Dosyayı inceleme işlemime devam ederken "Daha önce bu şirketle çalışmadık," dedim. Başımı dosyadan kaldırmadan David'e baktım. "Benim hakkımda herhangi bir şey söylemedin, değil mi David?"
David başını hızla olumsuz anlamda salladı.
"Güzel," dedim...
Size birtakım önemli şeyler açıklamak istiyorum. Bu açıklamalar benim için çok zor olacak ama artık kendimi hazır hissediyorum. Ne düşünürsünüz bilmiyorum, sadece artık şu yükten kurtulup ferahlamak istiyorum. Çok zor bir hayatım oldu demiştim birkaç kere. Eğer anlatacaklarım sizi kötü anlamda etkileyecekse bölümden çıkabilirsiniz. Teşekkür ederim.
Sorunları olan hastalıklı bir babaya sahibim. Küçüklüğümden beri böyleydi bu. Bana ve anneme hep şiddet uygulardı, küfür ederdi, aşağılardı. Özellikle de anneme. Hatta bir keresinde annemi saçından tutup yerlerde sürüklediğini hatırlıyorum ve onun boğazına sarılıp öldürmeye çalışışını. Defalarca şahit oldum ve yaşadım. Annemin büyümemi beklediğini biliyordum; hatta plan yapardık birlikte; ben liseyi bitirince kurtulacağız derdik. Ben 16 yaşıma geldiğimde yine bir şiddet günüydü. Ben yine onları ayırmaya çalışıyorum, o adamı durdurmaya çalışıyorum. Beceremiyorum. yine.
Bu olanlar sona erdikten sonra annemin yanından ayrılmadım yine; sonra annem uyuyacağını söyleyip salona gitti. Sabah olduğunda ise benim odama geldi ve yanıma yattı. Annemin o anda telefonu çaldı. Dayım arıyordu. Annem açtı telefonu ve dayım anneme sordu:
"Kaç tane içtin?" dedi. Annem ise bana uykulu ve yaşlı gözleriyle bakarak "bilmiyorum" dedi. O an annemin intihar etmek için hap içtiğini öğrendim. Kalakaldım sadece. Ben... durdum. Anlatamıyorum, tanımlayamıyorum o hissi size. Dünyam başıma yıkıldı. Keşke rüya olsa dedim, bu mümkün olamaz dedim. annem yapmaz dedim. ama yapmıştı. Sonrasında dayım hemen bizim eve gelip bizi alacağını söyledi ve telefon kapandı. Anneme bakarken çaresizliğimi ve kalp kırıklığını dibine kadar hissettim. Şu an yazarken çok zorlanıyorum, kötü oluyorum ama biraz olsun ferahlayacağıma inanıyorum.
Annem dayım geleceği için eşyalarımızı toplamak için ayağa kalktığında yere yığıldı. Gözleri aralıktı ama bilinci yerinde değildi. O adama bağırdım "annem hap içmiş, bayıldı, yardım et," diye. O ise yüzüme bakıp "gebersin" dedi. Annem kucağımda yarı baygın yatarken bana dediği şey buydu. Daha on altı yaşımdaydım, on altı. Çocukluğumu elimden alıp yerine onlarca travma bıraktı.
Hastaneye gittik hemen dayım geldiğinde. Annem bir hafta kadar yoğun bakımda kaldı. Ben de dayımda. Bunlar çok ağır. Bunların düşünmek bile ağırken yaşamak gerçekten çok ağır.
şu an 20 yaşımdayım ve o zamandan beri bizi rahatsız etmeye devam ediyor. Onlarca kez mahkememiz oldu, onlarca kez dilekçe verip koruma talep ettik. Çünkü can güvenliğimiz yoktu. Hâlâ yok. Evimizin etrafına gelip rahatsız etmeye devam ediyor. Öncesinde de liseme gelip beni sıkıştırmaya çalışıyordu. "Ne yaptım ben? Hiçbir şey yapmadım ki ben" diyor. Hiçbir şey yapmamış yani. Komik.
Bu anlattıklarım olanların sadece çok küçük bir kısmıydı.
Neden mi şimdi anlatıyorum?
Eski bir okuyucumla güzel bir röportaj gerçekleştirmiştik ve oradaki yorumlara bakacaktım. O adamın yorumunu gördüm. Sosyal medyalardan bizi rahatsız ettiği yetmiyormuş gibi bir de buradan ediyor. Size birkaç mesajını bırakmak istiyorum ki yalancı olduğumu düşünmeyin ya da o bana iftira atmaya bile yeltenemesin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
