DELİKODU| Tatilden Sonra (Bitti)

0.4

Yalnızlık, bir daha kırılmayacağın ve üzülmeyeceğin bir mutluluktur. Onu çekilmez kılan şey ise 'yenilmişlik' duygusudur.

Rene Descartes.

.

.
.
#satır aralarında buluşalım*-*#

"Selen bu ne?!" Diye bağırmıştı en son Mehmet sevdiği kıza. Elinde tuttuğu ve üstünde 'gerçekten hala Mehmet i sevdiğini mi düşünüyorsun? Ona da anlat sevmediğini.' Yazılı kağıt aklını başından almış götürmüştü. Düşünemiyordu. Karşısındaki kızı kırdığını göremiyordu. Sinir ve kalp hastası olması onu daha da zorluyordu. Kalbi sıkıştıkça daha da sinirleniyordu.

Selen "bi-bilmiyorum." Dedi kekeleyerek. Yanlış anlamasından deli gibi korkuyordu ama galiba çoktan yanlış anlamıştı.

Mehmet "ne demek bilmiyorum? Anlat ona sevmediğini diyor?! Ne bu Selen ne bu?!" Genç adamın sinirini daha da körükleyen şey ise Selen in gerçekten onu sevmediği hissi. Ya gerçekten de sevmiyorsa?

Selen "çantamda buldum Mehmet... yemin ederim ne olduğunu bilmiyorum." Cümlelerini zorlukla toparlayıp titrek bir nefes alarak söylemişti. Gerçektende bilmiyordu. Yazan kişiyi de neyden bahsettiğini de.

Mehmet in gözünden bir yaş fırat etti. Dayanamayıp iki gözü iki çeşme gibi akmaya başladı. Hem ruhsal hem fiziksel acı çekiyordu. Gözünü kaçırarak yaşlarını saklamaya çalışmıştı. Lacivert gömleğinin koluna sildi. Bunu yapınca kalbine tekrar bir acı saplanmıştı.

Selen "Mehmet... yalvarırım böyle yapma. Beni de düşün lütfen."

Mehmet sinirle güldü. "Ya bırak Allah aşkına. Çık arabadan sevmediğin birinin arabasına binme bir daha."

Selen in işittikleri onu yaralarken Mehmet in huyunu bildiğinden ses etmemişti. "Mehmet seni sevmediğimi nasıl düşünürsün? Hiç mi tanımadın beni? Hiç mi görmedin gözlerimdeki aşkı? Sevdiğimi bas bas bağırırken nasıl böyle şeyler söylersin?"

Mehmet kendi kendini sakinleştirmeye çalıştı. Haklıydı Selen. Delicesine seviyordu sevgilisini. Gözlerine bakan herkes görebilirdi Mehmet aşkını. Derin bir nefes alarak sevdiğine döndü. "Nerde buldun bunları?" Artık daha sakindi.

Selen "çantamda. Nasıl konulduğunu kim tarafından konulduğunu bilmiyorum."

Mehmet "neden bana söylemedin? "

Selen "kim olduğunu bilmediğim için söylemek istemedim. Bilinmeyen sinirlendirirdi seni."

Mehmet gözlerini devirdi. "Yine de söylemeliydin. Söylemeliydin ki sana yaklaşmayı bırak not bırakmaya cesaret eden o sıçtığım boku bulup da sikeyim." Selen Mehmet in ettiği küfürleri duyduğunda gülümsedi.

O sırada patır patır sesler gelmeye başladı. Bunlar yağmur damlalarının cama düştüğünde çıkardığı seslerdi.

Almila yağmaya başlayan yağmur ile gülümsedi. En çok bu havaları seviyordu o. Omzuna değen el ile ona döndü. Anıl a. "Yürüyelim mı biraz?"

Anıl "yağmurda mı? Hasta olursun."

Almila omuz silkti. Sonra Anıl ın elinden tutup onu sürükledi. Kapıyı açıp çıkarken Anıl da ardılarından kapıyı kapattı. Almila onun elini bıraktıktan sonra kollarını iki yana açarak gözlerini kapatmıştı ve çevresinde dönmeye başladı. Bir yandan da kahkaha atıyordu.