Mezarlığın kapısını hafifçe ittirdi adam. Gözlerini etrafta gezdirdi. Değişen bir şey var mı diye. Değişen tek şey baharın gelmesiyle çiçek açan ağaçlardı.
Artık ezberlediği yolda mezarların arasından geçip o mezarların en özelini buldu. Sevdiğinin mezarını.
Mezar taşının yanına çöküp her geldiğinde yaptığı gibi taşın üzerindeki yazıları okudu.
12.04. 2000
15.03.2026
Elini ölüm tarihinin üstünde gezdirdi.
- Nasıl gittin beni bırakıp?
Toprağın üstünde çıkan otları temizlemeye başladı sonra.
- Nasılsın Nevam? Son geldiğimden beri bir şey değişti mi sende? Ben hep aynıyım sen gittiğinden beri. Merak etme. Hayatımda kimse yok. Olamazda bundan sonra. Benim kalbim sana aitken ben oraya nasıl başkasını alayım. Neyse bak. Gördün mü etrafı. Bütün ağaçlar çiçek açmış. Meyve verecekler yakında. Sen seversin ilkbaharı. İlk bahar geldi Neva. Sen niye yoksun?
Telefonunu çıkarıp müzik listesindeki tek şarkıyı açtı.
# Sezen Aksu - Vazgeçtim
- Hatırladın mı bu şarkıyı. Bunu ben askerdeyken çok dinlediğini söylemiştin bana. Bu şarkıyı ilk dinlediğimde hiç bir şey hissetmemiştim. Sıradan bir şarkı demiştim. Şimdi anlıyorum ben o şarkıda ne hissettiğini. Sen beni kaybetme korkusuyla dinliyordun. Bense seni kaybettiğim için dinliyorum. Şimdi fark ediyorum. Cümlelerinin ağırlığını. Ama için rahat olsun. Ben beklerim, özlerim. Daayanamam isyan ederim. Ama asla vazgeçmem senden.
Sonra başını mezara yasladı. Ve Neva öldüğünden beri ilk defa rahatça uykuya dalabildi.
