My vampire boy

Κανιβαλοι

Εσκυψε και αγγιξε τα τελεια χειλη του πανω στα δικα μου. Νομιζα περιμενα αυτο το φιλη απο παντα αλλα τωρα το καταλαβα. Ηθελα κι αλλο. Δεν Ηθελα να τελειωση..οχι ακομα.

Τα χειλη μας κινουνταςν αρμονικα μεταξυ τους σαν να φτιακτικαν για να τεριαζουν μεταξυ τους.Ηταν το πιο υπεροχο φιλι.

Τα χερια του με αγκαλιαζαν σφυκτα σαν να ηθελε να μην τελειωσει η στιγμη μας.Τα δικα μου χερια ηταν γυρω απο τον λαιμο του και χαιδευα τα μαλλια του κανοντας και μασαζ στο κεφαλι του.

Απομακρινθηκαμε ταυτοχρονα για να παρουμε ανασα και κοιταζομασταν στα ματια χωρις να αφησουμε την αγκαλια μας να σπαση.
"Δεν φανταζεσαι ποσο περιμενα αυτο το φιλι.." μου ειπε με βαρια φωνη.Ακομη επιρεασμενος απο το φιλι ειναι.

Χαμογελασα.

Ξαφνικα ακουγαμε συζητησεις απο εξω. Μαλλον τα αδελφια του επεστρεψαν.

Η Πορτα ανοιξε και μπηκε πρωτος ο Μαρκος και μολις μας ειδε γουρλωσε τα ματια του.
ωχχχ ξεχασα..ακομα αγκαλια ειμαι με τον Λουκας.

Φευγω απο την αγκαλια του και στεκομαι διπλα του κοκκινισμενη.
"Τι γινεται;" ρωτησε ο Μαρκος ενω ο Στεφανος μπηκε μεσα και αυτος.
"Τιποτα..βασικα εγινε..καθηστε πρεπει να τα πουμε."ειπε ο Λουκας και μου επιασε το χερι.
Με τραβηξε στο καναπε και καθησα διπλα του.

Απεναντι μας καθησανε τα αγορια.

Οκ..για να δουμε τι θα γινει.
"Λοιπον..η Αρτεμις ξερει." ειπε ο Λουκας σοβαρα.
Ο Μαρκος εσμιξε τα φρυδια.
"Τι εννωεις;"ρωτησε και με κοιταξε.
"Τα εμαθε ολα..ξερει οτι ειμαστε βρικολακες."
"Δεν περιμενα να το μαθει τοσο συντομα." ειπε ο Μαρκος.
"Εξαιτιας σου το εμαθε κι ολας."
"Τι;" ρωτησε ξαφνιασμενος.

"Σε ειδε στο δασος..να κυνηγας."
Ο Μαρκος εμεινε με το στομα ανοικτο μην πιστευωντας οτι εγινε κατι τετοιο.
"Μα καλα εισαι ηλιθιος;" ειπε στα καλα του καθουμενου ο Στεφανος.

Ιδιαα η Δεσποινα..εμαα πια.

"Σκασε μικρε." ειπε  ο Μαρκος.
"Η αληθεια ειναι οτι κατι υποψιαστηκα απο πριν απλα δεν ειμουνα σιγουρη τι εχεται η τι ειστε.Πρωτα τα ματια σας, μετα η ψευδεστηση που κανει ο Λουκας με τα ματια του. Το χρωμα που αλαζει, Εσυ αποψε στο εστιατοριο με τον σερβιτορο. Ειναι πολλα, και απλα οταν σε ειδα ηταν σαν να ενωσα ενα μεγαλο κομματι του παζλ για να βρω την απαντηση." ειπα στον Μαρκο.

"Μαλιστα..συγνωμη παντος που ειδες τετοιο πραγμα..ειχα νευρα και δεν προσεχα γυρω μου."μου απολογηθηκε ο Μαρκος.
"Τι εγινε με την Χρυσταλλενη;"
"Ασταα..ειναι περιεργα τα πραγματα."