Casanova's Tale 1: The Meeting ✔

c. FORTY TWO

Vanyce's Point of View

Saturday ngayon at nandito ulit ako sa bar nakatambay.

Ang sarap kasing tumambay dito. Ewan ko ba kung bakit, pero sarap na sarap talaga ako dito.

Siguro isa na dun si Tan sa mga dahilan ko.

Pagdating ko kaagad dito kanina sinalubong na nya ako or more like , hinintay nya ako. Nasa labas kasi sya kanina.

"Alam mo, magdadalawang buwan na tayong nagkakilala ng tunay pero hanggang ngayon , di mo pa rin binigay sa akin number mo."

At totoo ngang wala nang mga babaeng umaaligid sa kanya. Napatunayan ko yan nung mag order ako kanina sa bartender na iniwan ko lang sya dito.

"Uulitin ko pa rin ba ang sagot ko?."

Nginitian ko pa sya nyan. Grabe! Kung saan saan na ako nangangapa ng mga salita dito.

"Haha sabi ko nga hindi na. Ang sungit mo talaga. Meron ka?"

Hinampas ko talaga sya. Totoo kasi. Kainis nga e.

"Haha! Chansing ka na ha?"

"Sus. Para namang may magandang dahilan ako para chansingan kita. Assuming ka lang talaga."

Kulitan lang kami ng kulitan dun. Kahit ang babaw nya minsan, natawa ako.

Siguro ganito lang talaga pag mahal mo ang isang tao, lahat naappreciate mo.

"Alam mo, ang ganda mo talaga pag tumatawa."

Namula ako bigla.

"So, in love ka na nyan?"

Napansin ko naman syang namula bigla kaya agad ko din syang pinicture-ran.

"Ayan ka na naman sa kaka stolen shots mo! Aanhin mo ba lahat yan ha?"

"Remembrance lang. Hahaha ang kyot mo Tan!"

Teka, ibig sabihin, ganito rin si Anasthasiah sa kanya? Oh, my similarities pa rin pala kami kahit papaano ng kambal ko bukod sa mukha.

Yeah, we both love photography pala. Tss.

Pero asan yung mga pictures nya dito sa phone? Ba't wala dito?

"Ikaw ha, wag mo nga akong tawaging Tan."

Seryosong saad nya. Bakit ba? Haha maasar nga.

"Tan."

Nakita kong nagpipigil sya kaya naman kinunan ko ulit ng picture.

"Ano ba Ana! Payag akong kunan mo ko ng mga litrato kahit pa naka wacky pose ako, wag na wag mo lang akong tawaging Tan."

"Reasons muna. Dami mong arte."

"Naalala ko kasi yung kambal mo sa tawag na yan."

"Oh, e ano naman yan ngayon?"

"Nandidiri ako."

"ANO?!"

seryoso, ako'y literal na nanlaki ang mga mata talaga.

Nandidiri talaga sya sa akin? Ouch naman!

"Oa nito oh. Umupo ka nga dyan. Di naman ikaw yung sinabihan ko. Makareak ka wagas. Basta wag mo na akong tawagin sa pangalan na yan ha?"

Dahan dahan talaga akong umupo. Parang ang sakit naman nun. Sa harapan ko pa talaga.

"Okay fine. Ang arte. Edi Ford nalang."

Sabi ko in between my rolling eyes.

"Trys will do."

"No. Yan ang tawag ng mga babae mo sayo. Kaya Ford nalang ang tawag ko sayo."

Tumingin naman sya diretso sa mga mata ko with matching kislap kislap pa yun. Namula tuloy ako bigla.

"You mean. Special ako for you?"

"Asa. I just want something new uy. Assuming ka na naman dyan."

Yeah new.

Nanlumo naman sya bigla kaya kinunan ko ulit sya ng picture pero bigla syang nag pose.

Aba!

"Oh I'm sure, yan na ang pinakamaganda sa lahat ng kuha mo."

"Nyee. Pinakapangit nga e. Wait lang ah. Cr lang muna ako."

Sinadya ko talagang iwan ang phone ko dun sa upuan para kunin nya at sya mismo ang maglagay ng number nya.

Ang talino ko talaga.

Pagbalik ko, napansin kong wala na sya sa dun sa pwesto namin kanina. Asan na naman kaya yun?

Nambabae na naman? Di nakatiis?

"Hey miss Anasthasiah. Here's your phone."

Sabi nung lalaking nakausap ko dito nung nakaraan.

"Thanks."

Hinalikan ko muna sya about 2 minutes siguro. Saka iniwan ko. Bahala syang mabitin dyan! Basta ako, aalis na ako!

Walang kwenta na kung magtagal pa ako dun.

Pero hindi muna ako dumiretso sa bahay. Kakain muna ako. Nakakagutom din uminom e.

'Hey Ana, sorry if I left without a word.  Nagka emergency kasi.'

Text yan galing kay Tan. Bahala syang mandiri sa Tan na yan. Basta yun ang gusto ko.

Trystan's Point of View

Umalis na ako dun.

Patawad Ana kung bigla bigla lang kitang iniwan.

May hinahanap kasi ako. Alam mo namang lalaki ako at ito na ang nakasanayan ko.

Nirespito kita kaya di ko gagawin yun sayo. Baka kasi layuan mo ako.

At patawad din kung magsisinungaling ako sayo minsan tungkol dito.

Di mo naman alam e.

Mahirap kasing baguhin ang mga nakasanayan na.

Kaya hirap na hirap din akong baguhin ang nararamdam ko sa'yo.

Totoo, crush kita nung bata pa tayo. Siguro hanggang ngayon din. Pero mukhang lumala na ata.

Pero kasi, mas nanaig ang pagmamahal ko sa kanya. Sya lang naman talaga simula pa lang nung makilala ko sya sa isang site.

Alam kong para akong sira dito. Pero kasi, pinilit ko lang talaga syang kalimutan kahit hindi ko kaya.

Paano ko nga ba sya malilimutan kung may nagpapaalala sa akin tungkol sa kanya? Ikaw yun e. Naalala ko sya lagi nang dahil sayo.

Kainis, nanloko na ba ako?

"Oh shit! Ah! Ah! Trys! Ahhmm hhaa..aarrrdd..eer ! Ah! Ah! Yyyeeaahh mm fuucckk! Oohh! Ah!"

Ang ingay naman nitong babaeng 'to masyado.

*see yah! :)