DESIRE TO TAKE

VI

              NARARAMDAMAN ko ang sikat ng araw kaya unti-unti kong minulat ang mga mata ko. Nalilito na inikot ko ang tingin sa paligid ko. Dahan-dahan na umupo ako nang bigla akong mapahiyaw sa sakit na naramdaman ko sa pagitan ng mga hita ko. Agad na hinawakan ko ito. Dama ang sakit at hapdi. Bakit parang sobra naman ata yung sakit?

             Bumukas ang pinto ng banyo. Nagulat ako at napansin na hubad pala ako kaya tinakpan ko ang katawan ko ng kumot. Kuya Raven rushed immediately to my side. "Are you okay, baby?" concern and worry are written all over his face. He even scanned my face and arms.  "Are you feeling sick? Want me to call a doctor?" tanong nito sa akin. Napatitig lang ako dito. Was he really like this? Bakit ganito siya sa akin ngayon?

             "M-masakit." mahinang sabi ko at napakapit sa parte ng pagkababae ko. Napatingin naman ito sa baba ko. Napatango tango at tumayo. "I've prepared the tub for you. Stay there for a while." sabi nito. Tumingala ako dito. Nanatiling nagtataka sa mga kinikilos nito. Yumuko ito at sa gulat ko ay agad na kinarga ako na parang bridal style. Nahulog ang kumot na tumatakip sa katawan ko. Tinakpan ko ng mga braso ko ang hubad kong katawan. Tumingin naman ito sa akin at ngumisi. My heart throbbed. Ngayon lang ako ningitian nito ng ganito. 

             "Tinakpan mo pa, ehh di ko lang naman basta nakita yan. Nahawakan at ginawa ko pa ang lahat ng pwede kong gawin dyan." nakangising sabi nito at naglakad na papuntang banyo. Namula ako sa sinabi nito. Finally things are starting to sinked in. Pumasok kami sa banyo at nakita ko ang tub. Scented candles near the sink and the bath tub is full of rose petals. Nilubog nito ang katawan ko sa maligamgam na tubig. Giving my body a little bit of relief. "I'll give you a bath---" umiling ako at pinutol ang sasabihin pa nito.

             "Leave." I said. He looked at me. "Please." Yumuko ako at nilaro ang petals. I didn't hear him say anything. I heard footsteps and the closing of the door. Napahilamos naman ako sa sobrang frustrations na nararamdaman ko. Bakit ko hinayaan na may mangyari sa amin? Ano na lang ang ihaharap ko kina Mom and Dad? Ngayon nga lang ako lumandi and of all people, sa kinakapatid ko pa?

              Napatingala naman ako at napapikit. "Ma. Pa. Patawarin niyo po ako pero di ko akalain na may landi ako na nakatago tapos mali kong nailabas." mahinang sabi ko at sinabunutan ang sarili ko. Nagbabad pa ako at nang makaramdam ako ng ginhawa ay naligo na ako. Pagkatapos ko ay tumapat ako sa salamin. My body is full of love marks. Napabuntong hininga ako. Kinuha ko ang roba at lumabas na sa banyo. I opened my luggage and searched for some decent clothes. Nang matapos ako ay inayos ko na ang mga gamit ko. Nang masiguro ko na wala na akong naiwan ay nagtungo na ako sa elevator at sumakay na pababa. 

              Dumiretso ako sa front desk at sinauli ang susi. Matapos ay nagpaalam na ako at lumabas na pero laking gulat ko ng makita ko ito sa labas. Nakasandal sa sasakyan nito na waring naghihintay. Tumayo ito ng maayos ng makita ako. Napayuko naman ako. Lumapit ito sa akin at kinuha ang luggage na dala ko.

              "I'll take you home." Napatingala ako dito. "I'll drive. After all, dala ko ang sasakyan ko." sabi ko. He seriously looked at me. "I said I'll take you home." he said with finality in his voice. I bit my lower lip. Parang di na din kasi ako makakapagdebate dito kaya tumango na lang ako. Naglakad na ito at pumunta muna sa trunk ng sasakyan nito para ilagay ang maleta ko. Pinagbuksan naman ako nito ng pinto sa harap. "Hop in." Sumakay na ako kahit naiilang pa din ako. Sumakay na ito at binuhay ang makina.

             Nagmaneho na ito. Itinuon ko lang ang atensyon ko sa may bintana. Ang dami din masyado na tumatakbo sa isip ko. Tahimik ang buong biyahe naman pauwi. Sobrang nagpapasamalat na lang ako at mabilis din ang biyahe namin dahil na din sa walang traffic. Huminto ito sa tapat ng gate ng bahay. 

             "As much as I want to stay, I have to go back to the office right now." sabi nito ng patayin ang makina. Akmang bababa na ito ng tawagin ko ito.

