သူသိ​ေစ(သူသိစေ)

စာမ်က္ႏွာ ေျခာက္(စာမျက်နှာ ခြောက်)

SeokJin အိမ္နားကႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီဖြင့္တဲ့
ဆိုင္ေလးတစ္ခုကိုေရာက္ေနသည္။

အသင့္စားထမင္းဘူးႏွစ္ဘူးကိုဆြဲယူမိေတာ့

Fast foodေတြကက်န္းမာေရးအတြက္မေကာင္းလို႔
မစားေစခ်င္ဘူးဆိုတဲ့သူရဲ့စကားကိုသတိရ‌လိုက္ေသးသည္။

ေခါင္းထဲအၿမဲေရာက္ေနတဲ့ထိုလူေၾကာင့္
သူေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္ၿပီး
ယူလက္စထမင္းဘူးကိုပဲယူလာခဲ့သည္။

ေကာင္တာမွာေငြရွင္းဖို႔သြားေတာ့
လူတစ္ေယာက္ကရွင္းေနဆဲမလို႔ေနာက္မွာဝင္ရပ္ၿပ္ီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။

ရွင္းၿပ္ီးပံုရတဲ့ထိုလူက ေနာက္ကိုလွၫ့္လာေတာ့
သူနဲ႔မ်က္လံုးခ်င္းဆံုသြားေသးသည္။

သိလည္းမသိပဲနဲ႔ၿပံဳးျပလာတဲ့ထိုလူေၾကာင့္သူ႔မွာေယာင္နနနဲ႔
ျပန္ရယ္ျပလိုက္ရေသးသည္။

ေယာက်ာ္းပီသတဲ့ရုပ္ရည္နဲ႔ေခ်ာေမာတဲ့ထိုလူရဲ့
မ်က္လံုးေတြက သူ႔ကိုၾကၫ့္တာတစ္မ်ိဳးႀကီး....
ခဏေတာ့စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္သြ‌ား‌ေပမယ့္...
တစ္ခုခုကိုစိတ္ထဲအၾကာႀကီးမထားတတ္တဲ့သူမလို႔
အိမ္ကိုေရာက္တဲ့အခါမေတြးမိေတာ့....။

'တူ."

အိမ္ထဲကိုဝင္ဖို႔ passwordႏိွပ္ေနတုန္းမွာပဲ
ဖုန္းထဲကိုစာတစ္ေစာင္ဝင္လာတဲ့အသံေၾကာင့္
ဖြင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။

'ပထမဆံုးေတြ့ဆံုျခင္းေနာ္ ကိုယ့္ရဲ့အရုပ္ကေလး'

"နံပါတ္မွားပို႔တာထင္တယ္"

သိပ္မေတြးေနေတာ့ပဲ စာကိုဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။

'တူ...တူ'

စာဖ်က္ပစ္ၿပီးဖုန္းကိုစားပြဲေပၚမွာတင္မလို႔လုပ္ေနတုန္း
ဖုန္းကျမည္လာျပန္သည္။

မွတ္ထားတဲ့နာမည္ကိုေတြ့ေတာ့အလိုအေလ်ာက္ၿပံဳးမိသြားၿပီး
ဖုန္းကanswerခလုတ္ကိုအျမန္ဆြဲလိုက္သည္။

"ဟယ္လို ေဆာ့ဂ်င္လား"

ေဆာ့ဂ်င္ရဲ့ဖုန္းကိုဆက္ၿပီးေဆာ့ဂ်င္လားလို႔ေမးေနတဲ့ထိုလူရဲ့အက်င့္ဟာစခင္ကတည္းကမေျပာင္းလဲ....