No, I'm not! Bisik hati Jasmine.

🌸🌸🌸

"Kali ni apa? Apa alasan awak lagi?"

Sumayyah memandang wajah tunangnya di depan itu. Wajah Hazriq jelas terlihat bengang.

"Hazriq, saya..."

"Tiga tahun dah kita tunang, Su. Kita janji nak ikat enam bulan je kan? Tapi kita tangguh sebab awak nak tunggu Jasmine. Fine, saya boleh terima. Now, Jasmine dah sedar. Dua tahun lebih dah saya tunggu, sekarang awak masih nak tunda our wedding? Why?"

Sumayyah terdiam.

"Kalau awak tak suka saya, awak cakap je dari awal, Su. Jangan buat saya berharap pada awak. Jangan bagi harapan pada saya. Jangan buatkan saya tunggu awak macam orang bodoh. Awak ingat saya ni apa hah?"

"Hazriq, kenapa awak cakap macam tu? Bukan itu maksud saya."

Kening Hazriq terangkat memandang tepat ke arah Sumayyah.

"Then, what?"

Sumayyah diam lagi.

"Okey. Sebelum ni masa parents saya tanya pasal kita, saya tak tahu nak jawab apa. Kali ni, saya dah ada jawapannya!"

Sumayyah pandang Hazriq.

"What do you mean?"

"Kita putus!" Terus Hazriq bangkit lalu meninggalkan Sumayyah yang sudah tergamam di situ.

*****

JASMINE masuk ke dalam bilik Hawa tengah hari itu. Dia melihat sekeliling bilik. Kemas. Dia senyum sejenak. Setahunya, sepanjang lima tahun dia koma, Hazrin dan anak-anak memang tinggal di sini.

Jasmine tunduk melihat frame yang banyak di atas meja belajar. Gambar Hazrin bersama Adam dan Hawa. Satu frame lagi gambar Hazwan, Hidayah serta kedua kembar. Jasmine senyum pahit. Gambarnya langsung tidak ada di dalam bilik anaknya itu.

"Min!"

Jasmine toleh. Kelihatan Hidayah sedang berjalan masuk ke dalam bilik itu. Dia mendekati Jasmine. Bahu Jasmine di sentuh lembut.

"Akak minta maaf!" Ucap Hidayah.

Jasmine senyum nipis.

"Kenapa akak nak minta maaf pulak? Akak tak salah la!"

"Tapi, akak serba salah dengan Min, dengan Hazrin. Akak betul-betul minta maaf dengan Min!"

"Tak ada apa la, kak. Min okey je!"

Hidayah tenung wajah Jasmine dalam. Akak tahu Min tipu akak. Jelas di wajah Min tu yang Min terluka.

"Jangan risau la pasal Hawa tu. Lama-lama nanti dia okey la tu dengan Min. Min kan mama dia. Sampai bila dia nak layan Min macan orang asing kan?"

Jasmine senyum kepada Hidayah.

"Terima kasih sebab besarkan Adam dengan Hawa, kak. Min terhutang budi sangat dengan akak. Pandai akak jaga diorang. Min pun tak macam tu."

Hidayah menggosok-gosok bahu Jasmine perlahan.

"Akak cuma buat apa yang akak rasa perlu, Min. Tak payah nak terima kasih sangat la. Kita kan satu keluarga." Balas Hidayah.

Jasmine angguk.

"Akak tak mengajar ke hari ni?"

"Tak, akak ambil cuti sebab tak ada orang dalam rumah ni. Takkan la nak tinggalkan Min seorang kan?"

Jasmine senyum.

"Laa... Mak Sal kan ada? Lagipun, Min okey je."

"Tahu tapi lebih baik kita mencegah kan?" Balas Hidayah.

Jasmine angguk lagi.

"Oh by the way, akak. Hazrin kata Kak Irah dekat luar negara ea? Dia pergi mana?" Soal Jasmine.

Hidayah tersentak. Sejak bila pulak Irah pergi luar negara?

"Hah? Err... Entah la, Min. Akak pun tak tahu!" Hanya jawapan itu yang mampu Hidayah berikan. Jawapan selamat!

"Oh..." Jasmine curiga.

*****

ROSE memandang wajah Sumayyah di hadapannya itu. Hampir setengah jam juga la mereka di cafe itu. Wanita itu masih membisu.

"Su, hello? Kau nak cakap ke tak ni? Kalau tak nak, aku balik. Nanti suami aku cari aku pulak!" Ujar Rose.

Sumayyah pantas memegang tangan Rose, menahan wanita itu dari pergi.

"Rose, jangan la balik dulu. Teman la aku kejap. Aku tengah serabut ni."

Rose tidak jadi bergerak. Dia kembali ke posisinya sambil keningnya ternaik.

"Kau kenapa? Gaduh dengan Hazriq ke? Biasa la tu, Su. Orang tengah darah manis. Mesti la ada gaduh sikit-sikit. Aku dengan Nik dulu pun macam tu jugak!"

"Masalahnya, ini bukan gaduh sikit-sikit lagi, Rose. Ini lagi teruk daripada tu." Ujar Sumayyah.

"Maksud kau?"

Sumayyah terdiam.

"Su!"

"Hazriq minta putus!"

Terbeliak biji mata Rose mendengar jawapan Sumayyah itu.

"What? Hazriq minta putus? Dah kenapa ni, Su? Korang bertunang dah tiga tahun kut, takkan tiba-tiba nak putus? What happened?"

"Aku yang cari pasal, Rose."

"Kenapa?"

"Aku minta tangguhkan wedding kitorang lagi."

Sekali lagi Rose terpana.

"Su, kau buat apa ni? Asal kau nak tangguh lagi? Jasmine dah sedar kan? Dia pun dah sihat sekarang."

"Aku sendiri tak tahu kenapa aku buat macam tu, Rose. Rose, apa patut aku buat sekarang?"

Rose pandang Sumayyah.

"Kau sayang Hazriq tak?"

"Soalan apa kau tanya ni? Dah kalau aku tunang dengan dia, mesti la aku sayang dia."

"Then, do something."

"Do what? I don't get it!"

"Su, seriously? Pujuk dia la, apa lagi?"

Sumayyah terdiam. Dia meletakkan kepalanya di atas meja kerana stress yang amat.

Seharum Bunga JasmineWhere stories live. Discover now