Almost (Under Revision)

Chapter 10: Officially Yours

"H-hindi ko *huk* naman *huk* ginusto to eh! Hindi lang *huk* naman ikaw *huk* yung nasaktan *huk* eh! Nasasaktan din *huk* naman ako." Patuloy lang ako sa pag iyak.

"Kaya *huk* nga *huk* kita iniwasan *huk* e. Para *huk* sana *huk* hindi nalang kita *huk* masaktan. Pero *huk* nag tapat ka *huk* I saw *huk* her watching *huk* US. I have *huk* to do it. I have to reject you." Mas lalong napalakas yung iyak ko.

"I need time. Time to think."

Yun lang yung sinabi niya then he started walking away.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Prince's POV

I left her there crying.

Ugh! Bat ko ba kasi siya iniwan dun?! Tao lang naman din kasi ako diba?!

Nandito na ko sa kotse pero hindi ko alam kung san ako papunta. Kahit san ako tumingin lagi kong nakikita yung mukha niya habang umiiyak. Tangina naman e! Inikot ko pabalik yung kotse.

Malapit na ko sa parking lot ng makita ko siyang papalabas. Hininto ko yung kotse sa tapat niya na halata naman kinagulat niya. Mas lalo siyang nagulat ng binaba ko yung bintana.

"Get in." I said looking at her. Nag dadalawang isip pa siya pero agad din namang sumakay.

"San tayo pupunta?"

"Kailangan mo bumawi sakin." I smirk.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Eleanor's POV

Tahimik lang kami ni Drei sa loob ng kotse. Hindi ko alam kung saan kami pupunta at kung anong ibig niyang sabihin na kailangan kong bumawi sakanya.

Matagal tagal din kaming nasa byahe hanggang punasok siya sa isang malaking gate.

Nandito kami ngayon sa isang farm na pag aari nila Drei. Nagulat nalang ako ng bigla siyang sumulpot sa bahay at sabi niya may papakita daw siya. Wala naman ako nagawa dahil kahit tumanggi ako e hindi naman siya makikinig. Ano ba kasing gagawin namin dito?

"Tara?" Sabi niya sabay lakad papunta sa likod.

Hindi naman malayo ang nilakad namin. At aaminin ko, ang ganda ng lugar na to. Malinis at sariwa ang simoy ng hangin. Gustong gusto ko tumira sa ganitong klaseng lugar. Tahimik at peaceful. I was lost in admiring the whole place na hindi ko manlang namalayan na nandito na pala kami. Nagulat pa nga ako nung makita ko kung nasaan kami. Kabayo. Ang daming kabayo. Hindi pa ako nakakasakay sa kabayo. Isa sa gusto kong gawin ay matuto mangabayo. Ang alam ko kasi hobby ng mommy ko ang pangangabayo kaya gusto ko din matutunan kaya lang ayaw ng daddy ko dahil delikado daw.

"Bakit tayo nandito?" Tanong ko sakanya na parang hindi padin nag reregister sakin ang mga nangyayari.

"Were going horse back riding."

"Alam mo bang gustong gusto ko matutong mangabayo?" Nag nining ning yung mata ko habang tinitignan yung mga kabayo.

"Yeah I know. Nakita ko kasi yung picture ng mom mo na nakasakay sa kabayo. Sorry napakielaman ko yung album. Nacurious kasi ako e." Napakamot pa siya sa batok niya. Ang cute!

"It's okay. Pero bakit tayo pumunta dito? Diba sabi mo kailangan ko bumawi sayo?" Hindi ko alam kung saan nanggagaling yung mga tanong ko pero parang gusto may gusto ako malaman.

"You'll know later. Besides I think your like your mom. When I saw her picture I know for a fact that she's happy with horseback riding. And maybe just like your mom. You'll like this too."

Actually nabigla talaga ako sa sinabi niya. Wala pang nag sasabi sakin na I'm like my mom kasi mostly sinasabi nila na para daw akong si daddy. Even my face, nakuha ko daw ang mga features ni dad that's why I was shocked nung sinabi niya yun.

