~Sweet Vampires~

hoofdstuk 22: Return of his dark side

ey! sorry voor dat lange lange lange wachten :/ ik zit op het strand en opeens inspiratie dus ja.... lees gewoon :p

en sorry voor typfouten of weet ik veel wat, ik schrijf op mijn telefoon :)

xxx

___________________________________

hoofdstuk 22: Return of his dark side

Zijn vuist sloeg hard tegen de muur aan van het oude pakhuis, een ader op zijn voorhoofd was duidelijk te zien, vooral als hij nu zo woedend is.

'Tyler en Jonathan zijn vermoord, hoe kan jij nog leven!' sprak hij woedend uit naar de groot gebouwde jonge man voor hem.

'Ik ben gevlucht, meneer Griffin. Ze waren met zijn drieen, een meisje en twee-'

'Bespaar me je gepraat, ik heb niks aan je.' sist hij en hield zijn hand omhoog. De jongen keek met angstige ogen naar Griffin, hij wist dat hij nu vermoord ging worden. Een man en een vrouw hielden de armen van de jongen vast.

'Bedankt voor je hulp.' mompelde Griffin nors en haalde het hoofd van het lichaam van de jongen. 'Verbrand hem.' beveelde hij de twee die met het hoofd en lichaam wegliepen.

Griffin wilde er alles aan doen om het meisje te pakken te krijgen, haar gave zou hem helpen om de wereld te veroveren, iets waar hij al een paar jaar mee bezig is. Sinds hij haar voelde is Griffin achter haar aangegaan toen ze met haar moeder wegging naar één of ander kantoor. Hij vermoordde gelijk haar ouders, maar die Daniël moest het weer verpesten.

Terwijl hij diep in gedachten is gaat hij op de stoel zitten achter hem.

'Meneer, ik heb nieuws!' een jongen kwam opgewonden het pakhuis in en liep naar Griffin toe, hij was nieuwsgierig naar het nieuws.

'Vertel.' zegt Griffin en leunt zijn hoofd op zijn hand en steunt die met zijn elleboog.

'Ze is weggelopen van huis.' glimlacht de jongen trots omdat hij zelf het nieuws mag vertellen aan Griffin.

'Zeker?' Griffin ging rechtop zitten, de jongen knikte. 'Haal haar.' beval hij hem, de jongen liep het pakhuis weer uit en Griffin ging weer achteruit in zijn stoel zitten, hij was benieuwd naar haar. Zou ze echt zo sterk en uitverkoren zijn zoals hij dacht? En wat zou haar gave zijn? Hij zelf heeft ooit de eer gehad om vrienden te zijn met een uitverkorene, maar die bitch heeft hem veraden, echte liefde my ass.

'Meneer, deze man heeft ons veraden.' zegt een vrouw met diep zwart haar en opvallende rode ogen, Mary, ze hield een man stevig vast terwijl hij het uitkermde van de pijn. Griffin weet nog goed hoe haar geschrokken gezicht eruit zag toen hij haar dertig geleden één van hem maakte, ze beloofde hem eeuwige trouw.

Hardhandig gooide Mary de man voor de voeten van Griffin. Hij stond zuchtend op en keek naar de man die angstig naar Griffin keek. 'Doe het niet, alsjeblieft, ik heb kinderen.' smeekte hij, Griffin had wel eens gewoon mensen die bij hem hoorden zodat ze ongezien informatie aan hem door konden geven, meestal deden ze het voor een dienst zoals eeuwig leven of roem, maar dat waren natuurlijk allemaal leugens.

'Kinderen... Pff... Daar heb ik zo'n hekel aan!' zei Griffin dramatisch en gooide zijn armen in de lucht, de man keek hem hopeloos aan, hij wist dat zijn leven straks voorbij zou zijn.

'Weet je wat? Ik ben aardig, dus ik stuur wel mensen naar jouw kinderen toe om ze aan het leger toe te voegen.' Griffin toverde een grimas op zijn gezicht. 'Hoe klinkt dat?' vraagt hij nieuwsgierig aan de man die zijn hoofd verslagen naar beneden hield.

'Je bent zielig, gewoon omdat je aandacht nodig hebt.' mompelde de man, hij zal nu toch dood gaan, dus hij heeft niks te verliezen. 'En dat alleen om die ene liefde.' Griffin werd woedend, hij heeft geen recht om dat te zeggen! In een seconde beet hij zijn hoofd van zijn romp en keek vol afschuw naar het lichaam.