[END] [KOOKMIN] #นางสนมจีมิน

Ep.20

- - - - - - - - - - - - - - - - -

“ข้า...”

  “ยุนกิขอล่ะ...” 

แทฮยองที่พยายามซักไซ้ให้ตอบเร็วขึ้นอดใจเฝ้ารอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว เนินนูนของริมฝีปากก้มไปเกลี่ยนปากสีสวยให้ใจอ่อนยอมตอบเร็วไว ดวงตาหลับเคลิ้มคอยให้ชายที่กอดอยู่ตอบออกมาให้หายข้องใจเสียที

ฮี่ๆๆ!!!

เสียงม้าทางกระท่อมสามตัวส่งเสียงพยศเสียงดังพร้อมใจกันจนเสียงลอยผ่านมายังพวกเขาทั้งสองในชั่วยาม ดวงตาที่หวานหยดดั่งน้ำผึ้งเดือนห้าต้องสลายหายไปจากหน้ายุนกิที่เขากำลังหลงอยู่ แม่ทัพคิมกลับมาเป็นคนเดิมเมื่อรู้ว่าองค์ชายกำลังมีภัย พวกเขาทั้งคู่วิ่งกลับไปยังกระท่อมหลังเดียวที่ตั้งอยู่ ณ บริเวณนี้

“องค์ชาย!!”
ประตูทรุดโทรมเปิดออกกลับไม่พบตัวองค์ชายที่บรรทมแล้ว เสียงเงียบเสมือนกระท่อมร้างไร้คนมาอยู่นับปีเหมือนที่มาอยู่ครั้งแรกๆ ดวงตาทหารทั้งสองแอบเห็นแสงไฟที่ไม่ใช่จากหิ่งห้อยลอยอยู่จากด้านนอกป่าไปยังทางราชวัง ทั้งคู่รีบแอบเดินย่องเข้าพุ่มไม้ใหญ่ มือไม่ลืมจะคว้าดาบประจำตัวติดมาเป็นอาวุธด้วย

“เจ้าไปตรงนู้น เดี๋ยวข้าจะไปข้างหลังเอง” หันไปสั่งแทฮยองที่เดินเฝ้าระวังให้กันตลอดทาง
“เจ้าจะบ้าหรือไง! ข้าทิ้งเจ้าไปไม่ได้หรอกนะ” เสียงทุ้มกล่าวกระแทกเสียงดังใส่หูยุนกิไม่ชอบในแผนการ

   !!!
“เวลาแบบนี้เจ้าควรเป็นห่วงองค์ชายก่อนมั้ย ไป!” กระซาบกันเบาๆ พอให้เข้าใจ

แผนการซ่อนตัวเพื่อตามหาองค์ชายก็เริ่มขึ้น ทหารต่างยศเกียรติอำพรางในดงหญ้าเงียบๆ ทำการใช้สายตาเฉียบคมสอดแนมว่าใครบุกรุกมาใกล้ถึงกระท่อมได้เช่นนี้ ทันทีที่แม่ทัพคิมแหวกดงพุ่มไม้มองออกไปไม่เยอะมาก ม้าตัวหนาร่างกายบุกบันผิดจากม้าของราชวังก็เปิดเผยมหาโจรป่านับสิบคนเข้าจับจีมินและจองกุกเอาไว้ในกรงขังใหญ่ที่ขนลงมาเหมือนกับว่าองค์ชายทั้งสององค์นี้ไม่ใช่คน แต่เป็นเพียงสัตว์ที่ออกล่าและจับมาได้ในคืนนี้แค่นั้น