My vampire boy

Αποριες

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
ΑΡΤΕΜΙΣ

Το φως του ηλιου κτυπησε στα ματια μου κανοντας με να βλεφαρισω. Για καποιο λογο δεν μπορουσα να κουνηθω. Ενιωσα σαν να ειμαι εγλωβισμενη..
Ανοιξα τα ματια μου και ειδα τον Λουκα να κοιμαται. Βασικα εγω κοιμωμουν πανω του καθως εκεινος με κραταγε αγκαλια. Γιαυτο δεν μπορουσα να κουνηθω.

Μαλλον εξαντληθηκα χτες απο..ολα και καθως εκλαιγα απλα κοιμηθηκα.
Οχχχ οχι οι γωνοις μου θα πεθαναν απο την αγωνια. δεν ξερουν τιποτα για χτες και γω κοιμηθηκα εδω..

Εκανα να συκωθω αλλα ο Λουκας το ενιωσε. Ανοιξε τα ματια του..αχ τι ματια και αυτα που τωρα ηταν στο πιο ομορφο γαλαζιο που εχω δει ποτε. Με κοιταξε και μου χαμογελασε. Δεν ξερω γιατι αλλα..η καρδια μου κτυπαει λιγουλακι γρηγορα...δεν παω καλα.

"Καλημερα..πως νιωθεις;" με ρωτησε με την βαρια φωνη του αφου μολις ξυπνησε.
"Καλημερα..εε καλα ειμαι. Αλλα πρεπει να φυγω.." Συκοθηκα πανικοβλητη ψαχνοντας τα παπουτσια μου.
"Οι γωνοις μου δεν ξερουν..θα πεθαναν απο την αγωνια..." συνεχισα.

"Ηρεμισε ολα καλα το κανονισα." μου ειπε και καθησε στο κρεβατι.
Σταματισα αποτομα και γυρισα να τον κοιταξω.
"Το κανονισες;"
"Ναι..βασικα εστιλα απο το κινητο σου στην μαμα σου οτι θα κημηθης στην Χρυσταλλενη. Ελπιζω να μην σε πειραξε."

Ανακουφιστικα και καθησα στο κρεβατι διπλα του.
"καλα εκανες..θελω εξαλλου λιγο χρονο να δω πως θα τους το πω."του απαντησα.
"Λιπον θες να φας κατι;Παμε κατω;" με ρωτησε και συκοθηκε.
"Εμ ναι γιατι οχι."

Πηγαμε κατω και τα αδελφια του ηταν ειδη ξυπνιοι.
"Καλημερα bro..Καλημερα Αρτεμις..εισαι καλυτερα;"Ρωτησε ο Μαρκος.
"Καλημερα αγορια..καλα ειμαι ευχαριστω.Οι γωνοις σας;"
"Λιπουν στον Λονδινο για κατι δουλειες αλλα θα ερθουν συντομα."Μου απαντησε ο Λουκας.
"Λουκας..εμεις φευγουμε.." ειπε ο Στεφανος.
"Ενταξη..μιλαμε μετα." τους χερετησε και εκεινοι εφυγαν..ετσι μιναμε μονοι μας.

Χρειαζομουν απαντησης σε καποια πραγματα..δεν μπορω να το κραταω αλλο μεσα μου.
"Λουκας..εχω πολλες ερωτησης και.."
"Κοιτα Αρτεμις..Ειναι λιγο δυσκολο να σου εξηγησω γιατι δεν μπορω..αλλα ρωτα με και αν μπορω θα σου απαντησω." μου ειπε και καθησαμε απεναντι για να κοιταζομαστε.

"Ωραια..τι ειναι αυτο που κανεις..με τα ματια σου;"
"Ασπουμε οτι ειναι χαρισμα..οπως ο μεντιουμ βλεπει το μελλον ετσι και γω εχω ενα ας το πουμε χαρισμα."
"Ναι αλλα δεν καταλαμβαινω τι κανεις.Τους κοιτας και μετα αυτοι..πεφτουν η τρεχουν."
"Πως να το εξηγησω..οταν με κοιτανε..εγω τους δειχνω τον χειροτερο εφιαλτη τους."
"Τους δειχνεις;πως;"
"Ειναι περιπλοκο.."
"Το εχεις μονο εσυ αυτο; εννοω τα αδελφια σου αν και δεν εχεται το ιδιο αιμα και αυτοι ειναι καπως..διαφορετικοι."
"Μονο εγω εχω αυτο..τα αδελφια μου..εχουν αλλα χαρισματα."
"Τι χαρισματα;"
"Δεν ειναι αναγκη να το μαθεις τωρα..αλωστε καλυτερα να στο πουν αυτοι."
"Ενταξη...Ο Μαρκος ελεγε οτι θα εχανες τον ελενχο..δηλαδη;"
"Πολλες αποριες εχεις!"
"Δεν απαντας ομως.." επεμεινα.
"Δεν μπορω να σου πω τα παντα τωρα.Αρκετα σου ειπα ειδη."
"Ναι αλλα δεν καταλαβα σχεδον τιποτα."
"Καλυτερα..πιστεψε με."
"Θελω να ξερω ομως Λουκας."
"Τοτε μαντεψε μονη σου.Βρες το εσυ.Και οταν το βρεις δεν θα θελεις να μου ξανα μηλησεις.Ειδη το εκανες μια φορα επειδη ειπα ψεματα για τα ματια μου. Δεν θελω να σου λεω ψεματα Αρτεμις. Αλλα για τωρα δεν μπορω να σου πω την αληθεια.Εμαθες ενα μερος της."Μου ειπε και κοιταξε κατω.
"Ενταξη..θα το μαντεψω μονη μου.Εχω ομως μια τελευταια απορια."
"Πες μου."με κοιταξε ξανα στα ματια.
"Πως αλαζουν χρωμα τα ματια σου τοσο ξαφνικα."
"Λιπον..πες οτι ειναι αναλογα με την διαθεση.Αυτο το χρωμα που εχω τωρα ειναι το φυσιολογικο οταν ειμαι καλα και χαλαρα."
"Ενταξη σε πιστευω."
"Αρτεμις δεν μπορω να μην σου ξανα μηλησω. Σε παρακαλω ας ξανα γινουμε οπως πριν."
"Ενταξη..εξαλλου ουτε γω μπορω να μην σου ξανα μηλησω." ειπα και του χαμογελασα.
Ανταπεδωσε και συκοθηκε ορθιος.
Ηρθε απεναντι μου και με πηρε μια αγκαλια.