ဆိုးေတာ့လည္းမဆိုးပါဘူး...
အလုပ္ကိုတကူးတကလည္းလာစရာ
မလိုေတာ့ အသြားအျပန္လုပ္ရမယ့္
အခ်ိန္ေတြေလ်ာ့သြားတာေပါ့....
ကုတင္ေပၚတင္ပလြဲဝင္ထိုင္ၿပီး
လက္ထဲက Laptop ကိုဖြင့္လိုက္တဲ့
အခ်ိန္မွာပဲ ဖုန္းျမည္သံကထြက္ေပၚလာ
တယ္....
စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ဖုန္းကိုယူၿပီး
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္က
တစ္ခ်က္လႈပ္သြားသလိုပဲ....
အျပစ္ကင္းတဲ့အျပံဳးႀကီးႀကီးက
တခ်ိန္က သူအရမ္းသေဘာက်ခဲ့တဲ့အရာ
ျပံဳးလိုက္တိုင္းခြက္ဝင္သြားတဲ့အရာေတြကို
ေခြးကန္ထားတဲ့ အခ်ိဳင့္ေတြလို႔
သူအျမဲစခဲ့တာ....
သူအဲ့လိုေျပာလိုက္တိုင္း
စိတ္ဆိုးသလိုနဲ႔ျပန္ရန္ျဖစ္တတ္တဲ့
ေကာင္ေလး....
သူစဥ္းစားေနတာနဲ႔ပဲ
ဖုန္းကမကိုင္လိုက္ရပဲက်သြားေတာ့တယ္...
အဲ့ဒါမွ ဒုကၡ....
ထပ္မေခၚရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.....
သူျပန္ေခၚလိုက္ရမလား....
ဒါေပမယ့္ ဖုန္းကေနာက္တစ္ခါအသံထြက္လာခဲ့ျပန္တယ္
ဒီတစ္ခါေတာ့ သူလက္တြန္႔မေနေတာ့ဘူး
ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အစိမ္းေရာင္ေလးကိုႏွိပ္လိုက္
ေတာ့တယ္...
"Hello........''
ဒီစကားကအရမ္းကိုသူစိမ္းဆန္တယ္...
ဒါေပမယ့္ သူေျပာမိၿပီးသြားၿပီ....
" ကိုကိုလား.....''
"အင္း......''
ၿပီးေတာ့.....ၿပီးေတာ့....ဘာဆက္ေျပာရမလဲ....အင္း...ဆိုတဲ့တစ္လံုးထဲနဲ႔ေတာ့
မျဖစ္ေသးဘူးေနာ္.....
"ကိုကို ဖိတ္စာေတြ႔ၿပီးၿပီလား....''
ဒီေန႔မွပို႔လိုက္ကာ ကိုကိုမေတြ႔ရေသးတာလည္း
ျဖစ္ေနႏိုင္တာမို႔ ....
" ဘာဖိတ္စာလဲ....''
ကိုကို႔အေမးကိုၾကားလိုက္ရမွ
Krist လည္းသူထင္ထားသလိုပဲ
ျဖစ္ေနေလတယ္
Sing မွာလည္းအေျပးအလႊားစဥ္းစား
ေနရသည္...
ဘာ ႏွစ္ပတ္လည္ေတြ႐ွိေနသလဲ...
ငါတို႔စေတြ႔တာလား...ေဖေဖတို႔ဆံုးတဲ့ေန႔လား...မဟုတ္တာေတြေရာ
ဟုတ္တာေတြေရာ...
YOU ARE READING
Rewrite the Stars
Fanfictionကြၽန္ေတာ္က ေကာင္းကင္ႀကီးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ကိုကို လမင္းႀကီးနဲ႔တူတဲ့ကိုကို႔ကို အျမဲတမ္းေငးၾကည့္ေနခြင့္ရဖို႔ေပါ့... ကျွန်တော်ကကောင်းကင်ကြီးပဲဖြစ်ချင်နယ်ကိုကို... လမင်းကြီးနဲ့တူတဲ့ကိုကို့ကို အမြဲကြည့်နေခွင့်ရဖို့ပေါ့...
အခန္း / ၁၁(z&u)
Start from the beginning
