สีหน้าผิดแปลกไปในทันที จีมินเองนั้นแทบจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เขาได้ยินเพียงแค่เรื่องพรุ่งนี้ตอนบ่ายต้องเข้าเฝ้าเท่านั้น แต่ตัวเองยังไม่เคยได้ยินเรื่องให้ทำการแสดงความสามารถเลยสักครั้งเดียว
…
“ข้าไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลย” วางกาน้ำชาลงชะงัก
สีหน้าของทหารน้าโบจุนเปลี่ยนไป คิ้วขมวดปมหนักและหันไปมองทางอื่นเพื่อหลบซ่อนความกังวลอันมากโขนี้เอาไว้ เสียงในหัวตีกันไปมาคอยเถียงจิตใจอันว่างเปล่าของจีมินจนแทบจะระเบิดออกมาตรงนั้น
ตาสีหวานหลับดึงทุกสิ่งอย่างออกจากสมอง แรงบีบอัดออกไปสร้างความปวดร้าวที่ข้างศีรษะจวนตายให้ได้ เมื่อเปลือกตาฉายนัยน์ตาสีดำขึ้นมา ใบหน้าเนียนขาวก็รีบหันกลับไปหาท่านน้าของตัวเขาเช่นเดิม
“มันเกิดอะไรขึ้น ข้าต้องไปแสดงอะไร?” วางมือข้างขวาลงที่ต้นขาโบจุน
“ฝ่าบาททรงกำลังปกปิดเรื่องนี้ทั้งหมด เขาบอกข้าว่าอีก 1 วัน เขาจะให้เจ้าแสดงความสามารถ แต่ถ้าเจ้าทำไม่ได้ เจ้าและข้าจะต้องถูกบั่นหัวต่อหน้าขุนนางทั้งหมด” กำหมัดพลันรีบคลายไปช้อนใต้ฝ่ามือน้อยมากุมไว้ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังหลังจากกล่าวจบ
จีมินเข้าใจทั้งหมดแล้วว่าทำไมทหารของตนถึงบอกอีกอย่าง เพราะมันเพิ่งมีรับสั่งลงมา แถมยังเป็นรับสั่งที่ไม่สมบูรณ์อีกด้วย
“พวกขุนนางนี่มันร้ายกาจที่สุดเลย!!” โบจุน
“ถ้าพวกเขาต้องการเห็นความสามารถของข้า…ข้าก็จะทำมันให้พวกเขาได้เห็นเอง ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ”
และในคืนนั้นหลานชายของโบจุนก็เอาแต่นั่งอ่านหนังสือและลองเขียนบทความให้สละสลวยจนขนาดโบจุนอ่านเองยังชื่นชมไม่ขาดปาก เสียงหัวเราะกับคำพูดชวนให้เหล่าทหารที่เฝ้าอยู่ประตูด้านนอกคิดไม่ดีกับโบจุนและองค์รัชทายาท
YOU ARE READING
[END] [KOOKMIN] #นางสนมจีมิน
Fanfictionจากบุรุษสามัญชนทั่วไป กลับกลายต้องมาใช้ชีวิตในฐานะสนมเอกขององค์รัชทายาทจากแดนไกล ที่สำคัญไปมากกว่านั้นคือเขาจะต้องปิดบังความลับที่แท้จริงของตนเองเอาไว้ ว่าตน...คือผู้ชาย
Ep.05
Start from the beginning