Dosyayı inceleme işlemime devam ederken "Daha önce bu şirketle çalışmadık," dedim. Başımı dosyadan kaldırmadan David'e baktım. "Benim hakkımda herhangi bir şey söylemedin, değil mi David?"
David başını hızla olumsuz anlamda salladı.
"Güzel," dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son zamanlarda motivasyonum oldukça düşük olduğu için bölümü yazmam uzun sürdü. Yorum yapıp oy vererek destek olmak isterseniz gerçekten çok sevinirim^^ Umarım bölümü severek okursunuz <3
Kirli ellerin günü batırdığı bu dünyada,
Birilerinin hayata tutunmaya çabaladığı bu dakikalarda,
Başımızı gökyüzüne kaldırdığımızda
Yıldızlara asılı insanları görebiliriz belki.
Ve boyunlarına dolanmış olan idam iplerini.
Küçük çocuk ayaklarının ve cılız bacaklarının el verdiğince koşmaya, peşindeki kurtlardan kaçmaya çalışıyordu; ancak ne kadar koşarsa koşsun ne aralarındaki mesafe artıyordu ne de önünde uzanan kartpostal misali beyaza boyanmış olan orman ona sahip çıkıyordu.
Sanki adımlarını hep aynı yere atıyor, altındaki zemin hiç kaymıyordu.
Çocuk karda bıraktığı ayak izlerini görmek ve adımlarını ileriye doğru attığından emin olmak için arkasına döndüğünde ona doğru koşmakta olan kurtlardan biriyle göz göze geldi. Parlak sarı irislere sahip olan heybetli kurt, en önden koşuyordu. Güçlü ayakları beyaz zemini dövüyordu. Kirden yoksun postu, gri ve açık sarı renklerindeydi.
Kurdun gözlerine bakakalan küçük çocuğun hızı istemsizce yavaşlamış ve cılız bedenindeki sınırlı gücü de tükenmeye başlamıştı.
Ve zeminin her bir yanı kar ile kaplandığından dolayı ayağının dibindeki taşı fark edemeyen çocuk, saniyeler içinde yüzüstü yere kapaklandı.
Karın soğukluğunu teninde hissetmesiyle baştan aşağı titredi.
Kurtların gittikçe yaklaşan ayakları üzerinde bulunduğu zemini titretiyordu adeta. Ayağa kalkması gerekiyordu; ayağa kalkması ve tüm gücüyle koşması gerekiyordu.
Ancak yere çakılan uzuvları buz tutmuş gibiydi. Koşmayı bırak, hareket dahi edemiyordu.
Kurtlar gittikçe yaklaşıyordu.
Çocuk ayağa kalkamıyordu.
Ve peşindeki aç kurtlara yem olması an meselesiydi.
♚
Foster'ın Yaralandığı Gece,
Merkez
Merkez'e vardıklarında Şah ile yollarını bir süreliğine ayıran Uraz, asansörden çıkıp kameraların bulunduğu güvenlik odasına doğru yol almaya başladı.
