“รู้สึกดีหรือเปล่า”

คำถามที่เอ่ยกร้าวออกมาจากในปากชายหนุ่มหน้าเลศนัยด้านบนกายทอดหอม ชายหนุ่มผู้ที่อยู่เบื้องล่างสัมผัสกับข้อมือแข็งที่ตอนนี้เอื้อมขึ้นมาบีบคลึงทรวงอกตนอยู่เบามือจนแทบไม่รู้สึกว่ามีคนมากระตุ้นมันอยู่เลย

    “รู้สึก…เพคะ” จีมิน

เขายอมกล่าวคำกระด้างปากทั้งที่ตนเองเป็นชายเช่นๆกับจอนจองกุก เพื่อให้จองกุกรู้สึกว่าตนคือสตรีที่เขาชอบไม่ต่างจากคืนวานวันนั้นเลย เครื่องทรงของร่างหนาถอดถอนออกทีละชิ้นตามช่วงเวลาเว้นไว้ให้อย่างคล่องแคล่วว่องไว จนในที่สุดแสงจันทราสีทองก็อาบเนื้อกายกำยำล่ำสันที่ตอนนี้เผยสัดส่วนอย่างชัดเจนให้อีกฝ่ายเห็นแล้ว กล้ามเนื้อบนหน้าท้องซึ่งเป็นสันทีละชั้นเงาวาวตา ช่วงตัดตรงสะโพกที่ชัดเจน หยดน้ำอาบท่วมจวนจนเปียกกายรวมไปถึงไหปลาร้าอันงดงามด้านบนเหนืออกแข็งแกร่ง ผ้ารัดเส้นผมสีดำยาวพอสมควรปล่อยร่วงปลิวไปไหนต่อไหน เส้นผมคลายสยายไปตามแรงลมเช่นเดียวกับจีมินเหมือนกัน

“องค์ชายตรงนั้น ฮาา!~ อื้อ!”

    ดวงตาถลึงโตเต็มที่ ทันทีที่ฝ่ามือหยาบของร่างเชื้อพระวงศ์กำลังเลื้อยระบายลมหายใจเย็นชืดลงไปด้านล่างจนคว้าจับกับสิ่งที่เขากำลังจะห้ามไว้แต่ก็คงไม่ทันเสียแล้ว

“ได้โปรดอย่ารั้งห้ามข้าเอาไว้เลยจีมิน ยังไงอีกไม่กี่วันข้างหน้าต่อไป ข้าก็ต้องทำแบบนี้กับเจ้าอยู่ดี”
สิ้นคำประโยคหวานชวนล่อใจอันกลายเป็นดั่งน้ำหวานที่พาซัดอาบก้อนเนื้อสีแดงเต้นได้ในอก แรงข้อมือของชายหน้าตาคมก็ตวัดขึ้นลงไม่อาจมองลงไปได้ว่าพระองค์กำลังทำสิ่งใดอยู่กับมันในตอนนี้ ร่างกายสีเข้มกว่านิดล้มใบหน้าลงไปทับกับช่วงแผงคอขาวสีสว่างพ่นลมหายใจจากปากกระจับใส่จีมินเต็มๆ เสียงหวานชวนฝันร้องเบาออกมาลอยเล่นหูของทั้งสองคนไปในระหว่างที่ข้อมือขององค์รัชทายาทเริ่มประกอบกิจให้กับองค์ชายตัวน้อย

[END] [KOOKMIN] #นางสนมจีมินWhere stories live. Discover now