REVENGE OF THE BROKEN BILLIONAIRE

FINAL CHAPTER:

MIKA

"Maam Mikaela..ready na po ba kayo?"

Tumango habang pinagsisinop ko ang dalawang palad kong nanlalamig..

"Then Shall we go..naghihintay na po ang bridal Car sa inyo sa labas"

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at dahan-dahan naglakad palabas ng pintuan..

Inalalayan ako ng dalawang katulong at ng Make up artist na siyang nag ayos sa akin habang pababa ako ng hagdanan..

After a month of bloody preparations..dumating din ang araw na ito..

Ang pinaka importanteng araw sa buhay namin ni John...

Ang Church Wedding na gaganapin mismo sa Manila Cathedral..

The moment when I, no longer  considered my self as one, but decide to share my entire life with Michael John.. the man I love the most...and the father of our two little Angels..

Nauna na sa isang sasakyan ang ang bridal entourage ko..kasama ang isa sa mga anak ko..si Marie Claire bilang Flower girl..at kasama naman ni John si Andrie bilang ring bearer na naghihintay na sa amin sa simbahan..

Ngumiti akong kumaway sa mga naghatid sa akin sa sasakyan na naghihintay sa akin sa harapan ng malaking bahay ni John sa Forbes Park,bago ako pamasok..

Nakangiting naghihintay sa akin sa loob ng sasakyan si Uncle Henry..ang Daddy ni James..siya ang maghahatid sa akin sa altar..

"You look so beautiful Tammy and I'm so happy for you"

"Thank You Uncle Henry"

Niyakap ko siya ng mahigpit..

Hanggang ngayon..di parin niya ako matawag tawag sa totoo kong pangalan..

Sabi niya sa akin..sana daw naging totoong anak na lang niya ako...

Im so thankful for having them in my life..

Itinuring nila akong parang totoong kadugo nila..lalong lalo na si James.. Nasa simbahan na sila ni Savannah..naghihintay na lang kasama ng mga malalapit naming kaibigan..

"Kung di mo ako kayang mahalin bilang isang lalaki..pwede mo naman akong mahalin kahit bilang kapatid mo na lang"

Sariwa pa sa isipan ko ang salitang binitiwan ni James allen sa akin noon,habang nasa Paris kami..

At sino ba ako para tanggihan iyon?

Thank God..at nakaya kong pakiusapan si John na kalimutan na lang ang lahat at huwag ng pakialaman si James..

Di ko maipaliwanag ang nararamdaman ng dahan-dahan huminto ang sinasakyan kong puting bridal car sa harap ng pintuan ng simbahan..

Mabilis na lumabas si Uncle Henry at binuksan ang pintuan ng sasakyan sa akin...

Inilahad niya ang kamay niya sa akin..

Nakangiti akong inabot iyon..dahan-dahan kaming naglakad sa nakasaradong pintuan ng simbahan..

Nang tumunog ang kampana ng simbahan..

Pakiramdam ko nanlamig ang boung katawan ako habang nagsisimulang tumunog ang wedding march music..

Ilang sandali pa..dahan dahan nagbukas ang pintuan..

Pinisil ni Uncle Henry ang nanlalamig kong mga kamay..

Dahan-dahan kaming naglakad patungo sa altar..

Patungo kay Michael John na nag hihintay sa akin..

Magkaugnay ang aming mga mata..