Leader / Jinkook

~10~ Yavaş Yavaş

Medya; Jungkook

Jisoo gözlerini kapatırken bende daha fazla beklemeyip dudaklarımı yaklaştırdım. Jisoo'nun nefes alış verişlerini duyabiliyordum. Dudaklarım dudaklarına değmek üzere iken aniden kafasını çevirmesi ile dudaklarım yanağına değdi. İçimi çeke çeke öptüm. Böyle bir şeye hazır olmadığı belliydi. Dudaklarımı yanağından ayırdıktan sonra Jisoo'yu göğsümde sıkıca sardım ve şakağına bir öpücük kondurdum. Daha bu anların tadını çıkaramamışken kapı hızla çalmaya başladı. Jisoo irkilerek kafasını kaldırdı.

"Hay ben sizin... "

"Ne oluyor? " Endişeli yüzüne bakıp gülümsedim.

"Bende bilmiyorum. Gidip bakayım. Sen izlemeye devam et filmi bebeğim. " Koltuktan kalkıp alacaklı gibi çalan kapıyı açtım.

"N'oluyor lan? "

"Abi, mekan karışmış! Herkes seni soruyor. Gitmemiz gerek acilen. " Kaşlarımı çattım. Bu da nereden çıkmıştı şimdi.

"Geliyorum şimdi, arabayı hazırlayın. " Kapıyı kapatıp salona; Jisoo'nun yanına geçtim. Oturduğu koltuktan merakla bana baktı.

"Benim acilen gitmem gerek bebeğim. Sen filmini izle tamam mı? Çok geç kalmamaya çalışırım. " Jisoo , gözlerindeki korku ile bana bakmaya devam ediyordu.

"Nereye gideceksin ki? Ne olmuş? "

"Önemli bir şey değil, işle ilgili. Uykun gelirse de çık odana uyu sen. " Gözleri kararsızlıkla baktı bana.

"Erken gel. Yalnız korkuyorum. " Eğilip alnına ufak bir öpücük kondurdum.

"Olabildiğince erken geleceğim güzelim. Ayrıca korkma, dışarıda birçok koruma var. Şimdi gitmem gerek. " Jisoo bir şey diyemeden yukarı çıkıp hızla üzerimi değiştirip tekrar aşağı indim ve Jisoo'yu kontrol ettikten sonra evden çıktım. Arabam kapımın önündeydi. Hızla sürücü koltuğuna geçtim. Yan tarafımda, birçok işime koşan adamım vardı.

"Ne olmuş? Ayrıntı ver! "

"Abi haberler pek iç açıcı değil. Herkes köpürüyor, sana cephe almışlar. " Elimin altındaki direksiyonu sıktım. Ağzımdan tıslama gibi çıktı sözler.

"Jungkook! " Adamım çekinerek tekrar konuştu.

"Dediğin gibi abi, adamlarımız bunun büyük ihtimalle onun başının altından çıktığını söylüyorlar. " Bir süre durduktan sonra devam etti. "Abi, neden anlatmıyorsun? Belki inanır, eskilerin hatrına. " Derin bir nefes aldım.

"İnanmaz! Şerefsiz, gözünü öyle kör etmiş ki... Bir iz bulamadınız mı? "

"Bugün konuştum, sağ kolu olan bir adam varmış. Patronu öldükten sonra bırakmış bu işleri, onu arıyorlar. Bir iki güne bulunur. " Duyduklarım şaşırmama sebep olmuştu. Ama iyi de olmuştu.

"Artık zamanı geldi. Her şey yavaş yavaş ortaya çıkacak. "

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Farkındayım, kısa bir bölüm oldu ama çok hastayım ve elimden bu kadarı geldi. Kendimi iyi hissettiğimde daha uzun bir bölümle geleceğim. Yeni bölümde görüşmek üzere!