Almost (Under Revision)

Chapter 9: True Feelings Behind Words

Author's Note

Guys 2 yung kanta dito pero isa lang yung sa media kaya patugtog niyo nalang yung isa.

Sonh for this chapter:

If you and me by Juris

Change my mind by One Direction

Enjoy!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chapter 9: True Feelings Behind Words

Eleanor's POV

"I saw it."

Nagulat ako kasi may biglang nag salita sa likod ko. Nandito ako sa park malapit sa bahay namin. After nung nanyari sa greenhouse agad akong nag punta dito at dito binuhos lahat ng iyak na kanina ko pa pinipigilan. Buti nalang walang tao kaya nalabas ko lahat.

"Alin?" Tanong ko.

"Yung sa greenhouse. At yung pag iyak mo." Napaiwas ako ng tingin sakanya. Nakaupo na siya sa tabi ko.

"Why did you do that if your hurting too?" Seryoso siyang nakatingin sakin.

"You won't understand."

"Yeah I won't. It's pretty stupid." He shrug.

"You don't know anything Chester."

"That's why I'm asking you. Hindi ka naman pupunta dito at iiyak ng matagal kung gusto mo yung ginawa mo." Napayuko nalang ako.

"Would you tell him if I tell you the truth?"

"It depends. Besides it's not my position to tell him the truth."

"Hindi ko gustong saktan siya. Kaya lang nangako ako. Nangako ako sa bestfriend ko. I promised her that I'll do anything just to ease her pain." Napatingin ako sa langit. Alam kong naktingin siya sakin.

"She wants me to reject him. She want him to feel the pain that she felt when she got rejected by him. Hindi ko alam ang gagawin ko that time. Nakikita ko ang bestfriend ko na umiiyak at nasasaktan. She's a family to me. Hindi ko kayang makita siyang nasasaktan that's why I agreed." Unti unti ng namumuo yung luha sa aking mga mata.

"I never thought that it will be like this. Bawat araw na nakakasama ko si Drei, palaki ng palaki yung guilt. Unti unti na kong kinakain ng guilt ko. Triny ko siyang iwasan siya pero dinala niya ko sa greenhouse then he confessed to me." I laugh bitterly nung maalala ko yung nangyari kanina.

"How ironic na gustong gusto kong sabihin sakanya ang nararamdaman ko pero nakita ko siya. Nakita ko ang bestfriend ko sa likod niya na nakatingin samin. I can't break my promise. Kaya kahit masakit at ayokong gawin. Tinanggihan ko siya."

Hindi ko na napigilan yung luha ko. I let my tears run down my cheeks.

"Your stupid for making that promise but I can't blame you either. You should tell him the truth or at least your true feelings. He deserve to know." Sabi ni Chester sabay abot ng panyo.

"Go home. Mag gagabi na." Sabi niya sabay tayo. Ganon din ang ginawa ko.

"Thanks." He just nod in return.

*Evening*

Pagkauwi ko dumeretso agad ako sa kwarto. Nagkulong lang ako mag hapon hanggang gabi. I skipped dinner dahil wala naman akong gana kumain. Paulit ulit bumabalik sa utak ko yung nangyari kanina and all I can do is cry.

Irish Calling.......

"Hello?" Sagot ko.

"OMG EL! What you did earlier is definitely amazing! Sayang nga umalis ka kaagad e! You should've seen his face! It's PRICELESS!" napangiwi ako sa sinabe niya. I can't bear to see him on that state. Buti nalang umalis ako kagad kundi baka nag break down ako dun.