BEŞİK KERTMESİ

ÜZGÜNÜM

Multimedya Uraz YILDIRIM

İçim titrerken nefes alışverişlerimi düzene sokmaya çalışıyordum. Beynim uyuşmuştu resmen. Onca olan şeyden sonra neden beni tutup uçurumun kenarına getirdi. İki saattir sessizce duruyoruz. Bir insan bu kadar aşağlık, yüzsüz olmamalıydı.

Ona baktığımda tam karşımda duruyordu. Sanki dayak yiyen oydu halsiz yorgun bir hali vardı.

"Senden Nefret ediyorum "

Dudaklarımdan çıkan sözlerle hızla bana dönerek seri adımlarla gelip kükreyerek

"SEN BENİMSİN BENİM KARIMSIN ANLA BUNU ANLA ARTIK " diyerek sarsmaya başladı.

Ne yaptığını bilmez haldeydi sanki. Kaşlarımı çatarak ona baktım iyice dibine girip gözlerimi dikerek,

"SENİ İSTEMİYORUM URAZ KEŞKE ÖLSEN VEYA ÖLSEMDE KURTULSAM "

Sesim çok çıkmıştı. Uraz yavaşça ellerini omuzlarımdan çekip bana anlayamadığım bakışlarını sergilemeye başladı.

Beni sevsede sevmesede karım bunu kabul etmek zorunda ama gururumu hiçe sayamam.

"Git burdan uraz " dedim bağırarak.

Hissizce bana bakıp beni inceliyordu. Hızla arabasına ilerleyip binip gitti. Evet gitti. Var olan kırgınlık kendini daha da belli ederek ağlamaya başladım yere çökerek. Nefesim kesik kesik geliyordu. Hava yağmurlu soğuktu. Yanlızdım yine. Burdan gitmeye hiç niyetim yok.

Karşımdaki kusursuz manzaraya baktım. Herkes böyle yerde yanlız başına kalıp avazı çıktığı kadar ağlayıp bağırmak isterken neden sesim çıkmıyor? Neden birşey yapamıyorum neden?

Huzursuzca yerimde kımıldanıp sinirle yerimden kalktım. Üstümdeki ceketi çıkartıp attım. Delirmek üzereydim.

"Hepinizden nefret ediyorum nefffreeeettt "

Haykırmıştım resmen. Hızla dizlerimin üstüne çöktüm. Kalbim sıkışıyordu. Derin bir nefes almaya çalıştım ama başaramadım ilacım olmadığı için nefes alamıyorum. Belki burda ölüp gidicem belli mi olur. Herkesten kurtulurum.

Yağmur rüzgar bir arada etkisini arttırmaya başladı. Bedenim buz kesmişti adeta. Beynim yavaşça düşünme işlevini kaybediyordu. Öylece yerde yatıyordum saat kaçtı bilmiyorum kapkara bulutlar gökyüzünü kaplamıştı. Herşey nasıl bir anda böyle değişmişti? Nasıl bu noktaya gelmiştim? Şuan canım yanıyor nefesim belli bir zamandan sonra kesilcek ve ben onu düşünüyorum. Ben napıyorum? Allahım yardım et lütfen.

Hava iyice kararmıştı göz kapaklarım ağırlaşmış göz yaşlarım sessizce akıyordu yanaklarımdan. Hıçkıramıyordum bile nefesim yok denilir cinstendi. Bedenime sanki elektrik vermişler gibi titriyordum. Herşey buraya kadar demekki. Herşey isteğimiz dışında gelişiyor. Başaramadım yanlız geldim yanlız gidicem yapcak birsey kalmadı. Umarım uraz hayatında mutlu olur.

Ölümün bana yakın olduğunu o kadar çok hissediyorum ki gözlerimi kapattım. Belki uraz gelir sandım ama beklemek hiç bu kadar acı olmamıştı artık dayanamıyorum üzgünüm....

URAZIN AĞZINDAN

Kolumun dürtülmesiyle gözlerimi açtım. Allah kahretsin sızmıştım. Başımda dikilen kıza baktım bir anda Derinin yüzünü gördüm. Noluyor bana böyle amk? Onu orda bırakmamalıydım. Ya başına bir bok geldiyse veya gelirse kendimi asla affetmem.

Düşüncelerimden ayrılıp kızı itikleyip hızlı adımlarla bardan çıktım. Sikeyim hava buz gibi. Hemen arabaya binip hızla sürmeye başladım. Neden böyleydim? Uyuşmuştum sanki neden endişeliniyoru ki? Hissettiğim tek şey onun söylediği şeylerin canımı yakması neden umursuyorum ki onu? Bu kız her seferinde beni sinir etmeyi başarıyordu. Benden nefret ediyordu. Ama ben neyi istersem alırdım hemde herşeyi.

Arabadan inip etrafıma bakmaya başladım. Gördüklerimle gözlerim büyüdü. Yerde ölü gibi yatıyordu. İçimde korku, endişe bir sızı oluştu aniden. Hızla yanına gidip dizlerimin üstüne aldım başını. Siktir buz gibi olmuş. Hemen ceketimi çıkartıp giydirdim. Nefesini kontrol etmeye cesaretim yoktu. Gözümden bir damla yaş onun yanağına düştü. Ağlıyormuydum? İyi de neden?

Hadi oğlum uraz birsey olmayacak. Nabzına baktım. Allah kahretsin! Nerdeyse varla yok arası. Hemen kucağıma alıp arabaya yöneldim. Ona birşey olmasına asla izin vermem asla! Kalbim sıkışırken derin bir nefes alıp hızla gaza bastım. Üzgünüm derin seni bırakmamam lazımdı her ne olursa olsun gitmemem lazımdı.

Aniden hastaneye girdiğimde tüm, gözleri üstüme çektim. Kim bilir nasıl bir haldeyim?

"Yardım edin lan yarddımmmm"

Sesim gereğinden fazla sertçe hastaneyi inletmişti. Hemen doktorlar gelip sedyeyle alıp kontrol etmeye başladılar ve duymak istemediğim şeyleri söylediler .

"Nefes almıyor kalbi durmuş ameliyata alıyoruz çabuk "

Kalbime bir ağrı saplanırken hızla yanımdan uzaklaştılar. Ameliyathaneye doğru yürümeye başladım. Bunlar nasıl olur anlamıyorum. Böyle olmaması gerekirdi. Kapının önüne gelince durdum. Kafamı iki yana salladım. Burda olmasının sebebi benim. Sırtımı duvara yaslayıp yere çöküp beklemeye başladım....

Öncelikle özür dilerim, bölüm geç geldi bazı nedenlerden dolayı kısa oldu ama diğer bölümde telafi ederim canlarım umarım beğenirsiniz bu bölümü sizce neler olur fikri olan var mı urazın düşünceleri neler derine ne olur. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum sizi seviyorum yeni bölümde en kısa zamanda görüşmek üzere öptüm ??????????