Κεφάλαιο 7

38.7K 2.9K 504
                                    

Τον κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα περιμένοντας να μου πει ένα «Έλα πλάκα έκανα».

«Πώς το έμαθες;» τον ρώτησα κοιτώντας τον με απέχθεια.

«Το άκουσα που το έλεγε στους φίλους του.»

«Και δεν μου το είπες; Πως μπορέσες; Θα μου έκανε κακό και εσύ επέλεξες να μην πεις τίποτα! Έχεις συνειδητοποίησει τι θα γινόταν;»

«Δεν έγινε όμως, όπως είδες δεν θα σε ξανά ενοχλήσει.»
«Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο;» του έδειξα το αίμα στο δρόμο. «Αν άνοιγες το στόμα σου δεν θα τον άφηνα να με πλησιάσει εξαρχής.»

«Δεν είναι τύπος που θα καταλάβαινε από όχι όπως είδες.»
«Εξαιτίας σου έγιναν όλα αυτά, αν δεν με βασάνιζες μπροστά σε όλο το Πανεπιστήμιο δεν θα τραβούσαμε τόση προσοχή! Ήμου ευτυχισμένη αόρατη!» ούρλιαξα στα μούτρα του.

Με μια απότομη κίνηση αρπάζει το μπράτσο μου βίαια και με φέρνει κοντά του.

«Άκου να δεις κοριτσάκι, πρέπει να με ευχάριστεις που σε έσωσα. Εσύ αποφάσισες εκείνη τη μέρα να μην σηκωθείς από το τραπέζι μου, μόνη σου τράβηξες τη προσοχή.»

«Μην τολμήσεις να με ξανά ακουμπήσεις. » μουρμούρησα σε κατάσταση σοκ και με μια απότομη κίνηση απελευθέρωσα το μπράτσο μου από το χέρι του.

«Θα κάνω ότι θέλω και μην ξεχνάς ότι είσαι απλά μια δούλα για τον πρωινό καφέ μου.»

Το χέρι μου έπεσε αστραπιαία στο μάγουλο του.

«Είσαι το μεγαλύτερο κάθαρμα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, μην με ξανά πλησιάσεις ποτέ.»

Ποτέ δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να μου φερθεί έτσι ένας άνθρωπος. Με πλήγωσε, τα λόγια του καρφώθηκαν στη καρδιά μου, δεν ξέρω γιατί με έκαναν να νιώσω τόσο άσχημα. Ήξερα ότι δεν είχαμε καλές σχέσεις, αυτό αγγίζει τα όρια του μίσους. Κι αν με μισεί γιατί δεν με αφήνει στην ησυχία μου; Έθεσε τη ζωή μου σε κίνδυνο. Μπορεί να ήταν εκεί κάθε φορά, αλλά θα μπορούσε να το αποτρέψει όποτε ήθελε όλο αυτό. Να μην είχε γίνει. Μπορεί να ήθελε να γελάσει με τη δούλα του. Μπορεί να του άρεσε που ένα ολόκληρο Πανεπιστήμιο ασχολούνταν με αυτόν.

Ο καιρός περνούσε και εγώ είχα κλειστεί στον εαυτό μου και στο σπίτι μου, ήθελα να τα αφήσω όλα πίσω, δεν ήθελα να τα θυμάμαι, κάθε φορά που τα σκεφτόμουν,ένιωθα ότι θα σπάσει η καρδιά μου. Θέλω την ηρεμία μου, τίποτα άλλο.Απέφευγα όλους τους ανθρώπους, είχαν περάσει εβδομάδες που δεν είχα ξεμυτήσει από την ασφάλεια του σπιτιού μου, μακριά από τον κάθε Χρήστο και τον κάθε Μάρκο.

Επικίνδυνα Σε Θέλω Where stories live. Discover now