Almost (Under Revision)

Chapter 25: Hurt Is An Understatement

Chapter 25: Hurt Is An Understatement

Eleanor's POV

Isa lang ang nararamdaman ko ngayon.

Hurt

Seeing my bestfriend and my ex boyfriend together pains me to death. May nagawa ba kong mali para maranasan ko to?

"Hello po tito." She greeted my dad.

"Irish Fierr? Diba ikaw ang bestfriend ni Eleanor?" Tanong ni tita Anne.

"Yes tita." Sagot naman ni Irish.

"Eleanor why didn't you tell me na ang girlfriend pala ni Prince ay bestfriend mo?" Tanong ni dad sakin.

"I didn't know their together either." I said as I look at them both. Para bang naka glue na yung tingin ko sakanila.

Nakangiti lang si Irish samantalang expressionless si Drei. I felt Sandra's hand squeeze mine. Tumingin ako sakanya then I smiled to reassure her.

Hindi naman kailangan may mag salita pa to feel the tension. Hindi ko sure kung napapansin ni daddy or ni tita Anne yung tension dahil masyado silang into sa world nila. Napaka uncomfortable talaga.

"Gutom pa ko!" Mahina lang pero rinig padin namin yung sabi ni Jasper. Muntik na kong matawa dahil mukha siyang tutang naagawan ng gatas.

"Ang takaw mo talaga! Kakatapos lang ng main course gutom ka padin?!" Iritado sabi ni Xavier pero mahina lang din.

"Aish! Tumahimik nga kayong dalawa! El okay ka lang?" Inis na sabi niya sa dalawa pero nag aalalang tumingin sakin.

"Oo nga EL ARE YOU OKAY?" Nakangiting tanong sakin ni Irish. Napansin ko namang napatingin si dad sa direction namin kaya I smiled.

"I'm fine." Then I saw Irish smirk.

"Really?" She asked then intertwined her hands on Drei's.

"Yeah." Halos pabulong ko ng sagot.

They continued eating dinner and act normal as if everythings fine and happy. I'm stuck just thinking and thinking. Pakiramdam ko nga yun nalang lagi kong ginagawa eh. Mag isip. And for a moment parang ayoko na mag isip. Kasi the more na nag iisip ka the more na marami kang narerealize.

"Ah excuse me po. Pwede na po ba kami mauna MASAMA po kasi yung pakiramdam ni El KANINA pa po." Nagulat ako sa sinabi ni Sandra kaya napatingin ako sakanya and she just smiled at me.

"Ah ganon ba? Sana sinabi niyo agad. Eleanor hindi mo naman kailangan pilitin yung sarili mo kung masama pakiramdam mo." Sabi ni tita Anne na may halong pag aalala sa mukha niya.

Hindi ko tuloy alam kung anong gagawin ko. Hindi ko naman intention pero napatingin ako kela Drei and I saw him looking at me with an unreadable expression. Para akong nasampal ng hinawakan ni Irish yung baba ni Drei para iiwas yung tingin sakin at hinalikan siya sa labi. Ramdam kong namumuo na yung luha ko kaya agad ako umiwas ng tingin ngumiti ng tipid.

"Hindi ko din po napansin. Ngayon lang."

Tumayo na si Sandra at sila Jasper kaya tumayo nadin ako.

"It's pleasure having dinner with you Mr. Addison and Ms. Anne." Pag papaalam ng tatlo. Tumango naman sila kela Irish samantalang ako parang napipi na ko dahil kahit anong buka ko ng bibig eh walang lumalabas na salita.

"We'll go ahead dad, tita Anne...... Irish and Prince." Hirap man pero pinilit kong ngumiti sa kanila.

Pag labas na pag labas namin agad akong yinakap ni Sandra para tuloy gustong umiyak. Para akong namanhid, parang bato. Alam niyo yung sa sobrang numb mo na parang hindi mo na alam kung ano yung nangyayari sa paligid mo? Parang ganon na ko ngayon. Ni hindi ko nga namalayan na nakabalik na kami sa rest house eh. Para akong puppet na kung walang mag cocontrol hindi makakagalaw. Buti nalang nanjan si Sandra. She help me settle down in my room atleast.