             "Kuya Raven." 

              Kunot noong tumingin ito sa akin. "I told you last night, never call me like that." Umiling naman ako. "Please... let's... let's..." huminga muna ako ng malalim. "Let's just forget what happened last night and act like nothing happened." mahinang sabi ko. Mabilis na lumingon ako at nakita ko ang pagtatagis ng mga bagang nito. Agad na binalik ko ang tingin sa harapan. "It was... on impulse? An accident? Di naman dapat nangyari yun. So, just forget it." sabi ko at agad na bumaba ng sasakyan nito. Nagtungo ako sa likod para kunin ang maleta ko.

              Nang mabuksan ko ang trunk ay kukunin ko na sana ang maleta ko pero naunahan ako nito na kunin ang maleta ko. Nagulat ako sa kuryenteng naramdaman ko ng magdikit ang mga braso. Parang napapaso ako na lumayo. I let him carry my luggage near the gate. He went back to the trunk and closed it for me. I was about to walk away when he grabbed my arm and bent down and whisper in my ear.

             "If you want me to forget what happened between the two of us last night..." he said and I swallowed hard. "Then the answer is no, baby. I won't. Remember that." bulong nito at tumayo ng tuwid. I looked up to him and he gently carressed my left cheeks. "Goodnight, baby. Sweetdreams." he said and smiled at me. Smiled that sent shivers to my spine. Lumakad na ito papunta sa driver seat. Naglakad naman ako papunta sa gate. Nagdoorbell ako at pinagbuksan ng isang guard. Tumingin ako dito at nakita ko ito na seryosong nakatitig sa akin. Saka lang nito binuhay ang makina at nagmaneho na paalis. 

             Pagkapasok ko sa mansion ay dumiretso na ako sa kwarto ko. Basta ko na lang binagsak ang maleta ko at ang bag ko sa sahig at humiga sa kama. I hugged myself. His words are repeating inside my head over and over again. "Kung ayaw mo kalimutan, ako ang lilimot." I tightly closed my eyes. 

          "Goodnight, baby. Sweetdreams."

           Agad na minulat ko ang mga mata ko. "Argh. Kuya Raven..."

          PUMASOK na ako sa opisina. I did my usual routine. Kinalabit ako ni Oli. Napatalon pa ako sa gulat. "Huy, Svelle. Okay ka lang?" nag-aalalang tanong nito. Napahawak naman ako sa dibdib ko. "Yeah. I'm okay." at alanganin na ngumiti. Nagtataka man ay di na nagtanong ito. "Bakit nga pala?"

         "Pinapatawag ka ni Sir Ford sa opisina niya." I nodded at her. Tumayo na ako mula sa swivel chair ko. "Thanks, Oli." I thanked her and went to Sir Ford's office. I knocked and opened the door. I saw him doing something in front of the monitor. He looked up. Looking so formal, yet handsome.

          "Hi, Svelle. Are you okay?" worry was written all over his face. "Yes, Sir." I replied. Ito lang naman ang masasabi ko. Alangan naman na sabihin ko sa kanya na may nangyari sa amin ng kinakapatid ko? "I'm sorry about last time. Hindi ko alam na hindi ka pala sanay na uminom. Dapat hindi na kita pinilit." I read guilt and regret on his face. Umiling naman ako.

          "It's okay, Ford. You don't have to feel guilty about it. After all, ako din naman yung naparami at di ko pinigilan ang sarili ko." Kung pinigilan ko, sana walang nangyari sa amin ni Kuya Raven. I smiled at him. "I'm okay. Really." I said to him, assuring him that I'm okay. Mukhang nakumbinsi naman na tumango ito.

          "And yeah by the way." dagdag pa nito. "About your brother..." sabi nito na nagpakaba agad sa akin. I can feel my hands are shaking and I'm sweating a lot. Just the thought of him right now makes me nervous. 

         "What about him?" I innocently asked. Gripping my hands tightly to stop it from shaking.

         "Ohh. About the job I was talking about?" pagtatanong nito. Kumunot ang noo ko. "He finally agreed to let us interview him. And I want you to handle the pictorial, Svelle." he said. My face went pale. Bakit ngayon pa? 

        "A-ako talaga? Bakit di na lang ang iba?" suhestiyon ko dito. He shook his head. "No, Svelle. I want you to take pictures of him. After all, you're great in this. Plus he's your brother. It might be easier for you to handle this one." As if it would be easy for me! "I-I see." Ito na lang ang tangi kong nasabi. 

         "Good. I'll tell you when and where. Be sure you'll be there." he said. I nodded at him and left his office. Kinuha ko na ang mga gamit ko at sumakay na sa sasakyan ko. Napasubsob ako sa manibela. Makakaya ko bang harapin siya na parang walang nangyari sa amin?