Tom Riddle ve Luna Lovegood

7. Bölüm

"Onu nasıl buldunuz?" dedi Harry'nin koluna sarılmış Ginny. Diğer yandan 4 arkadaş da Luna'nın başında bekliyordu. Kız hala kendine gelmemişti ve onu uyandırmamaları için defalarca uyarılmışlardı. 

Harry omuzlarını silkti "İçgüdü." dedi ama olay öyle değildi, saatlerce aradıktan sonra tesadüf eseri karşılarına çıkmıştı Luna. Onu ancak sarı saçlarından tanıyabilmişlerdi, aksi takdirde o çamura batmış ormanın derinlerine asla ilerlemezlerdi.

Hermonie "Kendimi suçlu hissediyorum." diye fısıldadı Ginny'e doğru "Ona biz ısrar ettik gelmesi için."

"Bunun olacağını bilemezdiniz." Ron kolunu Hermonie'nin omzuna sardı.

"Ron haklı Hermonie... nereden bilebilirdik ki böyle olacağını?"

"Bu arada-" dedi Harry "Bayan Weasley gelecek az sonra."

"Çok telaşlanmış olmalı."

"Elbette telaşlandı." dedi Hermonie Ginny'e "Onlara yaklaşık 100 tane mektup gönderdik ve şu an baykuşhanede baykuş kalmadı!"

"Ne yani suçlu ben mi oluyorum? Ne yapabilirdim?"

"Kimseyi suçlamıyorum ama daha soğukkanlı olmalıydın Ginny."

"Bak-" dedi Ginny sinirli bir ses tonuyla ama Luna'nın gözlerini açıp kıpırdanması Ginny ve Hermonie'nin ne hakkında konuşuyor olduklarını unutturdu.

Hermonie Luna'ya yaklaştı ve elini tuttu "Kendini nasıl hissediyorsun Luna?"

Luna yatakta oturur hale geldiğinde Ron diğer yatakta boş duran yastığı alarak onun sırtına yerleştirdi. Luna gülümsedi zoraki "Başım çatlıyor." dedi ama sesi fısıltı halinde çıkıyordu "Bitik haldeyim."

Ron ortamı yumuşatmak için "Birkaç gün sonra her zaman olduğundan daha iyi olacaksın Lovegood." Ginny gözlerini devirdi "Ağabeyimde de öyle olmuştu, hatta şu an dolunayda bizi parçalamaya çalış-"

Ginny dirseğini Ron'un karnına geçirdi "Kes sesini." diye tısladı ve onu iterek Luna'nın yanına geçti, arkadaşının saçını öptü "Daha iyi olacaksın Luna, biz hep yanındayız." Ginny ve Hermonie iki yandan ellerini tutuyordu Luna'nın ve Luna bu temas sayesinde kendisini hiç olmadığı kadar güçlü hissediyordu.

Harry sessizdi. Zaten seherbaz olduktan ve hayatındaki aksiyonlar azalışa geçtiğinden bu yana haddinden fazla sakindi. Ellerini önünde birleştirmiş önündeki tabloyu izliyordu. Gözleri ara ara Luna'yla buluştuğunda tebessüm ediyordu ama bu aşırı zorakiydi. Bu durumda nasıl gülümsenebilirdi ki?

Luna'nın hayatı bundan sonra eskisi gibi olmayacaktı bu barizdi. Ama yine de Harry ona güveniyordu ve her daim yanında olan Ginny ve Hermonie'ye de. Her an yanında ona destek olacaklarına inancı tamdı.

Harry bu düşüncelerin arasında kaybolup gittiğinde Profesör içeriye girdi, yüzünden düşen bin parçaydı. Luna'yı böyle görmeyi beklemiyordu. Bir kurtadama dönüşmüş halde- 

Bu olay garip bir hızla yayılmıştı tüm büyücülük dünyasında. Hatta Luna'nın okuldan gitmesini isteyen kesim hiç azınlık değildi. Profesör buna karşı direnmeye çalışıyordu ama karşısında çok büyük bir kitle vardı ve daha ne kadar direnebileceğini kestiremiyordu.