Szczerość, sumienność i prawość to nasze przywary, zajrzyj do kotła, zaczynamy czary!
Czytamy, recenzujemy i oceniamy historie różnego kalibru. Jesteś początkującym autorem, a może masz za sobą kilka tekstów? Chcesz poznać rzetelną, konstruktywną i...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Apel w formie bajki. Przyjmując tego "shota" nie sądziłam, że trafię na tak trudny do ugryzienia tekst. Nie jestem wielbicielką bajek, nie czytuję ich, a co więcej, nie cierpię ich.
Ale jestem zbyt kochana, żeby odmówić sobie nauki, a komuś recenzji.
Zacznę od mojej ulubionej i zarazem najłatwiejszej dla mnie części. Okładka jest śliczna, jednak zdecydowanie zbyt ciemna (tak subiektywnie). Mimo to jest skomponowana naprawdę w dobrym guście, elementy na niej zawarte są bezpośrednim odniesieniem do treści utworu. Bardzo podoba mi się również drugi plan, który zajmują jednokolorowe kłosy, trawy i wznoszące się nad postacią ptaki, również bardzo zgrabnie nawiązujące do fabuły.
Opis jest dosyć mętny. Zamiast wymieniać, o kim opowiada historia, skłoniłabym się do krótkiego uściślenia tego, co w bajce najważniejsze – fabuły. Streściłabym ją do jednego zdania. I tak wiem, że to forma głównie dla dzieci, ale opis nie zachęcił mnie w najmniejszym stopniu do tego, by sięgnąć po ten tekst. O wiele lepiej, w moim odczuciu, spełniłoby tę rolę coś w stylu: „Co wydarzyło się dziś w głębi lasu?". Jak infantylnie to nie brzmi, wydaje mi się, że wolałabym taką zachętę.
Po ogólnych wrażeniach pora na krótkie przedstawienie fabuły, bohaterów i wniosków, jakie wyciągnęłam.
Przez chwilę nie potrafiłam odnaleźć się w tekście, na początku kompletnie tracąc grunt pod nogami. Nie czytałam bajek od zdaje mi się, podstawówki (a i tam sięgałam już po Eragona i bardziej rozbudowane historie) i nigdy też specjalnie ich nie lubiłam. Po prostu były.
Dziś przychodzi mi bajkę ocenić, a nie zinterpretować, więc zacznę od tego, że miło zaskoczyła mnie forma.
Mimo moich obaw tekst był przystępny, lekki i nie zawierał zbyt wiele błędów. Bajka zdecydowanie należy do rodzaju bajek narracyjnych i cieszę się, że nie zaczęłaś wplatać w nią formy wierszowanej, mieszając rodzaje.
Zwróciłabym natomiast uwagę na łączenie podmiotu i orzeczenia w zdaniach. Jednym z takich błędów było to zdanie: "Pewnego dnia mieszkańcy lasu przejęci okrutnym losem drzew i swoim własnym, zebrały się do poważnych obrad". Najlepiej iść skrótowcem myślowym, wrócić do zdania i skrócić do „mieszkańcy lasu zebrali się".
Oprócz tego bajka ma swój morał, jest zbudowana ciekawie, choć odrobinę bym ją wzbogaciła o kilka opisów. Nie samych czynności, jednak bardzo szybko przechodzimy z "narady" do "człowiek sprzątaj". Jest to dla mnie odrobinę za szybki zabieg, czymś bym to urozmaiciła.
Wiele o bohaterach nie powiem poza faktem, że są to zwierzęta, jak to zwykle bywa w bajkach. Większość z nich jest wściekła na ludzi, zaśmiecających ich piękny dom i mimo że wilki i psy próbują odrobinę stonować emocje zwierzęcego tłumu, zostają zagłuszone.
Całkiem zgrabnie wyszło ci natomiast przekształcenie apelu dotyczącego dbania o środowisko i przemycenia ważnego morału: nie jesteśmy jego odrębną częścią, należymy do niego.
Podsumowując, jakże krótką i napisaną po omacku recenzję, przyznaję, że bajka jest treściwa, ładnie i zgrabnie napisana, przystępnym językiem i z niewieloma błędami. Forma tekstu trzyma się ogólnie przyjętych ram i tego jak bajka powinna wyglądać, a co więcej zawiera morał, czyli najważniejszą część bajki.
Zachęcam do sięgnięcia po tego małego shota. Nie jest najlepszą rzeczą, jaką wygrzebałam z odmętów wattpada, ale warto czasem wrócić do bajek i przeczytać coś tak przyjemnego.
Postarałam się wyciągnąć do tej recenzji wszystko co wiem, niejednokrotnie sprawdziłam też swoją wiedzę w innych źródłach, jednak tekst nie pozwolił mi na obszerniejszą recenzję, a szkoda, bo takie wyzwanie przyjęłabym chętniej.
