စာမ်က္ႏွာ ကိုး(စာမျက်နှာ ကိုး)

1.3K 218 16
                                    

"စားေလ"

ပန္းကန္ကိုတြန္းထုတ္သည္။

"မစားရင္ကိုယ္မေန့ကထက္ပိုျပင္းတဲ့ေဆးေတြတိုက္ရမွာ
အရုပ္ကေလးရဲ့"

အလန႔္တၾကားနဲ႔ေမာ့ၾကၫ့္တဲ့မ်က္လံုးေတြကစိတ္ေက်နပ္မႈတစ္ခုကိုေပးသည္။

သူတိုက္တဲ့ေဆးေတြကိုေသာက္ရမွာSeokjinေၾကာက္ပါသည္။

ေလးရက္ရိွၿပီ...
အဲ့ေဆးေတြေသာက္ေနရတာ...။

ေသာက္တိုင္းတစ္ခုခုကိုလိုအပ္ေနသလိုခံစားခ်က္ႀကီးကမသက္သာ...။

အဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးေပ်ာက္သြားဖို႔ရာက
ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာ‌က်င္ေအာင္လုပ္လိုက္မွကိုျဖစ္သည္။

ကုတင္တစ္လံုးကလြဲၿပီးဘာမွမထားေပမယ့္
သိပ္မထက္တဲ့ဓားတိုတစ္ေခ်ာင္းကိုေတာ့ထိုလူမဆန္သၫ့္အေကာင္က အခန္းထဲမွာထားထားေပးသည္။

ဘယ္ဘက္လက္ကဓားဒဏ္ရာေလးခ်က္ကသူ‌ဒီေဆးႀကီးကိုေသာက္ေနရတာ‌ေလးျကိမ္ရွိၿပီဆိုတဲ့သက္ေသ...။

ေသသြားပစ္လိုက္ဖို႔ေတြးေပမယ့္
ေသသြားမွာကိုလည္းေၾကာက္သည္။

ေဆးေသာက္ဖို႔ကိုျငင္းဆန္တဲ့ပထမတစ္ရက္ကဆို
ေဆးထိုးအပ္ကိုသံုးေခ်ာင္းပူးၿပ္ီးေပါင္ကိုထိုးသည္။

ေနာက္တစ္ရက္ၾကSeokjinမျငင္းရဲေတာ့....

တိုက္တဲ့ေဆးကိုယူေသာက္လိုက္ရသည္။

ေဆးထိုးအပ္ကို‌ေၾကာက္လြန္းတဲ့သူကေဆးထိုးအပ္သံုး‌ေခ်ာင္းပူးရဲ့နာက်င္မႈကိုပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ေၾကာက္သည္မလား။

"လိမၼာတယ္"

ထိုလူကေခါင္းကိုပုတ္ၿပီးထြက္သြားေတာ့မွ
ထိုလူထိခဲ့တဲ့ေခါင္းကိုစက္ဆုပ္ဖြယ္တစ္ခုလိုထုရိုက္မိသည္။

ခဏေနေတာ့အခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာၿပီးေဆးနဲ႔ေရကိုေပးသည္။

ေဆးကုန္ေအာင္ေသာက္တဲ့အထိကိုေသခ်ာၾကၫ့္ေနၿပီးမွ......

"အနာနာတဲ့က်ားေလးေတြကပိုၿပီးဆြဲေဆာင္မႈရိွတာကိုသိလား အရုပ္ကေလး
မင္းအနာေတြရင္းလာတဲ့အထိကိုယ္ကေစာင့္မွာ
ဒီေဆးကိုေန့တိုင္းလိုအပ္လာမယ္
ဒီေဆးနဲ႔အတူကိုယ့္ကိုလည္းလိုအပ္လာမယ္
အိုေခ ၿပီးၿပီ Game over"

သူသိ​ေစ(သူသိစေ)Onde histórias criam vida. Descubra agora