الفصل الرابع والخمسون من رواية حياة أسرت قلبي
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
يجلس اسعد أمام هدير ولايعرف من أين يبدأ الكلام ولكن كل مايعلمه جيدا أنه لابد أن يفعل كل مافى وسعه حتى يلم شمل هدير وامجد ويكون سببا فى اسعادهم وادخال السرور على قلوبهم لعل هذا الامر يجعله يصلح شيئا مما افسده فى الماضى
هدير :أستاذ اسر قاللي أن حضرتك عاوزنى فى موضوع ممكن اعرف ايه الموضوع اللى حضرتك عاوزنى فيه
أسعد :اولا انا سعيد جدا انك قبلتى انك تقعدى معايا وتسمعينى
وثانيا احب اقولك ان الكلام اللى سمعته عن أدبك وأخلاقك العاليه هو اللى شجعنى انى اطلب من اسر مقابلتك
هدير اظن انتى عارفه اني ابقى اخو أمجد من الأم أخوه اللى كان السبب فى كل اللى حصله اخوه اللى هد كل أحلامه واللى كان ليه اليد فى انه يخليه يفقد الثقه في كل الناس اللى حواليه
تفتكرى ياهدير لما تجيلك الطعنه من اخوكى اللى من لحمك ودمك انتى حتقدرى تعيشي او تتعاملى مع اى حد فى الدنيا بعد كده حتقدرى تثقي في حد
هدير:استاذ اسعد انا مقدرة كل اللى أمجد مر بيه فى حياته وعارفه المحنه اللى اتعرضلها هو حكالى بالتفصيل عن كل شئ بس هل يديه الحق فى انه يهين واحده ملهاش اى علاقه بالموضوع واحده كل ذنبها انها فقيرة زيها زى اللى كان بيحبها
ليه يحكم علية انى شبهها ليه يفتكر ان كل بنت فقيرة معندهاش اخلاق وممكن تبيع نفسها للى يدفع اكتر ليه ليه
حضرتك متعرفش هو عمل فية ايه متعرفش كمية الاهانات اللى اهانهالى ده خلانى احس انى اقذر انسانه فى الدنيا كلها
واوحش بنت فى الدنيا خلانى امسك المرايه واقعد ابص لنفسي واقول معقوله انا دميمه اوى كده
أسعد :عارف ياهدير والله من قبل مانزل مصر واجى وانا متابع كل اخبار أمجد من اسر عارف كل اللى مر بيه فى السنين اللى فاتت عارف كل اللى عمله معاكى وكل الالام اللى سببها لك زى ماتقولى كده كنت بطمن على ضحيتى
ثم يمد بده ليمسح دمعه هاربه من عينيه
انا عمرى مافرحت من اليوم اللى اتسببت فيه لامجد انه يعيش حياته وهو تعيس ومش بعد ماسيبت البنت دى لا والله من قبلها كمان مش عارف ياهدير مش عارف ايه اللى حصلي زى مااكون كنت مسحور كنت اعمى ماشي وراها من غير ماافكر واول مافقت من اللى انا فيه وشفتها على حقيقتها طلقتها ورميتها
بس ياخسارة كان بعد فوات الاوان بعد ماخسرت اخويا الوحيد اللى طلعت بيه من الدنيا
وبعد ماياست من ان أمجد ممكن يسامحنى سافرت واكتر حاجه اتمنيتها انى اعرف ان أمجد حب وارتبط كان نفسي اوى افرحله كان نفسي اشيل الحمل اللى على صدرى كان نفسي انام وانا مرتاح من غير تانيب الضمير
ولما اتجوزت كنت حزين من جوايا مفرحتش ابدا دايما فرحتى كانت ناقصه احساسي بالذنب فضل محاصرنى أنا لحد دلوقتى مش مصدق ان أمجد سامحنى
هدير :انتوا مهما حصل بينكم اخوات لكن انا وامجد
أسعد :سكتى ليه ياهدير كملى انتى وامجد ايه
هدير ممكن اسالك سؤال وتجاوبينى بصراحه
هدير :اتفضل اسأل
أسعد :انتي بتحبي أمجد
هدير:..........................
أسعد :طب ممكن تقوليلي ازاى سمحتى لقلبك يحبه وهو دايما كان بيهينك
تنزل من عيون هدير دمعه ثم تنحدر على خديهادون التحدث باى كلمه
أسعد :هدير ممكن تعتبرينى زى احوكى وتفضفضى معايا باللى جواكى وباللى حسه بيه وصدقينى ياهدير لو انا حسيت ان كل الابواب متقفله انا اضمنلك ان أمجد مش حيقرب منك تانى ولا حد حيفتح معاكى سيرة الموضوع ده تانى وانتى تقدرى تكملي حياتك بالشكل اللي يريحك ومع الإنسان اللي مقتنعه بيه
اتكلمى ياهدير طلعى كل اللى جواكى مش حقاطعك مش حفتح بؤى بكلمه غير لما تسكتي وتخلصى كل الكلام اللى عاوزة تقوليه
