ခ်စ္ရပါေသာေမာင္ေမာင္ဗိုက္(ချစ်ရပါသောမောင်မောင်ဗိုက်)

3 uni

ရှိသမျှသွားတွေ အကုန်ဖြီးကာပြောလိုက်တော့ အမကြီးကရှက်သွေးဖြာကာ

"နင်တော်တော်တတ် ငါအသည်းယားတယ်နော် နင့်ကို"

အင်္ကျီကို ကြွပ်ကြွပ်အိတ်နဲ့ ထည့်ပေးတာကို လှမ်းယူရင်း အသည်းယားသလိုဖြင့် လက်မောင်းကို လာဖျစ်နေသောအမကြီးကို

"ဟာ နာသွားမယ်လေ ဒီအမကြီးကတော့ ကလေးကို"

အကိုဆူဟိုက တခြားသူကိုရောင်းနေရင်း လှည့်ကြည့်ကာ လှမ်းပြောလာသည်။

"အမလေး~~~ ကဲစိန်အကိုကြီးရဲ့ သူ့ညီကို ဖြစ်နေလိုက်တာဟွန့်"

"အမလေးဗျာ ဟုတ်တယ်ဗျို့ ဖြစ်တယ် ဖြစ်တယ်"

"ဖြစ်ဖြစ်"

အကိုဆူဟို့ကို ပြန်စကာ ပြန်ထွက်သွားတဲ့ အမကြီး ပြီးတော့ နောက်ထပ်ဝယ်သူတွေလာအောင် ၂ယောက်သား ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် အ၀ယ်ခေါ်ကြရပြန်သည်။

"လာထားနော် လာထားကြ အတန်ဆုံး၊အလှဆုံး အ၀တ်အထည်လေးတွေ"

                **********

"ရော့~~~ဘတ်ဟျွန်း ဒီနေ့ပိုရောင်းရလို့"

ဈေးသိမ်းချိန်ရောက်လို့ ဆိုင်သိမ်းကာ ပြန်လာတော့ လမ်းမှာပင် အကိုဆူဟိုက လုပ်ခ ရှင်းပေးနေသည်။

"ယေး~~~ ၅၀၀၀ကြီးတောင် ပိုပေးတာ "

ပိုပေးသော၅၀၀၀တန်လေးကို ကိုင်ကာ ရွှင်ပြုံးနေသောဗိုက်ကလေးကတကယ့် ကလေးလေးလိုပင် ဖြူစင်တာမို့ ခေါင်လေးက်ို အသာပုတ်လိုက်သည်။

"အသေးလေးက ကြိုးစားလို့ဒီနေ့အကိုက ပိုပေးတာ"

"ဟင် ခါတိုင်းလည်း ကြိုးစားပါတယ် အကိုဆူဟိုကလည်း"

"ဟ ဟ ဟုတ်ပါတယ်ကွာ ဒီနေ့ကနည်းနည်းလေး နည်းနည်းလေး ပိုကြိုးစားလို့"

"ခါတိုင်းလည်း နည်းနည်းလေး မကကြိုးစားပါတယ်ဆို"

သူတစ်လှည့် ကိုယ်တစ်လှည့်ငြင်းနေရာမှ ရပ်သွားသော ကောင်လေးကြောင့်

"ဘတ်ဟျွန်း ဘာလို့လဲ"

"ဟိုမှာကြည့် အကိုဆူဟို"

လက်ညှိုးညွှန်ပြရာကို ကြည့်မိတော့ ပိတ်လုဆဲဆဲ ဆိုင်ရှေ့တွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ရောင်စုံ စုဘူးလေးတွေကိုမက်မက်မောမောလေး ငေးကြည့်နေပြန်သည်။