Kendin olabilecek misin? Sadece ve sadece kendin. Saf yalın doğduğun halin. Kabul etmekten korktuğun. Belki utandığın. Kendine bile göstermek istemediğin... Esas KENDiN olabilecek misin? Bu hikayede anlatılmaya çalışılan bu.... O anlaşılamayanın şii...
" Evet bugüne kadar bir ters bakışıyla odama kaçıp saklandım. Tırsık korkak olmam gerekiyor değil mi? Bugüne kadar öyleydim. Ne geçti elime. Sevdi mi beni, hayır.. Dövmek bağırmak veya korkutmak bu gerçeği değiştirmez. Babama da anlat bunu. Ben buyum anne, artık kabul edin"
Sen nesin? diyemiyor annem. Vereceğim cevaptan korktuğu için. Konuşmaya devam etmeliyim ne olacaksa OLSUN. Artık.
" Hep ben olmadan, olamadan yaşadım, yaşadım mı onu da bilmiyorum. Ama yaşamak için hep alttan alan, duymamazlıktan gelen, kimseye kızma hakkı olmayan, ama herkesin bana kızdığı boğucu bir dünya. Oğlun böyle bir dünyada yaşıyor anne anla bunu artık. Ve kurtulmak istiyor. Yardımcı mı olacaksın yoksa sen de karşımda mısın"
Sonunda annem gardını düşürdü. Gözlerini kapadı ve yaşlar süzülmeye başladı yanacıklarına doğru.
" Becerebilir miyim, yoksa daha da beter mutsuz olur muyum, onu da bilmiyorum. Ama denemek istiyorum. Sevdiğim, zevk aldığım şeyleri açıkça yaşamak istiyorum. Suç mu bu"
Annemin ağlaması artınca dayanamadım ve sarıldım ona sıcaklığını hissedince ben de ağlamaya başladım onu üzmek beni her zaman daha da mutsuz eder. Ne yapacağım bilemedim.
" Nerden öğrendin bütün bunları oğlum"
" Öğrenmedim anne ben buyum. Sen, sen olmayı öğrendin mi? Neysen o sun ben de buyum işte"
" Yani, Can, sen . Oğlum"
Kekeledi, söyleyemedi soramadı.
" Evet anne ben oyum. Söylemeye çalıştığın ama ağzına bile almaktan korktuğun kelime, gayim, eşcinselim veya ibneyim. Bu kadar"
İbneyim dedikten sonra, annem durgunlaştı birden. Ağlamaya devam ediyordu. Ama boş boş uzaklara bir yere baktı. Kadıncağızı yıktım sanırım. Ama ben de yalandan dolandan bıktım artık. YETER aq.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
≈≈≈
Keşke vakıftan gelen paranın hepsini harcamasaydım. Şimdi hemen İstanbul'a dönmek istiyordum. Ama babamdan para isteyemem. Annem de daha tatil bitmeden gitmeme izin vermez.
Kahvaltıda yediklerim, kahvaltı denirse tabii, boğazıma dizildi. Ne kadar rahat söylesem de, anneme söylediklerimden sonra, pişman oldum. Sinirim geçince onun yüzüne nasıl bakacağım diye odamda düşünürken, birden midem bulanmaya başladı ve koşarak tuvalete gidip kustum.
İçimde ne var ne yoksa çıkarttım. Hatta nerdeyse midem bile çıkacaktı. Hayatımda hiç böyle olmamıştım. Artık kusucak bir şey kalmadığında midemden asit gibi bir şey geldi. Ağzımın içi ve midem yandı.
Hatta dişlerim bile acıdı, midemden gelen asitli sudan herhalde. Ben tuvalette kusarken annem kapıda yine ağlıyordu. O günü yatakta geçirdim, hasta gibiyim. Emel bir şeyler yazdı mesaja ama bakmadım bile.
