~Sweet Vampires~

hoofdstuk 12: roddels...

hoofstuk 12

ik zuchtte, weer een schoolplein vol met roddels, verhalen en drama's. stil en onopvallend mogelijk liep ik over het plein op zoek naar Jack. ik moet het goed praten en zeggen dat het me spijt. ik weet niet of ik iets voor hem voel, vooral na die kus van gisteren.

'ik ben bij de kluisjes. kom maar als je wilt praten.'

ik begreep meteen wat mijn hoofd probeerde te zeggen en liep met een volle pas richting de kluisjes.

'Jack?' ik keek overal maar Jack kon ik niet vinden. 'Jack?' vroeg ik nog een keer.

'hierboven.' ik luisterde niet en keek gelijk waar het geluid vandaan kwam. Jack zat bovenop een balk.

'kom naar beneden, straks ziet iemand je.' siste ik naar hem. hij sprong soepel naar beneden en kwam voor me terecht. ik weet niet waarom maar opeens had ik een de-ja-vu.

'luister, Jack.' begon ik met praten. 'je hoeft geen sorry te zeggen. ik vond het niet erg.' zei ik blozend. hij kreeg weer dezelfde zelfverzekende grijns op zijn gezicht maar zei niks terug. in plaats daarvan keek hij naar mijn lippen. "oke, Av. dit keer niet blijven staan." sprak ik mezelf bemoedend toe.

Jack legde zijn linkerhand in mijn nek en trok mij naar hem toe. ik sloot mijn ogen en voelde Jack's lippen de mijne aanraken. ik legde allebei mijn armen in zijn nek en trok zijn lichaam tegen me aan. ik voelde hoe hij moeite deed om zich te beheersen dus liet ik hem los.

'sorry.' grijnsde hij blozend. ik lachte en staarde een beetje naar de grond.

'dus... zijn we nu samen?' vroeg ik een beetje verlegen. hij lachte naar me.

'als jij dat wilt.' vroeg hij rustig. ik knikte.

ik had eerlijk gezegt nooit gedacht dat mijn leven zo raar kon lopen. ik word opgevoed door vampieren en nu is mijn vriendje ook nog eens een vampier. nope, ik zei toch al dat mijn leven niet normaal is.

ik werd uit mijn gedachten gehaald door Jack die mijn hand vastpakte. precies op dat moment ging de bel.

'kom, dan gaan we naar de les.' zei hij met zijn geweldige stem. ik knikte en liep met hem mee. ik keek naar onze handen die zich met elkaar hadden verbonden.

ik schrok door de wijzende leerlingen in de gang. oh nee! ik wil niet in de belangstelling staan..

'let maar niet op hen. ze zijn jaloers.' fluisterde hij in mijn oor. de koude rillingen van zijn stem gleden over mijn rug. ik voelde.me niet comfortabel als iedereen ons aankijkt.

ik voelde dat Jack een kneepje gaf in mijn hand. ik kan er echt niet tegen. ze roddelen over me terwijl ik er zelf bij sta.

'Jack, gaat het niet te snel voor jou?' fluisterde ik zodat niemand het kon horen.

'wat bedoel je.' vroeg hij onzeker.

'nou, we kennen elkaar niet eens een week en we zijn nu al blijkbaar HET stelletje van de school.' zei ik met nadruk op het.

'laat ze lekker. wij zijn samen, dat is toch het enige wat telt?' ik knikte langzaam.

'ja, je zal wel gelijk hebben.' zei ik glimlachend. opeens stond Jack stil met een brede grijns op zijn gezicht. voordat ik kon antwoorden hoorde ik zijn stem in mijn hoofd.

'zullen we hun een klein showtje geven?' ik knikte gelijk. het maakt niet uit wat ze denken. Jack en ik zijn samen.

Jack glimlachte en boog zichzelf voorover om me een zoen te geven. ik gniffelde en zoende hem terug, midden op de overvolle gang met alle ogen op ons gericht. en ik vond het eerlijk gezegt helemaal niet erg. ze kunnen me niks maken, Jack is er.

ik voelde plotseling en duw in mijn zij en viel daardoor opzij. Chelsea had me weggeduwd en zoende Jack volop op zijn mond! bitch, je kan nu beter weggaan...

ik probeerde op te staan maar mijn enkel deed ontzettend veel pijn.

