Is hij mijn mektab?! *voltooid*

29. Terug bij elkaar

            *Wat er vooraf gebeurde...*
ik riep Nasser en 3ami Ahmad en zei dat ik de adres had en zonder te wachten reed ik naar die locatie. ik hoorde 3ami de mannen roepen en al snel zag ik 5 busjes achter mij rijden. ik kom eraan schat hou vol alsteblieft. En reed sneller.
------------------------------------------
Pov. Lamia
Ik word wakker met een hevige pijn. We zijn helemaal in elkaar geslagen echt homo's tfoe. Ik probeerde op staan maar ik kon gewoon niet blijkbaar is mijn been gebrokken en dat was natuurlijk niet alles. nou luister, been gebroken chek, lip gescheurd chek, wang open gesneden chek, blauw als een smurf chek enzo kon ik verder gaan. Mohim ik ben gaan kruipen omdat ik niet kan lopen en ging naar Salwa. Ik probeerde haar wakker te maken en na een een paar minuten is ze waker. zei was net als ik bont en blauw maar liever bont en blauw dan verkracht worden toch. ik keek naar de deur en toen ik weg keek zag ik in de hoek van de kamer een fles water en een blad. Salwa is het gaan halen want ja mijn been is denk ik gebroken. Salwa dronk wat water en gaf het dan aan mij. ik dronk het water en keek dan naar het blad. Salwa begon het voor te lezen en wat blijkt dat het van Samir is en hij schreef dat Luäy zijn nummer heeft gevonden en hij onderweg was om ons te redden ik was zo blij. Ik mis hem zo erg. en na ongeveer een uur hoorden we schoten en gegil en van alles. Ik en Salwa waren bang. we kropen in een hoek en het enige wat ik deed was hopen dat het luäy was en alles zou eindigen een paar minuten werd de deur op geslagen. ik keek bang naar de deur en zag Luäy daar  staan. ik kreeg automatische tranen en salwa vroeg met een trilende en verwarde stem of hij luäy was. ik knikte alleen maar want praten dat kon ik niet meer. Luäy zag me en liep naar me toe en knuffelde me. ik snoof zijn geur in en ik kon niets meer wensen behalve dit moment. Ik laat je nooit meer iets overkomen ik zweer het je. Samir kwam naar binnen en Luäy stak zijn pistool richting Samir ik trok hem snel terug en zei dat hij ons hielp. Luäy vroeg of die ene Samir was en hij knikte. Kom laat ons snel gaan zei ik bang. Iedereen knikte dus is Samir naar Salwa gegaan en hielp haar en Luäy keek naar me want ik zat de hele tijd op de grond ik begreep zijn blik en zei dat mijn been denk ik gebroken was hij liet een traan vallen wat ik niet geloofde maar hij veegde het snel weg en vervolgens tilde hij me op. Wie liepen door de gangen en Luäy volgde Samir want hij wist waar de uitgang was. Net we de deur zien horen wie iemand roepen dat we niet moeten bewegen we draaide ons om en daar stond een man met een pistool een beetje later zag ik mijn vader en mijn ooms ik keek naar mijn vader met een blik zovan wat doe je hier je weet wel welke blik mohim een beetje later hoor ik Salwa papa zeggen ik keek haar aan en volgde haar blik. Daar stond zo'n beetje oud man en hij had een pistool gericht op die andere man die ons wilt doden. En zonder dat de vader van Salwa nadacht schoot hij die man dood. Salwa keek haar vader met bedraande ogen en haar vader liet ook een traan vallen. We zagen dat er nog manen naar hier lopen dus liepen we snel naar de auto's die andere manen waren nog aan het vechten maar wij zijn weg. Sorry hoorde ik Luäy zeggen wanneer we een stukje reden waarvoor vroeg ik? omdat ik je niet kon beschermen. ik liet een traan vallen en zei