DELİKODU| Tatilden Sonra (Bitti)

2.2

Ay ruhunda kaybolsun, evren kadar sonsuzsun.

Ne Jüpiter
Kararsız

.

.
.

Uyandığımda saat 7 i gösteriyordu. Erkenden uyanmıştım. Babam şirkete gitmeden önce 7 buçukta kalkar kahvaltı yapar öyle giderdi. Abim de şirkete gideceğini söylemişti. Yardımcımız bugün izinliydi bu yüzden kahvaltıyı ben hazırlamak istiyorum.

Komodinde duran telefonumu cebime koyup kalktım yataktan. Adımlarımı banyoma yönlendirip yüzümü yıkamıştım. Ardından mutfağa inerken bir yandan telefonum ile Gökdeniz i arıyordum. Dün ona da haber vermiştim gelmesi için. O da memnuniyetle kabul etmişti. Sabahın körüydü ama olsun. Gelsin yani değil mi?

"Efendim hayatım?" Diyerek cevapladı aramamı. Sesi canlı geliyordu. Gülümsedim.

"Canım" dedim ı yı uzatarak. "Günaydın."

Gökdeniz "günaydın günümü şenlendiren." Derken mutfağa girmiştim bile.

"Geliyor musun diye aradım."

Gökdeniz "yoldayım bebeğim 10 dakikaya orada olurum. İstediğin birşey var mı?"

"Aslında simit alsan hiç fena olmaz. Babam nohutlu sever ben sütlü biliyorsun."

Gökdeniz "biliyorum. Vişne suyunu da çok seviyorsun. Kremalı makarnaya bayılıyorsun. Pizzayı da çok seviyorsun"

"Seni de." Diye attığım iltifata "benim seni sevdiğim gibi." Diye karşılık verdi. Onunla konuşurken istemsizce sırıtıyordum. Sanki sadece mutlu olmalıymışım gibi.

"Ben seni tutmayayım. Daha koca kahvaltı masasını hazırlayacağım." Onunla vedalaşıp telefonu cebime geri koydum. Ardından dolaptan ihtiyacım olan malzemeleri çıkarmıştım. Babam kaşarlı omlet ve yumurtalı ekmeği çok severdi. O yüzden ondan da yapacaktım ama sıcak olması adına en son yapmaya karar verdiğim için kenara ayırdım onları. Önlüğümü takarak giriştim hazırlamaya.

Yaptığım hazırlık telefonuma gelen mesajla bölünmüştü. Gökdeniz geldiğini haber veren bir mesaj atmış. Hemen koştum kapıya tabi. Siyahlar içindeki Gökdeniz i görünce genişçe gülümseme kapladı yüzümü.

"Hoşgeldin." Diyerek kenara çekildim. O da hoşbuldum dedi ve içeri girip yanağımdan öptü.

"Ekmeklerim!" Ocaktaki ekmeklerim aklıma gelince koştum oraya. Son yumurtalı ekmekleri de tek tek alarak büyük tabağa koydum. Neyseki yanmamışlar.

"Oh iyi."

Arkamda hareketlilik hissedince ona döndüm. Gökdeniz beni tezgah ile arasına sıkıştırmış sırıtıyordu. "Eline herşey çok yakışıyor biliyor musun?"

Bende sırıttım. "Hım öyle mi?"

Kafasını sallayarak bana iyice sokuldu. "Öyle. Bence bir yüzük de çok yakışır."

Ağzımı açıp cevap verecekken arkadan anımızı bölen öksürükle birbirimizden ayrılmıştık.

Gelen anneme dönüp gülümsedim. "Günaydın annem."

Gökdeniz de günaydın dediğinde annem gülümsedi. "Günaydın çocuklar. Hoşgeldin bu arada Gökdeniz oğlum."

Gökdeniz "hoşbuldum Ayla hanım."

Annem "ben babanla abini uyandırayım." Dedikten sonra gitti. Gökdeniz de fırsatı kaçırmamak adına tekrar yaklaşıp "kaldığımız yerden devam mı etsek acaba?" Dediğinde gülümseyerek ittim onu. "Omlet yapacağım uslu dur."