My vampire boy

Ελενχος

Καθομουν εξω και εβλεπα το απειρο. Σκεφτομουν πολλα πραγματα. Εχουν περασει δυο μερες που ο Στεφανος δαγκωσε την Δεσποινα. Σημερα ειναι η μερα που θα ξυπνηση. Αλαγμενη. Μεταμορφωμενη. Η πρωτη μερα ηταν η δυσκολοτερη. Ουρλιαζε και ετρεμε πιο πολυ απο οσο μπορουσα να φανταστω. Τα ματια της κλειστα χωρις να ξερω της εφιαλτη ζει. Ποσο ποναει που καιγεται ολο το σωμα της. Ο Στεφανος ηταν εκει ολες τις ωρες και ακομη ειναι. Δεν προκειτε να την αφηση μονη. Της κρατα το χερι και μετρα τα λεπτα οπου θα ξυπνηση.

Καποιος αγγιξε τον ωμο μου και γυρισα να δω ποιος ειναι.
"Πως εισαι;" με ρωτησε η Χρυσταλλενη.
"Καλα..σκεφτομαι διαφορα." Παραδεχομαι.

"Σε λιγο θα ξυπνηση. Μην ανυσηχης."μου λεει και καθεται διπλα μου.
"Το ξερω...ειναι και κατι αλλο."
"Τι; Πες μου." Με πιεζει ελαφρα.
"Απλα, θελω να γινω και εγω βρικολακας αλλα φοβαμαι παρα πολυ. Μην το πεις ακομα σε καποιον. Πρεπει να παω στους γωνοις μου πρωτα να τους αποχερετησω. Δεν θελω να πω ακομα κατι στον Λουκας μεχρι να επιστρεψω απο τους γωνοις μου."

"Καταλαμβαινω. Εγω εχω παρει τηλεφωνο. Δεν θα αντεξω να τους πω αντιο απο κοντα. Τους ειπα οτι θα φυγω. Οτι πιεζομαι εδω. Πιστευουν οτι θα παω σε μια φιλη μου στο εξωτερικο. Στην αρχη μου φωναξαν. Ηθελαν εξηγησεις και απλα τους ελεγα βλακειες. Θα τους περνω τηλεφωνο που και που. Απλα δεν θα τους ξανα δω." Μου εξηγησε και δεν το σκεφηκα καν οτι μπορω να κανω κατι τετοιο.

ΛΟΥΚΑΣ

Την βλεπω να καθεται εξω στο μπαλκονη σκεφτικη. Εδω και δυο μερες σκεφτεται και σκεφτεται. Δεν μου λεει τιποτα και ειναι λιγο απομακρη.

Μετα απο την σκηνη της μεταμορφωσης της Δεσποινας ειμαι σιγουρος πως δεν θελει να με ξανα δει. Θα με αφηση. Και πονει αυτο.

" Αδελφε.." μου λεει ο Μαρκος και στεκεται διπλα μου.
"Τι εγινε;" ρωτησα.
"Τιποτα..πηγε τωρα η Χρυσταλλενη εξω να μιλησει της Αρτεμις. Γενικα εσεις οι δυο κατι εχεται."
" Δεν εχω κατι..απλα ειμαι σιγουρος πως η Αρτεμις θα με αφηση. Ειναι τοσο απομακρη και δεν θα την εμποδισω. Η ζωη ειναι δικη της. Δεν θα την αναγκασω για τιποτα." Του λεω.

"Τι λες ρε. Αποκλιεται να σε αφηση. Σε αγαπα παρα πολυ." Μου λεει και σκυβω κατω.

"Το ξερω. Αλλα αν δεν ημουν βρικολακας...ολα θα ηταν διαφορετικα."

"ΞΥΠΝΑΕΙΙΙ.."φωναζει απο μεσα ο Στεφανος. Γυρναω να δω την Αρτεμις που με κοιτα ειδη και ερχεται προς το μερος μου.