My vampire boy

Ελενχος

Της χαμογελαω αλλα δεν ανταποδιδει.
"Θα παμε να δουμε;" με ρωτα και γνεφω.

Περπαταμε διπλα διπλα αλλα ακομα την νιωθω απομακρη.

Μπαινουμε μεσα και βλεπω τον Στεφανο σε αναμεννα καρβουνα διπλα στην Δεσποινα η οποια ανοιγη σιγα σιγα τα ματια της.

"Ελα πισω μου..δεν ξερουμε πως θα αντιδρασει." Λεω στην Αρτεμις και ερχεται να σταθη λιγο πισω μου.

Η Αρτεμις κοιτα την κολλητη της. Την επεξεργαζεται. Βλεπει τις εξωτερικες αλλαγες που εφερε η μεταμωρφωση. Τα κοκκινα ματια της ειδικα. Πρεπει να τραφη. Πριν χασει τον ελενχο.

Συκωνεται και κοιταει ενα ενα μας. Μετα γυρανει στο Στεφανο και με απιστευτη ταχυτητα τον αγκαλιαζει. Η Αρτεμις εχει γουρλωσει ελαφρα τα ματια της.

"Σαγαπαω.." λεει ο Στεφανος και ανταποδιδει την αγκαλια της κοπελας που αγαπα περισσοτερο στο κοσμο.

"Πρεπει να κινηγησεται Στεφανε." Προιδοποιει ο Μαρκος.

Η Δεσποινα εχει συνηδοποιηση πως πιναει και εχει πιαση τον λαιμο της. Μυριζεται την ατμοσφαιρα και γυρνα να δει τα κοριτσια.
"Οπαα!!" Λεω και μπαινω τελειως μπροστα στην Αρτεμις.
"Πρεπει..να..." προσπαθη να πει η Δεσποινα.
"Ελα πρεπει να φυγουμε. Θα σου διξω πως τρως." Λεει ο Στεφανος και την παιρνει απο το χερι για να βγουν.

Οταν φευγουν γυρναω να δω την Αρτεμις.
"Χρειαζεται χρονο για να μαθει να ελενχει τον εαυτο της." Της λεω για να μην ανυσηχη.
"Καταλαμβαινω...ηταν τοσο διαφορετικη...πρεπει να φυγω." Λεει και μενω αναυδος.

Δεν περιμενα να φυγει τοσο γρηγορα.

"Που θα πας;" προσπαθω να φανω ηρεμος.
"Στους γωνοις μου..δεν ξερω ποτε θα ερθω." Λεει και παγωνω.

Με αφηνει. Το ηξερα και δεν μπορω να κανω κατι.

"Ενταξη..." λεω και φευγω. Βγαινω εξω απο το σπιτι αλλα με σταματα ο Μαρκος.

"Που πας;" με ρωτα.
" Φευγει. Παει στους γωνοις τις και δεν ξερει ποτε θα ερθει. Δεν θα ερθει. Το ξερω." Λεω προσπαθωντας να συγκρατηθω αλλα σπαω και αρχιζω να κλαιω χωρις ελενχο.

Ουτε ενα λεπτο δεν εχει που δεν ειμαι διπλα της και νιωθω να πεθαινω χωρις αυτην.

Αρτεμις

Ο Λουκας εφυγε τοσο αποτομα και δεν καταλαβα το γιατι. Οπως και να εχει θελω να παω στους γωνοις μου. Εχω σκεφτει κατι και ελπιζω να μην το κανουν δυσκολο.

Παιρνω ενα Ταξι και φευγω. Σκεφτομαι να κοιμηθω εκει αποψε και να περασω την μερα μαζι τους αυριο. Και θα τους το πω το βραδυ. Παιρνω μια ανασα για να συγκρατησω τα δακρυα.

Πληρωνω το Ταξι μου και κατεβαινω. Βλεπω το σπιτι που εχω να δω λιγες μερες και οταν βρισκω θαρρος κτυπαω το κουδουνι. Μου ανοιγη η μαμα και αμεσως με αγκαλιαζει.

"Κοριτσι μου. Μου ελιψες. Εδω και μερες κοιμασε μονο στην Δεσποινα και στην Χρυσταλλενη. Σπιτι δεν εχεις;" με πειραζη και μπαινω μεσα.

Καθε μερα της ελεγα κτι θα κοιμωμουν η στην μια η στην αλλη.

"Που ειναι ο Μπαμπας;" ρωταω.
"Σελιγο θα ειναι εδω."μου λεει.
"Μαμα, αυριο μην πατε δουλεια. Χριαζομαι να περασω μια μερα μαζι σας. Σας παρακαλω." Μπαινω στο θεμα.
"Δεν βερω καλη μου. Θα παρω τηλεφωνο να ρωτησω για ρεπο. Δεν υποσχομαι ομως." Μου λεει και δεχομαι την απαντηση της.

Καθομαστε στο σαλονι και αρχισαμε να μιλαμε για διαφορα. Περισσοτερο δεν προσεχα τι ελεγε. Απλα ηθελα να την βλεπω. Να μου μινει στη μνημη η τελευταια φορα που θα την δω.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