>·°Küçük Quinn°·<

Başlangıç ve Tanışma

Birds of prey'i izlemediyseniz burayı pek anlamayabilirsiniz. Ama ipucu, joker ve harley birds of preyde ayrılıyor.

Aradan 1 yıl geçmişti, Harley pudingi olmadan yapamıyordu. Cassandra, kendi yoluna bakmaya karar vermişti. Ve Harley 'yine' yalnız kalmıştı. Ta ki bir çatışmada, Mrs. J ile karşılaşana kadar. Uzun süre göz göze gelmişlerdi, hiç değişmemişti. O korkunç gülüşü ile, Harley'in karşısındaydı. Harley gözlerini ondan kaçırmaya çalıştı, ama tam göğsünün sol tarafıyla ona tutulmuştu. Birden bire yüzünü şaşkın bir ifade almıştı, Mrs. J ona doğru geliyordu. İyice yaklaştıktan sonra durdu, sağ elini boynunun arkasına koydu ve konuşmaya başladı. "Harley, ben..ben...seni....gerçekten seviyorum. Ben galiba, öz- özü- özlü...özür dilei- özür dilerim!" Joker'in sesi etrafta yankılanmıştı. Harley şok olmuş bir biçimde ona baka kalmıştı. "Sadece seni koruyordum, quinn." "pudingim! Bir senedir seni bekliyordum." dedi ve pudingine sarıldı harley. "Ya-yani Joker beni seviyor! Duydunuz mu millet? Artık size hiçbirşey kanıtlamak zorunda değilim." "kaçığım" "mm, pudingim."

Günümüz

"Anne! Tabancam nerde?" Harley, birkaç senenin ardından anne olmuştu. Amma velakin, kaçıklığını ve deliliğini hiç bir şekilde kaybetmemişti. Hala Harley Quinndi işte, bizim kaçık kraliçemiz. Kızı da bu özelliğini, annesinden almıştı. "Cezalısın Lucy! Dün o adamı öldüremedin, elimizden kaçtı." "yapabileceğim bir şey değildi anne, lütfen o silahı seviyoruum." minik, masum kedi bakışlarını atıyordu Lucy annesine. "Tamam ama bana o kedi bakışların atmayı kes, minik sırtlanım." "saol anne! Bu arada babam ne zaman dönücek?"
"Onun işi çok uzun sürecek o zamana kadar etrafta dolaşmaya ne dersin?" "pekala, görüşürüz" "iyi eğlenceler, ben Bruce'u besliyeyim."

Lucy'den

Harika, nerde benim silahım. Pekala, gitmeye hazırım. Bir dakika? Nereye gidicem ki... Herneyse! Dışarı çıktığımda, bahçede duran patenlerimle kısa bir bakıştık. Ardından koşup, patenlerimi giydim. Patenler, insanların paralarını çalmak için iyi bir yöntem. Hızla ayağa kalktım ve bahçe kapısına doğru gittim. Hızlı bir şekilde, sokakta dolaşıyordum. Bir yandan beyaz çikolatamı yiyip, bir yandan insanların paralarını alıyordum. Hayır, paraya ihtiyacım yok sadece eğlenceli. Tam birinin cüzdanını alıyordum ki kolumu tutarak, "yakaladım seni küçük sıçan." demişti adam. Noluyor? "Ben polis Albert." "Aaow, işte bu şimdi anlamlı." Küçük bir darbe ile kolumu sıyırdım ve son sürat, paten sürmeye başladım."yakalayın şu yeşil kafayı!" Sonunda ara sokağa girip, onlardan sıyrılmıştım. Önüne bile bakmıyordum, ki belkide bakmam lazımdı. Popo üstü yere düşmüştüm, "Aow popom acıdı." zor bela kafamı kaldırdım, karşımda benim yaşlarımda bir çocuk vardı. "Dikkat et ufaklık." "Hey! Ben on altı yaşındayım." "herneyse." "kalkama yardım et." "neden?" demişti kaykayını alarak. "Çünkü- senle uğraşmayacağım! Sen benim kim olduğumu biliyor musun?" "hayır? Ve gerek duymuyorum." "ben Lucy Quinzel, Harley Quinn ve Jok- gerek duymuyor musun? Pekala." tam arkamı dönüp gidiyordum ki tahmin ettiğim kadarıyla bana, seslendi. "Bu arada bıçak için teşekkürler, güzelmiş." ne! O benim en sevdiğim bıçağım. "Heey! Ver onu bana." "hayır?" "onun manevi bir değeri var tamam mı?" "bu benim alıcağım gerçeğini değiştirmez." ne bu böyle, salyangoz falan mı? Evet salyangoz, saçma bir kelime değil! Silahımı çıkarmış ve "ver." demiştim. Oda bunun üzerine, "waoow silahı da varmış." dedi, kendininkini çıkarırken. "Kimsin sen? Anne, babamın düşmanı felan mı." "ben DD'denim, anlayacağın veled, siktir git." şimdi biraz tırsmaya başlamıştım açıkçası. Aow "şu, bilekliğindeki logodan anlamalıydım!" o sırada yanımıza bir kız gelmişti. Çocuğa benziyordu, onda da aynı bileklikten vardı. Demek ki buda gurup üyesiydi. "İkiye bir mi?! Bir de bana adaletsiz derler." sinirlenmiştim. Kız konuşmaya başladı, "Leo kim bu, ve neden silahını çıkarttın?" "bu bana çarpan ve özür dilemeyen, saygısız bir kız." hah! Ben mi çarptım? Teknik olarak evet. "Sakin ol indir silahını, ve de sen, adını bilmediğim kız." normalde emir almam ama, bu seferlik indiricem. "İsmin ne?" demişti aynı kız. "Lucy, Lucy Quinzel." "sen Jokerin kızısın." diye sormuştu. "galiba." diye cevaplamıştım bu soruyu. "Bende June Moon'un kızı Kesha." Kız devam etti "Hey bak ne diyeceğim, gurupta bir eksik var geçen gün ayrılmak zorunda kaldı, ama durumu kesinlikle iyi, emin olabilirsin." "b-ben mi?" "o mu?!" demişti turşu suratlı çocuk. "Evet, Harley'in kızı guruba iyi gelebilir." "bilemiyorum" dedim naz yaparak. "pekala gel ve biraz etrafı gez belki kabul edersin."
"neden olmasın."

