why? • kookmin

°•.8.•°

"söz veriyorum sana,
satırlarca ikimizin anlamını yazacağım.
her okuyan şahit olsun birbirimize olan büyük aşkımıza diye."

   kendine kahve yapmıştı. Jimin'in bardağından içiyordu.
her şeyini bırakıp gitmişti Jimin.
geri gelsin istiyordu Jungkook.

"rüzgarda dalgalanan saçlarına aşığım.
hiç dokunmadım ama eminim çok yumuşaklar.
rüzgara karşı koyamıyorlar.
tıpkı benim sana karşı koyamadığım gibi..

evine taşındığımda çocuklar gibi mutlu oldun. seninle aynı çatı altında beraber olacağım için ben de mutluyum Jungkook.

ama korkuyorum.
sana olan sevgimi anlarsın diye.
o gelir ve gülümsemem yüzümden silinir diye korkuyorum.

odalarımız yan yana.
bu sabah kahvaltıyı baş başa yaptık.
ve beraber okula gittik.

daha çok seninle olacağım işte. bu iyi bir şey."

   Jungkook boş eve baktı. Jimin'in odasındaydı. hayali Jimin gülümsüyordu karşısında. kahkaha sesleri çınladı kulağında.

"sanırım gerçekten mutlu olduğum sayılı günlerdendi bugün.

insanlar bana baktıklarında sessiz ve sakin bir çocuk görüyorlar. oysa ki tüm hücrelerim sızlıyor Jungkook.
canımın acısından uyuyamıyorum bazen geceleri."

  acılarını anlatmadığı için kızdı Jimin'e.
oysa ki Jungkook seve seve ortak olur, göğsüne hapsederdi o'nu.

"söylesene Jungkook, neden bu kadar umursamazsın herkese karşı.
gözün sadece o kızı mı görüyor?"