~Sweet Vampires~

hoofdstuk 15: i need two persons in my life, Ben&Jerry.

hoofdstuk 15

zuchtend ging ik op bed liggen en staarde naar het plafond. ik miste Jack nu al. waarom moest hij nou weggaan? het is toch niet zo opvallend wat er gebeurde op school? ik vraag me weleens af hoe mijn leven eruit zal zien als mijn ouders nog leven. dat ik William, Joseph en Daniel nooit heb gekend. het zou een last minder zijn voor hun als mijn ouders er gewoon waren. dan zou ik nu waarschijnlijk met mam praten over school. mensen moeten niet zo zeuren wanneer hun ouders ze een keer waarschuwen. het is moeilijk leven zonder ouders al wensen sommige van wel. 

ik werd uit mijn discuserende gedachten gehaald door geklop op de deur.

'Avery. mag ik binnen komen?' hoorde ik Josephs stem vragen. ik bleef even naar het plafond staren tot Joseph weer klopte. 'Avery.' zuchtte hij. ik ging rechtop zitten.

'kom maar.' zei ik haast onverstaanbaar maar Joseph had het wel gehoord. hij deed de deur zachtjes open en kwam bij me op bed zitten.

'wat is er?' vroeg hij met een voorzichtige stem. ik leunde met mijn hoofd tegen zijn schouder aan en keek stil naar de muur voor me. ik wil Joseph niks vertellen, ik wil Jack gewoon helemaal vergeten en mezelf volproppen met Ben&Jerry ijs. that's all.

'niet veel.' snoof ik. Joseph legde zijn hand op mijn rug en wreef heen en weer waardoor ik rustig werd.

'kom op, Avery. je weet dat je alles aan mij kam vertellen.' ik weet niet waarom, maar of één of andere manier had hij gelijk.

'Jack is weg, en komt voorlopig niet terug.' zuchtte ik. mijn stem was gebroken. Joseph zei niks. stil keken we voor ons uit, naar de saaie witte muur die toch wel interessant bleek te zijn. dit zou nooit gebeurt zijn als ik een normaal leven had, en ik moet ophouden met daarover te piekeren. met piekeren krijg ik mijn leven niet terug. ineens schoot me iets te binnen.

'Joseph, waarom heeft Daniel me eigenlijk meegenomen naar jou en William? toen mijn ouders werden vermoord, zeg maar.' het laatste zei ik zacht, ik haar het om aan de dood van mijn ouders herinnerd te worden.

'omdat hij van je houd.'

_______________________________

*Daniel*

stil keek ik naar het meer. deze plek is zo rustgevend, het liefst kom ik hier elke dag. gewoon om even op adem te komen. ik heb al wat dingen van Joseph gehoord, dat Avery nu vaak met Jack omgaat. en geloof me of niet, ik ben jaloers. maar ik doe het voor Avery dat ik hier ben. het is een lullige ruzie tussen Jack en mij waar Av niet tussen hoeft te komen. ze zal toch van Jack blijven houden, wat er ook gebeurt. en ik ben met Elisa. het meisje waar ik al eeuwen over nadenk, hopeloze dromen erover heb. zelfs had ik een keer heel Noord-Amerika doorgereisd alleen maar om Elisa te vinden. ik kon het niet geloven toen ze opeens voor mijn neus stond.

'waar denk je aan?' vroeg haar zoete stem. stilletjes kwam ze naast me zitten en staarde net als ik naar het heldere meer.

'aan jou.' antwoordde ik grijnzend. ik heb het gevoel dat ik in de war ben. ik bedoel; ik hou van Elisa, maar waarom zegt mijn hart iets anders? het lijkt wel alsof ik in tweestrijd zit met mijn lichaam. de ene helft wilt Elisa en de andere helft niet.

'ik hou van je.' fluisterde ze. ik glimlachte om het triomf. het is eeuwen geleden dat ze dat voor het laatst had gezegd. 

**

na een lange nacht had ik maar besloten om even een wandeling te maken. Elisa had ik gezegd dat ik even tijd voor mezelf nodig had. gewoon, om even na te denken over alles. gelukkig geloofde ze me.

op normaal mensentempo liep ik door het woud heen. vannacht had ik al gegeten dus ik had niet zo zeer trek. het was wel grappig om de herten en andere dieren weg zien te rennen voor me.