Saygısız çocuk halinden pek memnun değildi, bende onunla aynı çetede olmayı çok isterdim zaten. Sadece burada çok gelişebilirim. Kız duvardaki bazı taşlara dokundu ve duvar yavaş, yavaş ikiye ayrıldı. Ben şaşırmıştım çünkü, buraya çok gelmiştim. Böyle bir şeyin olduğunu bilmiyordum. Çocuk önden gitti kız daha doğrusu 'Kesha' ise benim yanımdan geliyordu. "Kuzenim Leo'nun kusuruna bakma, biraz kabadır."
"ben de- zaten biliyorsun."
" şu anlık beş kişi, seninle altı olucak. Şurada oturan Barabara Minevra diğer adıyla Cheetah'ın kızı Laura, o gurubumuzun...Laurası. Laura müthiştir. Bu mekanı ve kostümlerimizi o tasarladı."
"harika, fakat buraya biraz el atmak gerek."
"Merak etme herkesin kendi bölümü var. Şu ağırlık çalışan, Zoom'un oğlu Jo çetenin kası, yanında bilgisayarla uğraşan ise çetenin beyni Brianiac'in oğlu, Payton. Birbirlerini tamamlıyorlar. Anlarsın ya, biri tamamen kas, diğeri tamamen beyin."
"güzel gurup, ama çetenin eğlence anlayışı biraz eksik."
"bu kabul ediyorum demek mi?" Kaşlarımı kaldırıp ona baktım ve dudak büzdüm. İkimizde gülmeye başlamıştık. O sırada Kesha bağırdı, "Millet toplanın, bu Lucy Joker'in kızı. Çetenin resmen yeni üyesi."
"Kıyafetlerin güzelmiş" demişti Laura. "Ah, hepsi annemin fikri, saçını sevdim."
"çocuklar, ben bu kıza bayıldım." Dediğinde, herkes gülmeye başladı. Ama şu siyah saçlı turşu surat yoktu. "Hey, kuzenin nerde?"
"Büyük bir ihtimalle yukarda. Giden üye onun en iyi arkadaşıydı. Kardeşi sayılırdı. Sana alışmakta zorlanabilir."
"ben sadece eğlenmeye bakarım, onu rahatsız etmem merak etme. Ama bana karışırsa, kendime hakim olamayabilirim. "
"Aman tanrım, Lucy adına bir parti vermeya ne dersiniz." demişti Laura ellerini yanaklarına yaklaştırıp tuhaf bir şekilde sallarken.
"partiler benden sorulur kızım." gaza gelmiştim.
"harika bu kendi partini kendin düzenle mi? Bende istiyorum, Kesha bende." demişti Jo.
Keshanın kulağına eğilerek, "Hayklıymışsın" demiştim. İkimizde gülmeye başlamıştık.