebek ayaklarıyla karnını olabildiğince dışarı itiyor karnının parçalanmasını istiyor gibiydi.
Olivia gözünden akan yaşlarla birlikte tekrar konuştu.
"Dur artık lütfen." Ağzından bir hıçkırık kaçtığında odanın kapısı açıldı.
Olivia kocasının geldiğini anlamıştı. Ona bir şey belli etmek her ne kadar istemese de o her şeyin farkındaydı. Bacakları titremeye başladığında son anda Jack'in onu tutmasıyla yere düşmekten kurtulmuştu.
