Η Ζωή, μια νέα κοπέλα, σπουδάζει εδώ και λίγο καιρό σε μια μεγάλη πόλη. Η ζωή της είναι ήρεμη μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Μάρκο. Όμορφος, άκρως επικίνδυνος και ο μεγαλύτερος φόβος όλων, κανείς δεν τόλμησε να του αντισταθεί. Κανείς... Εκτός από...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
Από την στιγμή που κάτσαμε στο τραπέζι, ένιωθα τελείως έξω από τα νερά μου. Κόσμος χορεύε, έπινε, χασκογελούσε και εγώ ήμουν... απλά εκεί! Το ότι ο Μάρκος καθόταν και με κοιτούσε με ένα περίεργο βλέμμα όλη την ώρα χωρίς να πει τίποτα με έκανε να θέλω να ούρλιαξω.
«Έλα να χορέψουμε!» με τραβούσε η Βίβιαν να σηκωθώ από το τραπέζι.
«Μετά, μετά!» της έλεγα προσπαθώντας να τη πείσω.
Μια χαρά καθόμουν στο τραπέζι και έτρωγα τα πατάτακια που μας έφεραν τι άλλο ήθελα;
«Καλά!» είπε και πήγε να χορέψει, πήγαν μαζί της ο Πέτρος και ο Νίκος. Όχι που δε θα πήγαιναν.
Την χάζευα καθώς χορεύε, τι στο καλό; Πως μπορεί και κουνιέται έτσι;
«Έτσι χορεύουν οι γυναίκες κοριτσάκι.» μου είπε ο Μάρκος όταν παρατήρησε πως την κοιτούσα. Δεν μιλούσε όλο το βράδυ και βρήκε να πει αυτό! Ας μην μιλούσε καθόλου!
«Δηλαδή πρέπει να ξεβιδωθώ για να δείχνω γυναίκα; Ευχαριστώ δεν θα πάρω.» είπα με ένα ειρωνικό χαμόγελο και συνέχισα να τρώω τα πατατάκια μου.
«Μερικές απλά το έχουν... άλλες όχι.» Θα του ορμήσω. Θα τον κάνω να πονέσει.
«Άκου να δεις-»
«Μάρκο! Τι βλέπω;! Επιτέλους βρήκες κοπέλα. Είχα αρχίσει να αμφιβάλω για σένα.»
Η συζήτηση μας διακόπηκε από έναν άντρα, οποίος στεκόταν μπροστά στο τραπέζι μας. Είχε ξυρισμένο κεφάλι και μια μικρή ουλή στο φρύδι του. Ήταν αρκετά ογκώδης και εκφοβιστικός, προκαλώντας έντονα βλέμματα από τους γύρω μας.
«Να μην σε νοιάζει τι κάνω, φύγε!» Απάντησε άγρια ο Μάρκος. Όλο το πρόσωπο του είχε σκοτεινιάσει. Ποιος ήταν αυτός που είχε τέτοια επίδραση πάνω του;
«Δεν μιλάνε έτσι σε έναν φίλο... ειδικά μπροστά σε μια όμορφη κοπέλα.» Μου χαμογέλασε και κόντεψα να πέσω από την καρέκλα από τη αναγούλα. «Το ονοματάκι σου;» ρώτησε πονηρά. «Να ήσουν στη βάπτιση μου να το ξέρες.» απάντησα με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Μπορεί να τον φόβομουν αλλά δεν θα τον άφηνα έτσι. Ο τύπο με κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά. Μάλλον δεν περίμενε τέτοια απάντηση, το ίδιο και ο Μάρκος που κόντεψε να φτύσει την μπύρα του.
