~Sweet Vampires~

hoofdstuk 21: Denkende

hoofdstuk 21

Verveeld kijk ik een beetje uit het raam. Het is woensdag en ik ben bezig om een Wiskunde toets te maken, zonder succes. De helft ging nog wel, maar toen kwamen de inzicht vragen. Zodra de bel gaat, laat ik mijn pen vallen op tafel en liet een diepe zucht horen. De hele dag zat ik al op school dus ik was blij dat ik eindelijk naar huis kon

Ik deed mijn pen in mijn tas,  verliet het lokaal en liep naar mijn kluisje. Ik haalde mijn jas eruit en deed hem weer dicht waarna ik vervolgens naar buiten liep. Ik zag Daniël al bij de eik staan, hij draaide zich om zodra ik nog een stap zette.

'Hoe was je dag?' vraagt hij grijnzend, Daniël weet zelf ook wel dat ik een afschuwelijke hekel heb aan woensdagen, omdat ik dan het eerste uur tot en met het laatste uur op school zit. 

'Hou er maar over op.' mompel ik terwijl we het woud inlopen. Daniël legt zijn arm over mijn schouder.

'Ging het niet met wiskunde?' vraagt hij, ik zeg niks. 'Avery, je kon mijn hulp heus wel vragen!' zegt hij. Ja, vooral als jullie de hele tijd bezig zijn met dat leger die hiernaartoe komt.

'Je was druk.' zeg ik zacht, Daniël haalt zijn arm weg. 'Is er nog nieuws over dat leger?' vraag ik aan hem en kijk hem recht in zijn ogen aan, hij kijkt weg. 'Daniël.' zeg ik op een wat dreigender toon.

'William en Kathelijne hebben er vanochtend eentje neergehaald, het zal wel een verkenner geweest zijn.' zijn kaken zijn stijf op elkaar.

'Dus het zal niet meer zolang duren.' zeg ik bevestigend, Daniël knik maar laat toch een glimlach zien.

'Maak je maar geen zorgen, er zal jou niks gebeuren.' glimlacht hij, ik weet dat die glimlach nep is. Er zal mij heus wel wat gebeuren, of ik ga dood of ik zal een vampier worden, een bloeddorstige vampier.

'Stop maar met die positieve praatjes, we weten allebei wat er gaat gebeuren.' zeg ik met een wegwuivend gebaar, ik zie duidelijk de pijnlijke blik op Daniël's gezicht, maar ik ga er niet op in.

***

'Goed zo! Je gaat die wedstrijd zo gemakkelijk winnen.' zegt Joseph trots, we zijn al een uurtje bezig achter de piano, en ik moet zeggen dat het niet verkeerd klinkt. 'Wat ga je met het geld doen als je wint?' vraagt hij, vanochtend had hij gezegd dat het geld 5,000 euro zou zijn.

'Een auto kopen.' zeg ik vastbesloten. Sinds ik in die grot zat heb ik mezelf voorgenomen dat ik een auto zal gaan kopen en mijn rijbewijs zal halen zodat ik de laatste paar jaren zelf naar school kan.

'Je weet toch dat wij wel een auto voor je kunnen kopen?' vraagt hij, ik knik. Altijd ben ik afhankelijk geweest van William, Joseph en Daniël. Ik wil nu iets zelf doen zodat ik kan bewijzen dat ik het ook kan.

'Ik kan het zelf.' glimlach ik en ga weer verder met spelen. Joseph loopt weg, waarschijnlijk gaat hij even jagen. Hij is degene die zich altijd moet inhouden als hij honger heeft, en hij heeft me nog geen één keer aangevallen, dus ik vind het knap van hem.

William vertelde me hoe het voelt om honger te hebben als vampier. Je keel word droog en begint pijn te doen binnen een paar minuten, je kan aan niks anders denken dan bloed, bloed, bloed en nog eens bloed. Daarom is het ook zo moeilijk om jezelf in te houden als vampier zijnde, je denkt niet meer na en gaat recht op je doel af. 

Daniël komt de kamer binnen.

'Het meisje met het onbekende talent.' grijnst hij, ik stop met spelen en kijk hem aan. 

'Is Joseph jagen?' vraag ik aan hem, hij knikt.

'Ik kom net terug, dus ik heb Joseph even afgelost.' glimlacht hij, een rode vlek op zijn witte blouse valt me op.