dat het niet zijn schuld was. we reden richting het ziekenhuis en salwa en samir en papa en nasser enzo reden achter ons. Na een lange stilte (2minuten) zei ik hem:"hoe gaat het met Waïl en Roumayssa en Dunia ze zullen kapot zijn en -..." hij liet me niet uitspreken en hij zei al dat ze van niets wisten en ze denken dat jij en ik samen naar Parijs op vakantie gingen. ik knikte en meer kom ik niet zeggen want ik ben simpelweg kapot. Ik keek alleen maar buiten en zonder dat ik het besefte viel ik in slaap. "Laat me gaan, ik heb niets gedaan alsteblieft laat me los!!" Riep ik omdat ik een nachtmerrie had totdat ik  iemand mijn naam hoor roepen "Lamia!" ik werd een beetje in elkaar geschud en vevolgens werd ik wakker. Ik keek naar Luäy en begon als een 3jarige kind te huilen hij trok me in een knuffel en na zo'n 5 minuten stapte we uit. ik zag een beetje verder Salwa en Samir en de rest we liepen naar binnen en werden dan naar een spoet kamer gebracht. Een minuut later kwam een dokter aan en verzogde eerst mijn wonden op mijn gezicht en dan mijn arm en zoals ik jullie  al zei is mijn rechter been gebroken Mohim ik lijk gewoon op een mumie uit egypte maar dan in Amsterdam en dat was het zelfde bij Salwa een beetje later kwam mijn vader naar binnen en keek me aan ik dacht dat hij me ging slaan of op mij roepen en zeggen dat alles zelf zocht maar integendeel hij trok me in een knuffel en ik hoorde hem huilen? Nee huilen?! Mijn vader huilt nooit zelfs toen mijn oma zijn moeder dus gestorven was huilde hij niet. Het spijt me mij dochter ik heb het verpest het spijt me. ik begrijp je wel als je me niet wilt vergeven. ik vergeef het je zei ik toen hij naar de deur liep. Ja ik vergeef het hem hij is mijn vader en hij heeft zijn excusses aangeboden+ hij heeft gehuilt dus ja hij kwam terug en trok me in een knuffel. nadat we naar buiten wouwen lopen kwam 2 politie's naar ons toe lopen en ze vroegen wat er was gebeurd? ik keek hen boos aan en reageerde alles op hen af. ik zei/riep:" ZIJN JULLIE SERIEUS TOEN WE JULLIE NODIG HADEN ZATEN JULLIE KOFFIE TE DRINKEN EN NU KOMEN JULLIE VRAGEN WAT ER AAN DE HAND WAS!!!!!! "riep ik woedend waardoor die tatta zei:"Mevrouw een beetje respect want je spreekt niet tegen je vriend ze of anders kom je ons een bezoekje brengen in het gevangenis" ik keek hem aan en zei:"Luister a sahb-..." Luäy liet me niet uitspreken en hij gaf een kaart naar hen vervolgens zei:"Advocaat ben salah ik weet dat ze nu moeten vertellen hoe ze zo zijn geraakt maar ze zijn moe en nog in chok" die tatta zei dat het goed was maar we moeten deze week naar de politie kantoor gaan en vertellen wat er was gebeurd we knikte alleen maar en vertrokken dan naar huis eindelijk ik mis mijn huis en Waïl. We reden naar huis en onderweg was er niets gebeurd of nou ja we hebben een beetje gepraat over die onvergetelijke en pijnlijke 3 dagen.
Pov. Luäy
mijn hart deed pijn okal ze nu naast me zit. ik weet nog steeds niet wat er allemaal met haar is gebeurd. ik wil het haar vragen maar die zin komt er simpel weg niet uit. "Ehh.. Lamia doen je ontvoerd werd haden ze zegmaar jou nou ja ehh... v-" ze zag dat ik het niet kon zeggen en ze stak haar hand voor mijn mond(jullie begrijpen me hoop ik😉) er is niets daarvan gebeurd stelde ze me gerust. ik knikte en glimlachte geruststelend.
--------------------------------------------
vergeet niet te stemmen en te reageren.
                       XXXNour❤