Endless Loop

•9•

Dediklerimle beraber hepsinin şaşkınlıktan ağzı açılırken bir şey demelerine fırsat vermeden, "Şimdi geliyor musunuz, yoksa burada donarak ölmeyi mi düşünüyorsunuz?" diyerek hepsinden bir cevap beklemeye başladım.

Kafaları oldukça karışmış olmalıydı. Sonuçta hiç tanımadıkları bir insan onları böylesine tanımlamıştı ve aslında bu oldukça korkunçtu. Belki de sapık olduğumu bile düşünmüş olabilirlerdi.

Geçen birkaç saniyenin ardından tedirgin olsalar da kafalarıyla beni onayladıklarında önüme döndüm ve ilerlemeye başladım. Peşimden geldiklerini ayak seslerinden anlayabiliyordum.

Eminim ki, daha iyi bir fikirleri olmadığı için benimle gelmeyi kabul etmişlerdi. Sonuçta hiç kimse daha ilk defa gördüğü bir insana hemen güvenmezdi diye düşünüyordum. Gerçi şu anda bana güvendiklerini de hiç sanmıyordum doğrusu.

Eve vardığımızda Ye Na, ilk önce şaşırmış ardından durumu anlattığımda daha da çok şaşırmış ve sonunda kabullenerek sesini çıkartmamaya karar vermişti.

Önceden delirdiğimi düşünüyordu ama artık o da olayların ciddiyetinin farkındaydı. Ayrıca Hoseok'a bakışları da dikkatimi çekmemiş değildi. Belli etmemeye çalışsa da onu yakışıklı bulduğunu gayet rahat anlamıştım.

Sabaha kadar neler yaşadığımı, onları nereden tanıdığımı, paralel evrenleri, ölüm meselesini ve belki de daha birçok şeyi anlatmıştım. Hepsi ilk başta kabullenmek istemeseler de akıllarına gelen kişiyle beraber duraksamışlardı.

Mi Ra...

Bundan 6 ay önce onu bir trafik kazasında kaybetmişlerdi ve Namjoon'un dediğine göre gerçek aşkı bulamadığım sürece 9 ay içerisinde ben de dahil olmak üzere hikayelerini gördüğüm insanların hepsi ölecekti.

Yani bu durum, sadece 3 ayımızın kaldığını gösteriyordu.

"Yani şimdi biz başka paralel evrenlerde de mi yaşıyoruz? Ama bu çok saçma..."

Kaç saattir aynı şeyleri anlatıp durmama rağmen, ha bire aynı soruları sormalarıyla bıkkınca bir nefes verdim ve gözlerimi soruyu soran Rosé'ye doğru çevirdim.

"Evet, Rosé... Her paralel evrende başka bir hikayedeyiz. Mesela, Mi Ra'yla kuzen olduğun sadece bir paralel evren vardı rüyalarımda. Onun haricindekilerde Mi Ra'yı hiç görmedim. Aynı şekilde seni de Rita, sadece bir paralel evrende vardın."

Dediklerimle eminim ki kafaları daha da allak bullak olmuştu. Jungkook, sinirle ayağa kalktı ve, "Ben biraz dolanacağım, siz de biraz daha bu mantıksız hikayeyi dinleyin durun!" diyerek kapıyı sertçe çekip gitti.

Tahminimce şu anda bulunduğumuz evrende Mi Ra'yla bir geçmişi olmuştu. Çünkü ondan her bahsettiğimde gözlerinin dolduğunu hissediyordum. Ama rüyalarımda Lisa'yla da bir şeyler yaşadığını görmüştüm ve bu zaten karışık olan kafamı daha da karıştırmaya yetmişti.

"Sen ona aldırma, sinirleri bozuk biraz. Lütfen biraz daha anlatır mısın Jisoo? Gerçekten, sindirmesi hiç kolay şeyler değil çünkü."

Hoseok'un dedikleriyle kafamı salladım ve hafifçe gülümsedim. "Namjoon, tekrardan buluşup uzun uzun konuşmamız gerektiğini söylemişti. Onun gelip bir şeyleri anlatması daha iyi olacaktır çünkü ben de sadece size anlattıklarım kadarını biliyorum."

Dediklerimle beraber kafasını olumlu anlamda salladığında yanımda duran telefonu elime aldım. Saat, sabah 9'a geliyordu ve biz gece 3'ten beri bu yaşadığımız durum hakkında konuşup durmuştuk.

Onların neden kaçtığını, neye bulaştığını da öğrenmiştim ama zaten kaçtıkları şeyin burada onları bulması zordu. Sonuçta gerçek hayatta hiç tanımadıkları bir insanın yanındalardı şu anda.

Namjoon'a mesaj atarak, buluşmamız gerektiğini çok başka olayların olduğunu ve hastaneye gelemeyeceğimi söyleyerek onu buraya davet etmiştim. Sonuçta hep beraber hastaneye gidemezdik, onun buraya gelmesi en mantıklı şey olurdu.

Ye Na çoktan uykuya dalmıştı. Diğerleri ise uyumamak için kendini zor tutarken, "Birazcık uyuyun isterseniz. İyi görünmüyorsunuz, en azından toparlanırsınız. Ayrıca banyoyu ya da mutfağı kullanmak isterseniz de çekinmeyin lütfen." diyerek ayağa kalktım.

"Teşekkürler Jisoo..."

Rita'nın dediğine gülümseyerek mutfağa doğru ilerledim. Uykum yoktu ama kendime gelebilmek için bir kahveye ihtiyacım vardı. O yüzden kendime kahve yapmaya karar vermiştim.

Hiç bilmediğim insanları evime almış, yine hiç bilmediğim bir insanın gelip bize neler olup bittiğini doğru düzgün anlatmasını bekliyordum. Gerçekten de, hayatım daha ne kadar garipleşebilir dedikçe her gün bir yenisi ekleniyordu sanki.

༄༄༄