[END] [KOOKMIN] #นางสนมจีมิน

Ep.04

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

บ้านหมอหลวง

“กินน้ำชาก่อนซะ เจ้ายังไม่ได้กินอะไรมาเลยนิ”
      จอกน้ำชาสีน้ำตาลอ่อนใสวางลงตรงโต๊ะด้านหน้าเขา นัยน์ตาที่หลีกเลี่ยงหันมองออกไปยังนอกหน้าต่างหวังทิ้งทุกสิ่งไว้ไม่เหลือแม้แต่ชีวิต เสียงจากเหล่าคนมากมายที่มายืนรอหน้าประตูบ้านหมอหลวงกันอัดแน่น เพื่อต้องการอยากจะได้เห็นตัวบุตรพระมเหสียองเฮสักครั้งในห้วงชีวิต

    ...

“ท่านไม่คิดจะออกไปไล่คนด้านนอกหน่อยเหรอ?” เอ่ยเสียงเรียบกับสีหน้าอันว่างเปล่า

    แม้จะไม่อยากลงไปก็ตาม แต่เมื่อลองมองจีมินเข้าไปข้างในใจแล้ว ตอนนี้เขาก็คงอยากจะอยู่คนเดียว หมอหลวงถอนหายใจเสียงเบาออกมาเพียงลมก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง จีมินหันกลับมามองโต๊ะพร้อมจอกน้ำชาปกติธรรมดา ดวงตาสีดำก้มมองลงไปจ้องกับแผ่นธาราน้ำในจอกนี้ เขาต้องการจะเข้าไปหาน้าโบจุนด้านในวัง และมันก็คงต้องมีวิธีเดียวที่ตนจะสามารถเข้าไปได้

“ข้าขอโทษนะท่านพ่อท่านแม่ แต่ข้าจำเป็นที่จะต้องทำ...ต่อให้จะข้าต้องตายก็ยอม” กำหมัดแน่นแล้วทุบลงโต๊ะเสียงไม่ดังมากเพื่อถอนความโกรธที่มีลงไป

ร่างชายหนุ่มเดินไปยังหน้าต่างที่เปิดอ้ารับลมปกติดี เท้าข้างขวาของเขายกขึ้นปีนออกจากหน้าต่างไปยังหลังคาที่ติดบ้านหมอหลวงด้านข้างอย่างว่องไว ฝ่าเท้าลื่นเหงื่อรีบวางลงบนสันหลังคา ความสูงเหนือมวลลมทำให้สายลมอ่อนตีกายาเปื้อนดินเกิดการเซเล็กน้อย ชาวบ้านที่ยืนรอตรงประตูหันไปเห็นก็กรีดร้องดังไปทั่วแถวนั้น

“นั่นเขากำลังจะทำอะไรน่ะ!!” ชาวบ้านคนนึงที่เดินผ่านมาพอดีเห็นเข้าจึงชี้ถามเสียงดังขึ้นมา
ทหารม้าลาดตระเวนขี่มาพบเข้าจึงดึงคันศรธนูออกไปเฉียดๆ เพื่อเป็นการขู่ขวัญเขา แขนเสื้อเลอะโคลนกางเป็นฐานทรงตัวบนหลังคาขาดวิ่นเมื่อหัวธนูแหลมเฉี่ยวปาดมันไปเฉียดตัว เท้าเกร็งกดให้นิ่งพลางหน้าเนียนมองหันไปยังพวกเขาด้านล่าง