'Chelsea! what the hell!' schreeuwde Jack luid. ik schrok van zijn verhefte stem. Jack duwde Chelsea tegen de muur aan. ik zag een rode gloed in zijn ogen.

hij gaat toch niet....?

ik stond gelijk op en huppelde naar Jack toe ondanks de ondragelijke pijn.

hij gromde woest naar Chelsea, ik moet opschieten.

'Jack, rustig.' probeerde ik hem te kalmeren. Chelsea's ogen straalden doodsangst uit.

'Chelsea, als ik jou was, dan was ik allang gevlucht.' zei ik dreigend tegen haar. ze wierp me een vuile, hatelijke blik toe. Jack gromde weer.

'waarom zou ik? Jack had gezegt dat hij van me houd.' oh nee, Chelsea! waarom moet ze dat weer zeggen. Jack stond in de aanval. ik móét iets bedenken zodat Jack haar niet zou vermoorden. ik zag een uit stekende scherpe steen aan de zijkant van Chelsea. ik bedacht me geen moment en ging met mijn arm erlangs waardoor er een bloedende snee in mijn arm zat. oke, toch niet zo'n slim plan

Jack keek eindelijk naar mij in plaats van Chelsea. zijn rode gloed werf nog erger. dit is fout, helemaal fout.

'Jack?' vraagde ik voorzichtig. hij keek me schuldig aan en rende daarna weg de school uit. ik zuchtte van opluchting.

'nou zeg, heeft hij geen woede beheersing?' zei Chelsea met een dom klinkende stem. ik draaide me om en gaf haar een klap. ze legde haar hand op haar wang. het was op het randje of ze ging huilen.

'blijf van mijn vriendje af, slet.' siste ik naar haar. ze bleef stil tegen de muur staan terwijl ik de verbaasde mensen langsliep op zoek naar Jack.

*

ik liep al een kwartier naar Jack te zoeken in het woud. de ongelijke grond was niet al te fijn voor mijn zere enkel.

ik deed mijn vestje uit en bond het om mijn arm met de hoop dat het stopt met bloeden.

'Jack!?' riep ik door het hele woud zonder ook maar iets van Jack te horen.

'Jack!? alsjeblieft kom!' smeekte ik. ik voelde een warme traan langs mijn wang stromen. ik kon het net zo goed vergeten. hij had me allang gehoord en niks van zichzelf laten horen.

ik ging zuchtend op een omgevallen boomstam zitten. ik keek naar de schade die ik mezelf had toegebracht met die baksteen. de diepte viel wel mee alleen bloedde het als een gek.

er viel een kastanje voor me op de grond. ik keek met een opgetrokken wenkbrouw naar boven. Jack zat daar zwijgend op een tak naar beneden te staren.

'Jack, kom alsjeblieft naar beneden.' smeekte ik. ik hoorde hem zuchten en even later zat hij naast me op de boomstam.

'waarom heb je jezelf gesneden.' zijn stem was kil, iets wat ik niet gewend ben van hem.

'klopt het dat je tegen Chelsea zei dat je van haar houd?' vroeg ik zijn vraag negerend. ik hoorde hem lachen.

'wat denk jezelf. ik bedoel, ik zeg nog liever tegen een boom dat ik van hem hou dan tegen Chelsea.' grinnikte hij. ik lachte en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. ik hoorde zijn rustige ademhaling en voelde hoe zijn schouders langzaam op en neer gaan.

'gaat het?' vroeg hij terwijl hij zijn linkerhand om mijn middel heen legde.

'nee, mijn enkel doet pijn en ik bloed dood.' zei ik zuchtend. ik hoorde Jack weer lachen. het liefst was ik de hele ochtend tegen hem aan blijven liggen.

'kom, ik breng je wel even naar mijn huis.' zei Jack lachend. ik knikte. Hij tilde me op en liep verder het woud in. ik legde mijn hoofd tegen zijn borstkast en viel in slaap door de ritmische bewegingen van zijn voetstappen.

***

heey mensen. het is een klein hoofdstukje, sorry daarvoor :s

maar was het goed of waardeloos? laat het ff weten in de reacties :)

Xxx