~Sweet Vampires~

hoofdstuk 19: zondag rust

hoofdstuk 19

*Daniel*

'Avery slaapt nog, wij gaan jagen.' zegt William tegen me en slaat de deur achter me dicht. De hele nacht heb ik gejaagd en het lichaam van Felix en Elisabeth verbrand. Ik voel de beelden van het brandende lichaam van Elisa voor mijn ogen. 

Zachtjes sluip ik naar Avery's kamer en doe voorzichtig de deur open. Ze ziet er zo vredig uit als ze slaapt. Haar bruine haar zit alle kanten op en haar mond is een beetje open. Ik hoop dat ze me snel zal vergeven. Ik deed het juist voor haar, en ik had geen idee hoe veel pijn ik haar eigenlijk wel had gedaan. Het komt wel goed, uiteindelijk.

Ik sluit weer de deur achter haar en loop naar beneden. Misschien is het handig om even de omgeving te verkennen. Ik loop naar buiten en snuif goed de lucht mijn neus in. William, Joseph en Kathelijne zijn richting het Noordoosten gegaan. Ik ren de andere richting op en controleer alles. Wanneer ik een vers en vreemde geur ruik sta ik gelijk stil en voel nog een beetje wind langs me heen gaan. Ik concentreer me op de geluiden en op dat moment kwam er een vampier uit de bomen springen en sprong op mij. Snel sloeg ik hem van me af en ging klaar staan op de volgende aanval. Als hij weer naar me toe komt rennen spring ik in de lucht, maak een salto en haal zijn hoofd eraf.

Het is een nieuweling, iemand maakt duidelijk een leger, Joseph zei tegen mij hij ook al twee tegengekomen was. 

Het lichaam blijft roerloos op de grond liggen. Ik pak een aansteker uit mijn zak en verbrand hem. Avery kan niet meer alleen thuis blijven, straks gebeurt er wat met haar. Ik keek nog even naar het brandende lichaam en versnelde me daarna weer naar huis. 

Avery was al beneden, waarschijnlijk is ze aan het eten. Met zo min mogelijk geluid liep ik naar boven en liep mijn kamer in. Van het plankje boven mijn bureau haalde ik een foto album vandaan en sloeg hem open. Als eerst verschenen er een paar foto's van Avery als een vier-jarige en een bladzijde daarna sta ik met haar op de foto. Niks is aan mij veranderd, helemaal niks. Avery zal nog groeien, maar dat zal ook niet meer lang duren. Ik weet dat ze spijt gaat krijgen als ik haar verander, maar ze wilt het zo graag dat ik er mijn twijfels over heb. Het zal ooit gebeuren, hoe dan ook.

*_*_*_*_*_*_*_*_*_*_*

 *Avery*

Automatisch loop ik naar de keuken wanneer ik de trap af kom. Zo te zien is er niemand behalve ik en mijn eeuwige depressie. Oké, stop met overdrijven, Avery. Het is zondag, geniet ervan.

Ik smeerde chocopasta op mijn broodje en schonk een beker melk in waarna ik aan de tafel ging zitten in de keuken. Nadenkend at ik mijn broodje op. Misschien moet ik me gewoon niet zo aanstellen en doen alsof er nooit iets gebeurt is. Mijn leven is al ingewikkeld, waarom zou ik het nog ingewikkelder maker?

Misschien moet ik eerst naar zijn verhaal luisteren voordat ik weer het woud in vlucht. dat was zwak van me, echt zwak. met moeite at ik het broodje en nam een slok van de melk. ik had hoofdpijn door het huilen van gisteren. wat eigenlijk best wel raar is aangezien ik nooit huil. alleen als ik het echt niet meer tegen kan houden. ik kijk naar het briefje dat voor mijn neus op tafel ligt. echt wat voor mij om dat nu pas te zien.

goedemorgen Avery,

we zijn net z'n drieën even jagen en ongeveer om 12 uur terug. blijf voorlopig in huis tot wij er zijn, doe alsjeblieft geen domme dingen...

-William

ik zucht wanneer ik de laatste zin lees. nu doet hij alsof ik erbij loop met een kip zonder kop. en niet het huis uit, hoe wil ik dat overleven? al wanneer ik naar buiten kijk heb ik zin om door het woud te wandelen. de goudbruine blaadjes nodigen me gewoon uit. Wacht, met z'n drieën? Met Kathelijne erbij is het vier, dus wie is er thuis? Misschien heeft William zich gewoon vergist.