BEŞİK KERTMESİ

Urazın düşünceleri koyu renkte bunu siz ve Uraz bilicek sadece iyi okumalar :)

Okul çıkışı sahil kenarına gidip akşama kadar etrafı, dalganın sesini dinleyerek oturdum. Çok geç olmadan eve gitmem gerektiğini bildiğim için çantamı tek omuzuma geçirip yavaş adımlarla ilerlemeye başladım. Hava hafif esintiliydi saçlarım yüzüme çarpıyordu. Karanlık, sessiz ve ıssız bir yolda yürüyorum neden evimin yolu böyle acaba akşamları adım atmaya korkar insan şuan benim korktuğum gibi. Ama sessizliği seviyorum yalnızlığın bir temsili...

Aniden arkamda bir ayak sesleri hissettim arkama baktığımda kimse yoktu. Son zamanlarda bu tür şeyler sık sık gelmeye başladı başıma sanki takip ediliyormuşum gibi bir korku sardı bedenimi.

Sanırım takip ettiğimi anladı ozaman ortaya çıkma zamanı ufaklık.

Sesleri tekrar duyunca adımlarımı hızlandırdım artık korkmaya başlamıştım yeter ama yani her yer sapık doldu arkadaş. Aniden kolumdan tutulup arkamı döndüm ve derin nefes alıp soğuk nefesini yüzüme çarptı adeta resmen bedenim tutulmuştu korkudan..

"Ki-kim-kimsin sen ne İs-istiyorsun bı-bırak kolumu! "

Buz gibi bir sesle bana cevap olarak konuşmaya başladı.

" Uraz YILDIRIM yakında kocan olacağım sende karım. "

" sen ne dediğinin farkında mısın kardeşim git gece gece başkasıyla kafa geç manyak mısın nesin. "

Gözlerinden mümkünmüş gibi ateş çıkarırcasına gözlerini kırpmadan yine o buz gibi sesiyle tüyleri diken diken ederek

"Kes sesini yakında görürsün. Bakalım o zaman da bana kardeşim diyecek misin ufaklık! "

Kardeş miş ah baba ah neler açtın başıma uğraş dur şimdi bu kızla..

Ona cevap vermeden koşmaya başladım tüm bu söylenen de neyin nesiydi? Ben daha 18 yaşındayım ne karısı ne kocası arkama bile bakmadan uçarcasına evin önüne gelip anahtarımı çantadan çıkartıp tam kapıya takacaktım ama kapı acıktı yok artık ama bugün belalı günüm sanırım önce ne dediğini bilmez bir sapık şimdide bir hırsız mı? "

Salonun ışığı yanıyordu tek yaşıyordum alışmıştım ama yine korkuyordum belki yardımcımız açık unutmuştur neden şimdi kötü düşünüyorsam sakin ol kızım Derin. Yavaş adımlarla içeri girip kapıyı kapattım Fatoş teyzeye seslendim ama ses yoktu Allah Allah bu kadın gittiyse kim var evde benim kimsem yok ki. Çantamı duvarın kenarına koyup salona geçtim korkak adımlarla. Bir de ne göreyim küçük dilimi yutucak gibi oldum kanım dondu adeta tüm siyahlığıyla koltukta yayılmış ateş saçan gözlerle benim korkak ürkek dolu bakışlarıma karşılık veriyordu bana bakarak. Ama nasıl benden önce gelir evime?

"Merhaba ufaklık aaa pardon beşik kertmem.. "

Arkadaşlar ilk deneyimim ilk kitabımla karşınızdayım. Umarım ilk bölümü beğenmişsinizdir. Hatalarım yanlışlarım olursa söyleyin. Bu kitabın en ince ayrıntısına kadar herşeyini planladım umarım memnun olursunuz. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden Teşekkür Ederim. :)))