"Is there something wrong?" He said looking at me. Siguro napansin niyang nag iba yung expression ko.

"No I'm fine. I'm just happy. I know you don't want to know but you always makes me happy." Ngumiti ako sakanya ng sincere. I mean it. He always makes me happy.

"Kahit galit padin ako sayo gusto ko padin naman nakikita kang masaya. Besides sanay na ko na lagi kang pinasasaya. I think naging hobby ko na yun since nakilala kita." I felt my vission getting blur. Naiiyak ako. Ang laki kasalanan ko sakanya pero heto siya. Nagagawa parin na mapasaya ako.

"Oh diba kakasabi ko lang na gusto ko masaya ka? E bat bigla ka namang umiyak?" Umiling ako. Lumapit siya agad sakin at pinunasan yung mga luha ko. 

"I'm just happy. Very very happy." Ngumiti ako sakanya at yinakap siya. Nabigla siya sa pag yakap ko kaya di siya nakareact agad pero ilang sandali lang ay yinakap niya din ako pabalik.

"Thank you." I whispered.

After nun ay agad niya naman ako dinala dun sa kabayo niya. Sabi niya regalo daw yun ng daddy niya sakanya 12th birthday niya. Ang ganda ng kabayo niya. Pure white at ang tangkad niya. Nung una nga natakot akong lumapit kasi baka ayaw niya sa di niya kilala pero hinila ako ni Drei at hinawakan ang kamay ko at pinatong sa kabayo niya.

"Anong pangalan niya?" Tanong ko habang hinihimas yung kabayo.

"Ares."

Pinaliwanag niya kung bakit Ares ang pinangalan niya. Dahil daw nung una niya kita dun sa kabayo ay napaka palaban daw nito kahit maliit pa ito noon. At hindi pa natatalo sa karera. Bagay naman pala ang Ares sakanya which means god of war. Maya maya ay inalalayan niya na kong makasakay at sumakay naman siya sa likod ko. Siya ang nag cocontrol kay Ares samantalang ako nakikinig lang sa mga instructions niya. Pinasubukan niya din saakin controlin si Ares pero hindi din ganon katagal dahil hindi ko pa naman ito kaya mag isa.

Huminto na muna kami at inalalayan niya akong bumaba. Maganda ang tanawin kung nasaan kami. May mga puno sa gilid na pwede pag pahingahan habang ang makikita mo ay tanawin na punong puno ng bulaklak. Grabe ang ganda! Hindi ko akalain na may lavander sila dito.

"When I was a kid, I promised myself na ang dadalhin ko lang na babae dito ay yung mapapangasawa ko." I stared at him wide eyed.

"Wag kang OA hindi ako nag proproposed sayo. Kinikwento ko lang." Natawa naman siya sa reaksyon kaya hinampas ko yung braso niya. Kainis siya pinakaba niya ko. Napatingin naman siya sa braso niya. Ay! Oo nga pala galit siya sakin. Haaay ang AWKWARD!

"Tapusin na natin tong panget na atmosphere. Sisingilin na kita sa utang mo." Napatingin naman ako sakanya. Utang? May utang ako sakanya?

"Minsan talaga ang slow mo." Inirapan niya lang ako tapos tumingin na siya ng seryoso sakin. Kinakabahan ako.

"Be my girlfriend. You rejected me once I won't take no for an answer." He said seriously and looking at me intently. Leaving me no choice.

"So anong sagot mo? Yes or yes?"

"Nag tanong kapa e parehas lang naman yun." Natawa ako habang siya napakunot yung noo.

Napangiti nalang ako. Kasi this time, masaya ako sa magiging decision ko. Cause I know what I feel.

"OO

YES

ABSOLUTELY

DEFINITELY "

Maybe being his girl won't be so bad afterall. Because this day August 8, 201*. 'I, Eleanor Louise Addison is now Prince Drei Andrews girlfriend.'