The Billionaire's Secretary (COMPLETED)

CHAPTER 42

Hindi ko na namalayang nalubog na ako sa sobrang lalim na pag-iisip ng biglang..

*sir you have a visitor,*

Narinig kong sambit ng aking assistant gamit ang intercom.

"I don't want to entertain. Tell to that person to come again tomorrow." Maikling sambit ko sabay balik sa oag-aayos ng papeles.

Tumagal ang ilang minuto ng bigla nanamang tumunog ang aking intercom

*Sir sabi niya po ay emergency lang*

Napakunot naman ang noo ko.

Who the hell is that person?

Ang lakas ng loob niyang pilitin ako sa bagay na ayaw ko naman gawin.

"Can't you understand? I.don't.want.to.entertain.now." madiin kong sagot.

*Sir---*

"Shut up and do your job!" Gigil na sambit ko.

Ang ayoko sa lahat ay yung pinipilit ako.

*Athena Astrid daw po ang name sir*

Parang tumambol ang puso ko sa pangalan na binanggit ng aking assistant. Anong ginagawa niya dito?

Kinakabahan man ay pinilit ko pa din na inayos ang aking sarili.

"Tell her to come in." Sabi ko.

Hindi ako mapakali at pilit kong inaayos ang aking sarili.

Wtf?! Para akong isang teenager na balak ayaing mag-date ang crush niya.

*tok!*tok!*tok!*

"Come in." Pilit kong pinalamig ang aking boses.

Dahan dahan namang bumukas ang pinto ng aking opisina at sumilip dopn ang babaeng matagal ko ng gustong yakapin at halikan.

"What are you doinv here?" Tanong ko at umaktong wala akong pake pero damn! I badly want to kiss her, hug her and make love to her!

"L-luci.." Mahina nitong sambit sa pangalan ko at parang hindi alam ang kanyang sasabihin.

"If you don't have anything to say just go. You're wasting my time." Malamig kong sagot.

"L-luci s-si duke." Dahil sa sinabi nito ay kaagad akong napaangat ng tingin.

May kung anong tambol ang narinig ko sa aking dibdib ng marinig ko ang pangalan ni prince.

"Why? What happen to him?" Agad kong tanong.

Hindi ko alam pero nararamdaman ko na may masamang nangyari dito.

Masakit isipin na hindi ko ito anak pero tanggap ko siya. Tatanggapin ko siya tulad ng pagtanggap ni astrid kay prince.

May something sa dibdib ko na nagsasabi sa akin na mahalin at alagaan si duke.

"S-si duke *sobs* t-tulungan mo s-sya luci!" Umiyak na ito ng tuluyan kaya napatayo ako at agad na lumapit sa kanya.

"Why? What happen? Tell me!" Nag-aalalang tanong ko, natataranta na din ako sa hindi malamang dahilan.

"Nasa h-hospital *sobs* n-ngayon si duke *sobs* n-naaksidente siya!" Parang gumuho ang mundo ko sa narinig kong sinabi niya.

Sobra ang takot na akong nadama at gusto ko na kaagad pumunta kung nasaan man ngayon si duke.

"W-what happen? Where is he? Is he okay? Anong sinasabi mong help? Do you need money? I'll give you just tell me his okay?" Sunod sunod kong tanong.

"H-his okay *sobs* b-but i need a blood." Umiiyak nitong sambit.

"Then donate your blood, come on lets go to him. I want to see him." Aligagang aya ko sa kanya.

Nakaupo na kami ngayon sa sofa habang pinapakalma ko siya.

"H-hindi match *sobs* ang blood t-type namin." Paliwanag nito habang unti-unti ng tumitigil pag-iyak.

"Then his dad. Cylan? I'm sure they have the same blood type because he's his son." Paliwanag ko.

"Y-yeah i know! K-kaya nga nandito ako." Mahinang sambit nito sabay iwas ng tingin.

Kaagad naman akong naguluhan.

"What d-do you mean?" Naguguluhang tanong ko sabay hawak sa baba niya dahil panay ang iwas nito ng tingin.

"I-i'm so sorry l-luci *sobs*" at umiyak nanaman ito.

Bigka niya akong niyakap kaya niyakap ko din siya pabalik.

"Heyy baby look at me." Sabi ki sabay pilit na pinipatingin siya ng diretso sa aking mga mata.

"Tell me baby, ano yun huh? I don't get it. Please explain?" Malambing kong alo sa kanya.

"Y-you are *sobs* d-duke's d-dad.." Mahinang sambit nito and with that. Napasinghap ako.

"What the hell Astrid?! BAKIT HINDI MO SINABI SA AKIN!?" Galit na tanong ko.

"S-sorry *sobs*" umiiyak na paumanhin nito

"SORRY? MAY MAGAGAWA PA BA YANG SORRY MO?!! ANO YUN? HINDI MO PA SASABIHIN NA ANAK KO TALAGA SIYA HANGGAT HINDI PA ITO NAAKSIDENTE?!?" Galit na galit kong sigaw.

Nakita ko siyang napapitlag pero katulad ng dati parang wala akong nakikita. Parang hindi ko siya kilala. Nagdidilim ang mga mata ko at parang anytime ay handa na akong pumatay.

"N-natakot *sobs* l-lang ako n-na baka *sobs* ilayo m-mo siya sa akin."

"TANGINANG TAKOT IYAN! AND WHAT ASTRID? GANYAN BA ANG TINGIN MO SA AKIN? NA KAYA KONG ILAYO SA IYO ANG ANAK NATIN? HA?!! HINDI KO YUN MAGAGAWA DAHIL MAHAL KITA!!" Sigaw ko sa kanya.

"S-sorry talaga *sobs* p-please iligtas m-mo siya." Umiiyak na pakiusap nito.

"Gagawin ko talaga iyon pero hindi para sayo, para sa anak ko." Malamig pa sa yelong paliwanag ko. Kita ko sa mga mata niya ang sakit  pero hindi ko iyon pinansin.

"Let's go to my son!" Utos ko at nauna ng lumabas.

I'm fucking angry as hell. I don't know what to do, okay na ako tanggap ko na ang lahat pero tang*na ang sakit palang maloko ng taong mahal mo.

***
A/N: tatapusin ko na ang story guyssss siguro mga 48 to 50 chapters nalang.

HOW TO UNLOCK NEXT CHAPTER?

I NEED:
•80 VOTES
•35 COMMENTS