Reaching Star (S)

Chapter 17

Chapter 17

"Yna, gawin natin iyong group activity after class ha?" Noreen, my blockmate and a groupmate approached me.

"Oh sure!" I nodded and smiled to her cheerfully. The smiled faded immediately the moment I saw Kian entering the room. It's already 12:50 in the afternoon and we are just only waiting for the instructor to arrive.

Ever since that night, I never talked to him anymore. I don't get the way he acted last time. He doesn't want me to cry but he hurt me before! Hypocrite! 

Okay, I know, big part of that heartbreak before was my fault but it never change the fact that he hurt me too. Now, he's saying that he doesn't want to see me crying? Really? Baka nakikipagplastikan din itong isang ito kasi nandoon parents niya? Pero dalawa lang kami noong naguusap kami ah?

Ah, whatever! I better ignore him. Kailangan ko panindigan ang desisyon ko. 

May tampo pa rin sa akin si Mommy. Really? Siya pa talaga ang may ganang magtampo sa akin? Kung alam lang sana ni Mommy ang nangyari noon, pero s'yempre hindi ko sasabihin sa kanya, besides, i can see that kian's parents were kind. Noon pa lang alam ko naman na mabait na talaga sila. Sadyang siya lang itong masungit at walang pakialam sa akin.

After dismissal, hinintay ko nga ang mga kagrupo ko para gawin na ang aming group activity.

"Bakit ngayon pa, p'wede namang weekend na lang..." dinig kong reklamo ng isa kong kagrupo.

"Eh may exam na next week baka 'di natin maharap magreview kapag sa sabado pa,"
 oh right! Days passed so fast, we are already having our prelim exam next week. Ugh, since I am just only a freshman, hindi pa ako masyadong familiarize kung paano nga ba ang sistema ng college sa page-exam. Pareho lang naman ata sa high school? Oh right, mas mahirap nga pala kaya kailagan magdouble effort.

Tsss, kailan ba ako nag-effort na mag-aral? Noong nasa Brens ako, nag-aaral naman ako, pero hindi ko masasabing best ko na iyon. Siguro ngayon, I will do my best. Ew, hindi ko nga lang alam kung kaya ko. Mag-aaral na lang ako nang mabuti!

Mabilis lang naman kaming natapos sa aming activity dahil magagaling ang mga naging kagrupo ko. Ako lang ata itong pabigat at walang ambag. Wala naman silang reklamo at mababait naman sila.

While fixing my bag, I felt someone beside me. When I looked at it, I saw Josh, one of my groupmates. Actually, siya iyong leader namin.

"Deretso uwi ka na ba, Yna?" he smiled. My face heated because of his smile. Ang ganda kasi ng ngiti niya, litaw ang dalawa niyang dimple.

I nodded. 

"Sabay na tayo palabas ng gate kung ganoon," he said. Bahagya akong nagulat sa alok niya pero hindi ko iyon pinahalata. Instead, I quickly fix my things. 

Tahimik lang kami habang naglalakad. Dahil medyo malayo ang gate mula rito sa building namin, medyo natagalan kami sa paglalakad.