Mahal nga kasi kita

17

"Bestfriend mo ako Marco, kahit kelan hindi ako mawawala sayo. Kaso sinira mo na eh" I said

"That's not what I meant Lira" he said

I couldn't take it anymore at tumayo ako.

"Let's stop here, I don't want to hear more. Simula ngayon, wag mo na akong kausapin. Walang pansinan, basta ayoko na kita makita." I said and walked out

Sayang ang inorder kong ube cake at matcha frappe pero sa kanya naman talaga yun.

That's his usual order.

Sumakay ako sa kotse ko and I just couldn't.

Hindi ko kayang hindi maiyak.

I closed my eyes and tears starts to fall. My chest suddenly hurts and my head starts to hurt.

Iyak ako ng iyak hanggang sa humahagulgol na ako.

Ang sakit

Mas masakit pa ata to, kesa nung umalis si Miles.

Bestfriend ko yun eh. Si Marco yun eh. Bestfriend ko ng ilang taon tapos malalaman ko nalang, nagsinungaling siya.

Hind ko alam kung dapat ba akong magalit. Hindi ko alam kung valid ba tong nararamdaman ko.

Pwede ba akong magalit? Tama bang magalit ako? Am I over reacting? Hindi ko na alam eh. Basta masakit.

Parang may kutsilyong nakatusok sa puso ko at kahit anong gawin ko ay ayaw mawala nung sakit.

I finally started the car's engine and went as far as I could.

Sinundan ko lang ang mga paa ko at saan ako dadalin nito.

Umihip ang malakas na hangin, dahilan na para magliparan ang mga dahon.

Maya maya lang ay may pumapatak na na likido mula sa langit. Ulan.

Hindi tumigil ang paa ko sa paglalakad. Walang makakapigil sa akin, kahit bagyo pa.

I found myself in front of my mom's grave.

Umupo ako sa damo, basang basa ako ngunit wala akong pakielam.

"Ma...ang sakit sakit talaga"

"Ma, bakit ganun? Bakit ganun?!"

"Ma bakit ganito nalang palagi?! Bakit kung kelan akala ko masaya na ako? Bakit? Bakit bigla nalang babawiin ng mundo ang lahat?"

"Bakit lahat nalang ng tao? Bakit lahat nalang sila sinasaktan ako?"

"O baka ako yung mali ma? Dapat ba akong masaktan?"

"Ma...anong gagawin ko?"

Iyak akong iyak, umabot na sa puntong hindi na ako makahinga.

Lahat nalang ng taong mahal ko iniiwan ako. Lahat nalang nga taong mahal ko iniiwan ako. Lahat nalang sinasaktan ako.

To the point where I don't even know if I'm allowed to feel this way.

A shadow appeared from my back and I looked back to see who it was.

Si Neivan, may dalang payong. Nakangiti ngunit namamaga ang mata.

Tumayo ako at hinarap siya

"Miles couldn't find you, so I did" Neivan said

"To think about it, kayo naman talaga ang mga original male bestfriends ko. Ikaw, si Miles, at ako " sabi ko

"I heard what happened. I'm sorry Kalirea" sabi ni Neivan

"You don't have to Van. Wala kang kasalanan." I said