Nevam : Askerim.
Nevam : Seni çok merak ediyorum. Bazen böyle meraktan delirecek gibi hissediyorum.
Nevam : Elim kolum bağlı oturmak çok çaresiz hissettiriyor bana.
Nevam : İzne geleceğin günü dört gözle bekliyorum.
Nevam : Sana ihtiyacım var.
Nevam : Sana sarılıp her şeyi unutmaya ihtiyacım var Şafak.
Nevam : Dışarıdayım ve eve gitmek istemiyorum.
Nevam : Biliyorum şimdi odamdan çıkmıyor olmam gerekiyor değil mi? Ama bu annemi rahatsız eder oldu.
Nevam : Son bir kaç gündür öyle soğuk davranıyor ki bana. Onu tanımasam beni görmek istemediğini düşüneceğim.
Nevam : Derdi ne bilmiyorum. Kızar diye soramıyorum da.
Nevam : Şimdi burada olsan bana akıl verirdin. Ne yapmam gerektiğini söylerdin.
Nevam : Ne yapacağımı bilmiyorum Şafak. O kadar kötüyüm ki.
Nevam : Annemi gözümün önünde kaybediyor gibi hissediyorum.
Nevam : Her ne kadar istemesem de eve gitmek zorundayım. Kendine çok dikkat et tamam mı?
Nevam : Bunları okursan da endişelenme. Annemle aramdaki sorunları halletmeye çalışacağım.
Nevam : Sonuçta bizim birbirimizden başka kimsemiz yok.