الفصل الرابع والعشرون من رواية حياة أسرت قلبي
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
يتجه اسر الى المكتب وهو غاضب وينتظر قدوم فارس اليه
فارس:بت ياملك انتى ياوش المصايب الله يخرببيتك على بيت اليوم اللى سمعت فيه كلامك
انا كنت عارف انك حتودينا فى داهيه كان قلبي حاسس ياختييي
ملك:مالك ياقلبي عمال تولول ليه فى ايه حصل حاجه
فارس وهو يضرب على خده:حصل يااختى حصل ياسوادك ياقرمط
ملك:ههههههه يبقى اسر خد باله من حاجه
اسر:ايوة ياحبيبتى اخد باله وهو ده فى حاجه بتخفى عليه
وقاللى احصله على المكتب ده مش بعيد يطربق المكتب على دماغى
ملك:ههههههه هههههه
طب اهدى بس ومتكبرش الموضوع
فارس:مكبرش الموضوع لا ياحبيبتى ده هو اللى كبر لوحده كان عقلي فين لما مشيت وراكى كنتى فين يالاءة لما قلت اه
اه اه اه
ملك:يابنى اهدى فى ايه مالك شبه التلميذ اللى عامل مصيبه وخايف من ابوه اكيد اسر مخدش باله
وممكن يكون عاوزك فى حاجه تانيه
فارس:مين ده اللى ماياخدش باله ده اسر اللى بيلمحها وهى طايرة
ملك:طب ياللا بسرعه انجز احسن مايزعل معاك وتقلب خناقه
فارس:خناقه دى حتبقى معجنه
ملك:انت مالك قلبت على القرموطى كده ليه
فارس:قرموطى ده انامش ححصل ستى قطاطه
انا حاسس انى حيغمى علية
بصى انتى تصوتى وتقولى انى مت فانا حصعب عليه ويمكن مايتكلمش معايا
ملك:بعد الشر عنك يا قلبي
فارس:ادى اخرة اللى يمشي ورا كلام العيال بقولك ايه انتى حتيجى معايا انا مش حروحله لوحدي
اه مانتى شريكتي
اه انا مليش دعوة دى شورتك السوده جيب العواقب سليمه يارب
ايوة انا عارف حيقعد بقى يبهدل فية ويدينى دروس فى الاخلاق والرجوله ويحسسنى انى كيس جوافه
ومركب اريال
ملك:ههههههه هههههه ومالها الجوافه
وبعدين ماتسكت بقى مالك بقيت عامل زى البغبغان كده ليه
اهدى يابنى
اصبر دلوقتى نشوف اللى حيحصل وبعدين احنا كان قصدنا خير
فارس:على رايك واهى تهزيئه تفوت ولاحد يموت
ياخذها ويتجه للمكتب بينما كان اسر فى قمة غضبه من عدم حضور حياة وكملت بجلوس نور مع شخص غريب لا يعرفه
يدق الباب
اسر:ادخل
تدخل ملك وفارس مختبئ خلفها
ملك:يادى النيله فى ايه فارس ماسك فى هدومى كده ليه
اسر:الباشا جايب معاه المحامى بتاعه واللا ايه
ملك:ههههههه دمك عسل والله يااسر
طب ماتشغلنى معاك فى المكتب بقى ههههههه
اسر:يمسك فارس من قفاه اطلعلى كده واتكلم معايا بتستخبى ورا مراتك طب لما انت خايف كده تقدر تقوللى ايه اللى انا شفته ده
