"Meggie dur artık!"
Sesini duymak beni bu kadar heyecanlandırırken, adımı böyle haykırması kalbime bin bıçak saplıyordu.
Zayn böyle bağırırken, arkama dönüp ona bakmamak için kendimle savaş veriyordum.
Ve benden hızlı çıkıp kolumu kavradı, beni kendine doğru çekti. Nefesim kesilmişti. Eli bileğimi sıkı sıkı kavrıyordu. Ve bu canımı acıtıyordu ama gerçekten umursamıyordum. Beni daha da çok kendine çekmişti.
"Artık dur!" dedi dişlerini sıkıp konuşmuştu. Damarları şişmiş, burnundan soluyordu. Ela
gözleri siyaha bürünmüştü.
* * *
6 saat önce
Emma ile konuşmamızın ardından tam bir hafta geçmişti.
Ve bir haftadır Zayn'i gördüğüm her yerde kaçıyordum.
Sürekli benimle konuşmaya çalışıyor ama onu "Zayn işim var... Çok meşgulüm sonra konuşsak?" gibi kelimelerle geçiştiriyordum.
Çünkü... Bilmiyorum kaçıyordum işte!
Hem kendimden hem de itiraf edemediğim duygularımdan!
Elimde kahve, kıyafet odasında gömleklerle kavga ediyordum. Bir haftadır böyleydim iştim. Ne yaptığımı bilmiyor, Ric'e ya da Josh'a ve en fazlada Harry'e bulaşıyordum.
"Gömleğimle uğraşmayı bırak..."
Sesiyle irkilmiştim ama arkamı dönmedim.
Ve o söylediğinde bir kere daha fark ettim. Kavga ettiğim gömlekler Zayn'indi. Bulaştığım herşey onunla ilgiliydi. Ondan kaçarken bile ondan kopamıyordum.
"Meggie daha ne kadar böyle davranıcaksın?"
"Nasıl davranıyorum Zayn?" Kahvemi masaya bıraktım ve başka bir tarafa doğru yöneldim. Zayn'de peşimden geliyordu.
Önüme geçti. İstemesemde ela gözlerine bakakalmıştım.
"Meggie neden benimle konuşmuyorsun?"
Gözlerimi kaçırdım.
"Zayn konuşuyorum. Bak şuan konuşuyoruz..."
Gözlerini devirdi.
"Hadi ama Meg!"
"Zayn gitmem gerek. Konbin çekimlerini yetiştirmem gerekiyor..." Yanından sıyrıldım ve yürümeye başladım.
Arkamdan seslendi:
"Meggie! Birşey mi yaptım? Seni kızdırdım mı?"
Ahh Zayn... Böyle davrandığında seni asla bırakmak istemiyorum. Hele şuan arkamda küçük bir çocuk gibi dikilirken ve beni kırdığını düşünürken...
Sadece kafamı ona çevirdim ve "hayır" diyebildim.
* * *
2 saat önce
Günlerdir odamdan çıkmadığım için zorla bir cluba sürüklenmiştim. Ve Zayn'in gelmemesi için ettiğim dualar kabul olmamış, sevgilisini geçirdikten sonra o da yanımıza gelmişti.
Locada ki herkes konuşuyor bense sadece içiyordum. Tıpkı Zayn gibi. Göz göze geliyorduk ve ben gözlerimi kaçırıyordum.
Evet ondan kaçıyordum. Ama neden kaçtığımı bilmiyordum. Aslında ben sadece korkuyordum. Hislerimden korkuyordum.
Koca bir saat geçmişti ama ben ve Zayn sürekli içmiş ve tek kelime etmemiştik. Ekipdekilerin bu gece bizi umursadıklarını sanmıyordum. Hepsi bir taraflara dağılmış ve sarhoş olmuşlardı.
Evet ben berbat bir hafta geçirmiş, duygularımla savaş içindeydim. Peki Zayn neden bu kadar düşünceliydi?
Ona bakmak beni mafederken, bakmamak tam anlamıyla öldürüyordu.
