My vampire boy

Το συμβουλιο

Εγω με τα κοριτσια καθομουν στο σαλονι τους οσο οι υπολιποι ετοιμαζαν τα απαραιτητα για την διαδρομη μεχρι το συμβουλιο. Σκεφτομουν αυτα που μου ειπε ο Λουκας και φοβομουν περισσοτερο. Δεν ξερω αν θελω να γινω βρικολακας αυτη την στιγμη. Με επιασε απροαιτημαστη ολο αυτο.

"Παω στο μπανιο χρειαζομαι χαρτι για την μυτη μου." Ειπε η Χρυσταλλενη τελειως εξαντλημενη.

Εγνεψα θετικα και εφυγε. Κοιταξα την Δεσποινα η οποια ηταν σκυφτη και σκεφτοταν. Την πηρα αγκαλια.

"Ολα θα πανε καλα!" Ειπα αλλα δεν το πιστευα ουτε στο ελαχιστο.
"Δεν ειμαι ετοιμη." Ειπε και εσπασε στο τελος κλαιγοντας.

Καταλαβα σε τι εννοουσε. Ουτε εγω ειμαι ετοιμη να με κανουν βρικολακα. Ηθελα χρονο να νιωσω ετοιμη και μας τον πηραν.

Την αγκαλιασα και μπηκαν μεσα τα αγορια. Ο Στεφανος ετρεξε πανω της.
"Τι εχεις μωρο μου;" ειπε ανυσηχος.
Η Δεσποινα δεν απαντησε. Δεν μπορουσε γιατι εκλαιγε παρα πολυ και χωθηκε παραπανω στην αγκαλια του.

"Πες μου τι νιωθεις; Με τρελαινει να νιωθω οτι δεν εισαι καλα." Μου ειπε ο Λουκας.
"Λουκας..δεν ειμαστε ετοιμες. Δεν θελουμε τωρα να γινουμε βρικολακες κατω απο αυτες τις συνθηκες. Χρειαζομασταν χρονο για να αποφασισουμε και τωρα..." δεν μπορουσα να ολοκληροσω αρχισα να τρεμω.
"Εχεις δικαιο..συγνωμη, συγνωμη για ολα." Ελεγε ξανα και ξανα.

"Η Χρυσταλλενη που ειναι;" ρωτησε ο Μαρκος.
"Στο μπανιο..αλλα αργησε..πηγε για χαρτι." Ειπα και συκοθηκε αμεσως απο τον καναπε.
"Παω να δω αν χρειαζεται κατι." Ειπε και εφυγε.

Μπηκα στην αγκαλια του Λουκας χωρις να πω κατι. Χρειαζομουν την ασφαλεια που ενιωθα οταν με αγκαλιαζε. Τιποτα αλλο.

Ξαφνικα ο Μαρκος μπηκε ανυσηχος στο σαλονι καταρτομαζοντας μας.
"Δεν ειναι εκει...το παραθυρο ηταν ορθανοικτο και...υπηρχε λιγο αιμα." Τα χειλη του ετρεμαν και τα χερια του ηταν γροθιες.

Εγω και ηΔεσποινα κοιτακτηκαμε και βγαλαμε μια κοφτη ανασα.
"Ο Αλεξ;" ρωτησε ο Λουκας.
"Ποιος αλλος;" ειπε ο Στεφανος.
"Θα τον σκοτωσω με τα ιδια μου τα δοντια." Γρυλισε και τα ματια του πηραν μια σκουρα αποχρωση.
"Ηρεμα!" Ακουσαμε την φωνη του πατερα του.

"Μπαμπα εγω..δεν θελω να παθει κακο." Ειπε ο Μαρκος χαμηλοφωνα. Προσπαθουσε να κρατηθη ωστε να μην ξεσπαση..το εβλεπα στα ματια του, στα χειλη του που ετρεμαν.
"Το ξερω αγορι μου...πρεπει να παμε αμεσως στο συμβουλιο. Αν τους πισουμε ισως καταφερουν να βρουν και τον Αλεξ." Ειπε.